เราอายุ15ปีค่ะ พ่อเป็นคนหัวโบราณนิดนึงไม่ได้เคร่งขนาดนั้นนะคะ ส่วนแม่ก็เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ได้แต่เหมือน เราขอเจาะหูพ่อก็ไม่ให้เจาะ แต่งหน้าเบาๆแค่กันแดดกับลิปเราก็โดนพ่อบอกว่าไม่สมควรกับวัย ขอย้อมผมก็บอกว่าไม่ใช่เรื่อง มันไร้สาระ เรามีพี่สาวอยู่ค่ะ เมื่อก่อนตอนพี่เราอยู่ปี2 พี่สาวเจาะหู4-5รู พ่อก็ว่าพี่จนพี่เราเจาะหูแค่รูเดียว พ่อไม่ให้พี่แต่งหน้าจนพี่เราขึ้นปี4กว่าจะได้แต่ง พี่เราไม่เคยย้อมผมเพราะพ่อเคยถามว่าทำไมผู้หญิงต้องย้อมผม เราจำที่พ่อว่าพี่ตลอดเลยค่ะ จนเราก็ไม่กล้าทำอะไรกับตัวเองเลย เราแต่งหน้าอยู่บ้านก็โดนพ่อด่า เราแอบเจาะหูแต่เราโดนพ่อด่าตอนนี้รูเจาะมิดไปแล้ว เมื่อวานเราขอย้อมผมเพราะตอนนี้ปิดเทอม เราเบื่อมาก เพราะรร.เปิดเดือน7 เราเลยอยากหาอะไรทำสนุกๆแก้เบื่อตอนปิดเทอม แต่พ่อก็ไม่ให้ย้อม จะทำอะไรเราต้องขอตลอดเลยค่ะ ถ้าไม่ขอเราจะโดนดุทันที เมื่อก่อนเราอยากไปเที่ยวเราก็ต้องขอซึ่งเรารู้อยู่แล้วว่าถ้าขอจะไม่ได้ไป เราเลยจะหนีไป แต่ด้วยความเราติดนิสัยจะทำอะไรเราต้องขอตลอด เราเลยขอและเราไม่ได้ไป เรามีพี่ชายที่เสียไปแล้วค่ะ เราเข้าใจนะคะว่าเค้าเป็นห่วง แต่ความเป็นห่วงนั้นทำเราอึดอัดมากเลย เราทะเลาะกับครอบครัวหนักมากค่ะ เราอยากมีชีวิตเป็นของเราบ้าง ไม่ใช่เก็บตัวแต่ในบ้าน ต้องคอยทำตามคำสั่งพ่อแม่ตลอด เราก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงค่ะที่อยากสวยอยากแต่งหน้าแต่งตัวเหมือนกับคนอื่นบ้าง แต่เราไม่ได้ทำเลย เราขอคุยดีๆกับเค้าตลอดแต่เค้าก็ด่าเรากลับมาตลอด ต้องบอกก่อนนะคะว่าพ่อแม่ตามใจเราระดับนึง อยากได้อะไรอะไรที่ให้ได้พ่อแม่ก็ยอมเราค่ะ แต่เราไม่ได้ติดนิสัยเอาแต่ใจนะคะ เพราะพ่อแม่ไม่ได้ตามใจเราขนาดนั้น อีกเรื่องนึงคือพ่อแม่ห่วงเราขนาดจะขึ้นม.4รร.ก็ไกล แกจะให้เราเช่าหอข้างๆรร.แบบเปิดประตูมาข้างๆติดรร.เลย ไม่ก็หอใน หอตรงไหนก็ได้ที่เราไม่ต้องขับรถไปรร. เราบอกห่างจากรร.ไม่ถึง2กิโลได้มั้ย แกบอกไม่ได้ เราเข้าใจนะคะว่าเป็นห่วง ขับรถอันตราย แต่มันเกินไปอ่ะค่ะ แขกไม่ให้เราทำอะไรด้วยตัวเองเลย เรากลัวว่าโตไปตัวเองจะทำอะไรไม่ได้เลย เพราะพ่อแม่คอยทำให้ทุกอย่าง แค่ขับรถไปรร.แค่นี้แกยังไม่ให้ไป เราเครียดมากๆค่ะ มีวิธีคุยกับพ่อแม่ยังไงดีคะ เราควรทำยังไงให้เค้ายอมปล่อยเราบ้าง พิมพ์เยอะนิดนึงนะคะ เราอึดอัดนิดหน่อย