สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าและรักษาด้วยยามาสิบกว่าปีแล้ว 
ปัจจุบันเราไม่มีความสุขกับสิ่งใดเลยนอนร้องไห้ทุกวันจนเหนื่อย 
กินยาปรับยาตลอดก็ไม่ดีขึ้น ทุกวันนี้ที่กินยาก็แค่เพื่อให้นอนหลับไปวันๆ
คิดแค่ว่าถ้านอนแล้วหลับไม่ตื่นเลยก็คงจะดี อยากจบชีวิตด้วยวิธีที่ไม่ทรมาน
แต่คนรอบตัวชอบบอกว่าคิดสั้น อย่าทำมันไม่ดีพอเราถามกลับว่าไม่ดียังไง
ในเมื่อตัวเราเองที่ไม่มีความสุขทำไมเราต้องใช้ชีวิตต่อเหรอ ยิ่งบอกให้อยู่เพื่อพ่อแม่
เรายิ่งไม่เข้าใจ ถ้าสิ่งที่เราเลือกเป็นความสุขของเราพ่อแม่ก็ควรสนับสนุนไม่ใช่เหรอคะ
การที่ทุกคนอยากให้เรามีชีวิตอยู่ต่อถึงแม้ว่าเราไม่มีความสุขเลย มันไม่ใช่การเห็นแก่ตัวพวกเค้าเหรอคะ