ผมอยู่ในชุมชนตึกแถวที่มีฐานะปานกลางแห่งหนึ่ง วันเสาร์เจ๊ข้างบ้านชวนลงขันทำอาหารไปแจกชาวบ้านที่ลำบากกัน เราลงขันและลงมือเย็นวันอาทิตย์ เพื่อไปแจกเช้าวันจันทร์
ผมได้รับหน้าที่เป็นผู้เข็นรถไปแจกที่ปากซอยกับคนใกล้บ้านอีกคน เรารวมทำอาหารได้จำนวนพอสมควร และนี่คือสิ่งที่ผมพบวันนั้น
-.คนใกล้บ้าน ที่พอมีอันจะกินด้วยกันนี่แหละ มาดัก หยิบคนละหนุบละหนับ แต่เมื่อวาน คุณไม่มาช่วยติดเตา คดข้าวและอาหารใส่ถุงเลย ทั้งๆที่คุณก็เห็นว่าเราลงแขกทำอะไรกันอยู่
-ช่วงที่ผมเข็นผ่านมีกลุ่ม รปภ. ไม่ทราบสังกัดไหน ลงรถกระบะมาพอดี เขามีระเบียบดี ค่อยๆทะยอยเข้ามารับและกล่าวขอบคุณ บางคนขอบคุณผ่านๆ บางคนไหว้นอบน้อมและให้พร ราวกับพระรับบิณฑบาตรก็มิปาน
--ช่วงเข็นอยู่ มีคนร้องให้รอผมก็จอด แกวิ่งตามมาถึง ผมก็เหลียวซ้ายแลขวาดูการจราจร แกหยิบถุงโน้นถุงนี้ขึ้นมาส่องดูว่าคืออะไร จะเลือกนั่นแหละ ผมต้องบอก ไม่ต้องเลือกครับ เหมือนกันทุกถุง(เรารวมข้าว-กับข้าว-น้ำขวดเล็ก-กล้วยหอมและบะหมี่กึ่งไว้ในถุงเดียวกัน
-ผมเข็นต่อไป มีมอไซค์คันหนึ่งมาจอดเทียบ สบทบไข่ต้มมา20ฟอง
-ผมเข็นถึงหน้าตึกแห่งหนึ่ง เอาอาหารไปมอบให้ รปภ.ตึก หันกลับมามีคนหนึ่ง กำลังกอบไข่ต้มลงถุง4ฟอง ผมก็ร้องอ้าว คนละใบสิครับ ผู้ที่มาช่วยผมแจกบอก ให้ๆไปเถอะเฮีย อะได้(ทำไมเขาไม่คิดแบ่งคนอื่น)
-เข็นต่อไป วินมอไซค์มาจอดเทียบ คว้าไปสองถุง บอกแกม(แกม....อะไรดี) เฮียไปที่วินเลย อยู่หลายคน
-เข็นต่อไป มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านมา ผู้ร่วมแจกของผมร้องบอก อาหารแจกฟรีครับ เธอหันมาไหว้ขอบคุณ และโบกมือบายบายแบบย่อเข่าสุภาพ ประมาณไม่ขอรับ
-เมื่อถึงวินมอไซค์ มีอยู่5คน อาหารเหลือ5ชุดพอดี เขาเล่นโทรศัพท์อยู่3คน สูบ...หนึ่งคน อีกคนนั่งเฉยๆ เขาทั้ง5 ไม่ได้ไยดีเลย ผมบอกอาหารแจกฟรีครับ เขาเดินมารับ ไหว้ขอบคุณแบบแกนๆ เอาถุงอาหารไปแขวนริมรั้ว
แล้วเล่นโทรศัพท์ต่อ...10-20วิ ..หลังจากนั้น ปานผมไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น
ผมเข็นรถกลับบ้าน ผมตอบตัวผมเองไม่ได้ ว่าผมรู้สึกอย่างไร?
พอประทังชีวิตไปได้//เล่าเรื่องสิ่งที่พบในวันทำอาหารไปแจก
ผมได้รับหน้าที่เป็นผู้เข็นรถไปแจกที่ปากซอยกับคนใกล้บ้านอีกคน เรารวมทำอาหารได้จำนวนพอสมควร และนี่คือสิ่งที่ผมพบวันนั้น
-.คนใกล้บ้าน ที่พอมีอันจะกินด้วยกันนี่แหละ มาดัก หยิบคนละหนุบละหนับ แต่เมื่อวาน คุณไม่มาช่วยติดเตา คดข้าวและอาหารใส่ถุงเลย ทั้งๆที่คุณก็เห็นว่าเราลงแขกทำอะไรกันอยู่
-ช่วงที่ผมเข็นผ่านมีกลุ่ม รปภ. ไม่ทราบสังกัดไหน ลงรถกระบะมาพอดี เขามีระเบียบดี ค่อยๆทะยอยเข้ามารับและกล่าวขอบคุณ บางคนขอบคุณผ่านๆ บางคนไหว้นอบน้อมและให้พร ราวกับพระรับบิณฑบาตรก็มิปาน
--ช่วงเข็นอยู่ มีคนร้องให้รอผมก็จอด แกวิ่งตามมาถึง ผมก็เหลียวซ้ายแลขวาดูการจราจร แกหยิบถุงโน้นถุงนี้ขึ้นมาส่องดูว่าคืออะไร จะเลือกนั่นแหละ ผมต้องบอก ไม่ต้องเลือกครับ เหมือนกันทุกถุง(เรารวมข้าว-กับข้าว-น้ำขวดเล็ก-กล้วยหอมและบะหมี่กึ่งไว้ในถุงเดียวกัน
-ผมเข็นต่อไป มีมอไซค์คันหนึ่งมาจอดเทียบ สบทบไข่ต้มมา20ฟอง
-ผมเข็นถึงหน้าตึกแห่งหนึ่ง เอาอาหารไปมอบให้ รปภ.ตึก หันกลับมามีคนหนึ่ง กำลังกอบไข่ต้มลงถุง4ฟอง ผมก็ร้องอ้าว คนละใบสิครับ ผู้ที่มาช่วยผมแจกบอก ให้ๆไปเถอะเฮีย อะได้(ทำไมเขาไม่คิดแบ่งคนอื่น)
-เข็นต่อไป วินมอไซค์มาจอดเทียบ คว้าไปสองถุง บอกแกม(แกม....อะไรดี) เฮียไปที่วินเลย อยู่หลายคน
-เข็นต่อไป มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านมา ผู้ร่วมแจกของผมร้องบอก อาหารแจกฟรีครับ เธอหันมาไหว้ขอบคุณ และโบกมือบายบายแบบย่อเข่าสุภาพ ประมาณไม่ขอรับ
-เมื่อถึงวินมอไซค์ มีอยู่5คน อาหารเหลือ5ชุดพอดี เขาเล่นโทรศัพท์อยู่3คน สูบ...หนึ่งคน อีกคนนั่งเฉยๆ เขาทั้ง5 ไม่ได้ไยดีเลย ผมบอกอาหารแจกฟรีครับ เขาเดินมารับ ไหว้ขอบคุณแบบแกนๆ เอาถุงอาหารไปแขวนริมรั้ว
แล้วเล่นโทรศัพท์ต่อ...10-20วิ ..หลังจากนั้น ปานผมไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น
ผมเข็นรถกลับบ้าน ผมตอบตัวผมเองไม่ได้ ว่าผมรู้สึกอย่างไร?