* ภูเก็ต บ้านเรา *

เชงเบ๋ง ปีนี้ ได้กลับ หลบบ้าน
ภูเก็ต บ้านฉาน คนชอบ ไปเที่ยว
ย้อนนึก ความหลัง ยามนั่ง คนเดียว
ใจคอ ห่อเหี่ยว ยังไง พีจู๊

ตอนนุย หัวรุ่ง เดินไป บานซ้าน
ปูเลง ช๋ากซ่าน ตามหม้า ไม่อู๊
เคยโขก ขอบต่าง หากตา ไม่ดู
ก๊อบแก๊บ ฝาคู จุ๊ยก๊าว ทายทัก

ฝูงนก นางแอ่น เช้าออก หากิน
มุ้งมิ้ง โบยบิน กลับกัน คึกคัก
อาศัย ชายคา ร่วมสร้าง รังพัก
ไม่เคย นึกรัก แค่ปล่อย อยู่ยาว

จ่ายหลาด ซื้อของ พอกิน วันวัน
หากเหลือ คัดสรร เก็บตู้ กับข้าว
ไม่กิน ก็ใส่ ทุ้งพู้น รอเขา
มาเก็บ ต่อเช้า เอาไป เลี้ยงหมู

นึกถึง ของกิน บ๊ะจาง ก็หร้อย
ไก่แดง ไม่ย่อย ฮูแช้ ชอบอยู่
โกวต๊าว หมี่ผัด โอ้วเอ๋ว อังกู๊
สี่ขา เข้าคู่ โกปี๊ เจี๊ยกโก้ย

อาโป้ง หนมชั้น ปาวล้าง เหนียวหีบ
หนมเป๊า หนมจี๊บ-เซวโป๊ย เกียมโก้ย
บีโก๊ โกซุ้ย ฮ้วดโก้ย หุ้นโก้ย
ฉ้ายท้าวโก้ย มอจี๊ จัดมา เต็มพก

เซล้อง ออซึ้ง ตาวโอ๊ย แป๊ะทึงโก้ย
บั๊นเจียนโก้ย โก๊ยตาล้าม หนมจีน ห้อหมก
กินแค่ หี้ดฮุ้ย พอได้ แรงอก
ตบด้วย หนมครก ปลาแนม ไส้กรอก

เสร็จสรรพ ออกเสก พานหิน ให้ย่อย
ชุบเล่น รูดหอย แค่พอ ตูดล๋อก
สายหน่อย เที่ยวเล ไล่ปู โยกล้อก
เห็นถูก ล้อมคอก ต้นพร้าว สี่ยอด

หอยแครง ปลาย่าง หมึกย่าง มื้อเที่ยง
ชุบย่ำ ลูกเนียง ลูกตอ เบือทอด
หอยคราง ชักตีน หอยขม กุ้งทอด
เต้าฮู มงทอด แค่นี้ ก็พอ

ลอบะ เปาะเปี๊ย ตบท้อง หวันฉ่าย
หมี่กุ๊ย หาง่าย หมี่ไท ชอบพอ
เล้งเตี๋ยว ล้างปาก ซึ้งอ๋วน ล้างคอ
หลับนอน ให้พอ ได้ไม่ ฟึดฟัด

ถึงงาน กินผัก หยบแล แห่พระ
คนเดิน เกะกะ แย่งเก็บ ลูกทัด
ส่งพระ พานหิน มุงแน่น อึดอัด
กลับบ้าน อึดหัด เนือยหา คาวทาน

ลูกใคร หลานใคร รู้จัก กันหมด
น้ำใจ ใสสด เอื้อเฟื้อ เจือจาน 
หลายสิบ ปีผ่าน เศรษฐกิจ เบ่งบาน
ใจคน หักหาญ หอบได้ หอบเอา

ผู้คน ต่างถิ่น มากหน้า หลายตา
กะเหรี่ยง มอญพม่า รับงาน ไม่เบา
บ้างเป็น เจ้าของ เซ้งงาน จากเขา
นึกถึง ก๊องเรา ก็มา จากจีน

ได้กลับ คืนถิ่น บ้านเกิด เมืองนอน
เครื่องเริ่ม บินร่อน แตะพื้น น่ามบิน
ทำไร ทำเถิด หากไม่ ผิดศีล
รู้คุณ แผ่นดิน ที่ให้ ทำกิน ... บ้างก็ดีฯ     เสรีนนท์

---

---

เช่งเบ๋งปีนี้ (๒๕๖๓) ... ส่งแค่ใจ ไปถึงบ้าน ฉานเก็บตัว กลัวจะป่วย ช่วยหยุดเชื้อ เพื่อบ้านเรา