จากที่ตั้งกระทู้ไปเมื่อวานอะเนาะ เราก็ได้รู้หลายไปอย่างว่าโควิดมีผลกระทบต่อมากน้อยแค่ไหนและก็มีใครบ้างที่ใช้ชีวิตได้ปกติ ก็ได้มีความคิดเห็นมากมายว่า บางคนเองไม่มีปัญหาเรื่ิงเงินยังคงใช้ชีวิตปกติทำงานได้ปกติ แต่จะหยิบจับซื้อของลำบากหน่อยเพราะห้ามนู้นนั่นนี่เยอะก็จะลำบากตรงนี้ ส่วนบางกลุ่มก็รับผลกระทบมากเลยสำหรับคนที่ไม่มีงานทำหาเช้ากินค่ำหรือพักงานก่อนและมีปัญหาค่าใช้จ่าย ก็มีคำแนะนำสำหรับทุกคนมาด้วยว่าอันไหนที่ประหยัดได้ก็ประหยัดไปก่อน โดยปกติแล้วตัวเองเนี่ย ลำบากมากเลยนะครับแม้กระทั่งข้าวก็ไม่มีกินเลย เงินก็ไม่มีติดตัวก่อนหน้านี้เราขายเสื้อผ้าตามตลาดนัดพอได้มาไว้ใช้หมุนบ้างแล้วเจอเรื่องหลายอย่างจนถึงขั้นต้องขึ้นโรงพักก็พอผ่านมันไปได้จนมาเป็นแม่บ้านทำความสะอาดไม่เลือกงาน เราก็อาศัยเค้าเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ในขณะที่จนตรอกตอนนั้นมีคนยื่นมือมาช่วย500บาทแล้วเราเองก็ไปเคลียร์ปัญหาตัวเองขับมอไซไปเจอด่านซวยแล้วโดนไป400ของเก่ายังค้างอยู่ขับไปสักพักรถยางแตก ตลกมากหมดไป80แหมเงินอุส่าจะไปกินข้าวอะเนอะ หมดส้ะแล้วเราก็ทำความสะอาดเพื่อได้ข้าวกินจากนั้นก็ใช้ชีวิตมา2-3อาทิตมีเงินเหลือ10บาทบ้าง5บ้าง พอมีงานเข้ามางานทำความสะอาดตึกวันละ350รีบเลยไปสมัครและทำเค้าจะจ่ายทุกวันจนตอนนี้ทำมา2วันจนวันนี้เค้ายังไม่จ่ายเงินเลยครับเค้าบอกว่าเดี๋ยวขอให้รอก่อนเราใช้เเรงไปเยอะมากข้าวไม่ได้กินหมดเเรงไปต่อนะครับรู้สึกเหนื่อยมากคิดว่าจะได้เยียวยา5000เราก็คงไม่มีหวัง บางคนบอกเราทำไมไม่นอนวัดลดค่าใช้จ่ายขอข้าวหลวงพ่อบ้าง คือเอาจริงไปเราอายุ21อะ ห้องอยู่มาก็ต้องจ่ายแล้วก็ค่าต่างไม่ใช่เราทำงานเลี้ยงชีพไปวันๆเนาะเราก็มีภาระ แต่ทำไงได้เราเองก็อดข้าวรอเค้าจ่ายค่าแรงต่อไป ครับใครว่าการนอนวัดมันง่ายใครว่าเราเลือกงานคุณไม่เข้าใจหรอกครับว่าเราเองก็ไม่ได้นิ่งดูดายรอรับเงินบริจาค เราตั้งกระทู้เรื่องราวของเราไว้ตั้งแต่ก่อนจะมีโควิดมาถึง3-4อาทิตได้มั้งมันล่เพราะทุกเรื่องราวมันต่อกัน ว่าเราเราก็ไม่โกดนะครับแต่เราเองลำบากอะไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารหรือด่าหรอกนะ แค่ตั้งกระทู้ถามดูเผื่อมีคนที่อดข้าวมากกว่าเราเราจะได้รู้สึกว่าเออมีคนหนักกว่านะ เราจนมาแต่เด็กดันตัวเองขึ้นมาได้ บางคนไม่รู้เรื่องเเต่เเรกดันแขวะเฉยเลย😥😥😥😥
ใครจะรู้ว่าสถานการณ์มันแย่มากสำหรับบางคน เช่นเรา