คือเราเป็นคนนึงที่โดนบั่นทอนจิตใจจากพ่อแม่มาก ทุกอาทิตย์ไม่มีวันไหนที่เราไม่โดนพ่อแม่ด่า เราร้องไห้ทุกอาทิตย์ รู้สึกว่าตัวเองไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ บางคนอาจจะคิดว่าเป็นปัญหาเล็กๆ แต่สำหรับเราครอบครัวควรจะเป็นsafe zone ที่ดีที่สุดแต่ไม่เลย ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนของเราเลย บั่นทอนจิตใจ พูดกระทบจิตใจเราตลอด ด่าถ้อยคำหยาบคาย ขึ้น e ตลอด เคยเข้าใจว่าทำงานหาเงินมาให้เราแล้วเหนื่อย แต่พ่อกับแม่ทำเหมือนกับไม่รักลูก ไม่เคยมีเวลาให้ รักลูกยังไม่เท่ากัน เวลามีอะไร เราคนเดียวจะโดนตลอด เราเป็นลูกผู้หญิงคนเดียวในตระกูล บ้านเราเป็นตระกูลคนจีน พ่อแม่รักลูกผู้ชายมากกว่าเรา ทุกครั้งที่เราร้องไห้เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน ทุกเรื่องที่เราท้อ เราไม่เคยบอกพ่อหรือแม่ ไม่เคยคิดจะปรึกษาพ่อแม่ เพราะรู้ว่า ยังไงถ้าบอกไป พ่อกับแท่ก็ไม่รับฟัง มีแต่ด่าลูกอย่างเดียว เรามีเกือบทุกอย่างยกเว้นความสุข ความอบอุ่นที่พ่อกับแม่มีให้ ปกติเราเรียนออนไลน์ในห้องตัวเอง วันนึงเราไม่ออกไปข้างนอก เก็บตัวอยู่ในห้องตลอด เพราะรู้ว่าถ้าออกไปเราต้องร้องไห้แน่ๆ ผู้ใหญ่บางคนคิดว่าการด่าการตีเป็นการสั่งสอน แต่การสั่งสอนที่ดีควรใช้คำพูดที่มันเพิ่มพลังบวกให้กับลูก ให้กำลังใจลูก ว่ากล่าวตัดเตือนในถ้อยคำที่ดี ทำไมถึงชอบคิดว่าการด่าจะทำให้ลูกเติบโตดีขึ้น? ทำแบบนี้เป็นการบั่นทอนจิตใจมาก ส่วนตัวเราคิดว่าตัวเองยังเด็ก ยังโตไม่พอ แต่เรารู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เราไม่เคยออกไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่เคยยุ่งเรื่องความรัก ในขณะที่เพื่อนเราออกไปเที่ยวกันต่างๆ เราเองยังไม่เคยได้ทำแบบนั้นเลย ตัวเราชอบให้พลังบวกกับคนอื่น เป็นที่ปรึกษาคนอื่น แต่เราเองให้คำปรึกษาตัวเองไม่ได้ เราไม่มั่นใจพอว่าคววรอยู่ต่อไปมั้ย เราเคยคิดจะจบชีวิตเพราะเครียดมาก ร้องไห้ทุกวัน เรื่องครอบครัว แต่มีไม่กี่อย่างที่เราคิดว่าเราอยากอยู่ต่อ เราคิดแค่ว่า เราอยากโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีอนาคตที่ดี ตอนนี้เราร้องไห้อยู่  แม่เราเป็นคนด่าเรา ไล่ให้เราไปตาyที่ไหนก็ไป เราคิดว่าการพูดกับลูกแบบนี้มันโคตรจะไม่ควรเลย เราไม่อยากอยู่บ้านกับครอบครัว เราไม่ชอบครอบครัวตัวเอง เรารู้ว่าที่โตมาได้เพราะพ่อแม่หาเงินเลี้ยง แต่ถ้าคุณจะพูดด่าลูกตีลูกแบบนี้ เราไม่อยากเกิดมาเลยสักนิด มันอาจจะดูงงๆนะคะ แต่เราคิดว่า การมีลูกตอนพร้อม มันเป็นผลดีทั้งพ่อแม่และเด็กที่กำลังจะเกิดมา ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ