รีวิว #โรคซึมเศร้า #ซึมเศร้า #อยากตาย #อยากหลับไม่ตื่น ไม่ได้ลงเพื่อให้ทำตาม แต่เหมือนเอาไว้เตือน ปมในใจต่อให้ระบายให้ตายมันไม่เคยหายไปเราอยากนอนหลับไปเฉยๆโดยไม่รับรู้อะไร โดยการกินยานอนหลับที่หมอ ที่รักษาซึมเศร้าให้มาไป 1 แผงครึ่ง แต่สุดท้ายเราก็ยังตื่นอยู่ดี แต่มันไม่จบเท่านั้น


เช้าที่อึมครึม ทุกอย่างเหมือนจะปกติ แต่ไม่เลย เราไปทำงานโดยทุกอย่างช้าลงจากปกติไป 99% และความจำของงันที่เราตื่นมาก็หายไป แต่ไม่ได้หมดสตินะ เราใช้ชีวิตเกือบปกติ ฟังจากคนรอบข้างมา ว่าเราไปไหนมาบ้าง ทำอะไรมาบ้าง แต่เชื่อปะเราจำไม่ได้ว่าเราทำอะไรไปบ้าง
เราจำได้แค่ว่ารุ่นพี่ที่สนิทขับรถมารับ และก็จำไม่ได้อีกเลย นั้นคือความทรงจำเดียวของเช้าวันที่เรากินยานอนหลับไป จนมาอีกวันนั้นคือวันที่ 2 หลังจากกินยา เรารู้สึกไม่อยากตื่น อยากหายไป เรากรีดข้อมือโดยไม่รู้ตัว แต่มันเป็นแค่มีดคัตเตอร์อันเล็กๆและมันไม่จบแบบในละครที่มีคนมาเจอนะ
เราแต่ตัวขึ้นรถเมล์ รู้สึกตัวอีกทีคืออยู่ตรงวินมอเตอร์ไซต์ ละก็เหมือนวาป ไปที่ รพ. เราเดินเข้าไปแบบไม่คิดอะไร กดคิวที่เคาเตอร์ แล้วเดินไปบอกคัดกรองว่า กินยาเกินขนาดมาค่ะ และหลังจากนั้น ก็ตามภาพเลย เราแอดมิทอยุ่ 3วัน 2 คืน ใน icu ไม่มีการล้างท้องใดๆเพราะเราอาเจียรมาหมดแล้ว ใกล้จบแล้ว เราต้องกินนอนอยุ่บนเตียงห้ามไปไหนทั้งนั้น พยาบาลคอยดูตลอดเวลา คงกลัวเราทำอะไรอีกมั้ง จบละะะะ แต่ที่อยากบอกจริงๆคือการไม่อยากตื่น ไม่มีอยู่จริงยกเว้นเราจะตายไป 🙂 ซึ่งวันนั้นมันอาจจะมาในไม่ช้านี้ก็ได้