สวัสดีคะ เรารู้ว่าเราอยากถอยออกมาจากตรงนั้น เราไม่อยากมีเขาไว้ในชีวิตประจำวัน ไม่ต้องการให้เขามาอยู่ในอนาคตของเราเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เราไม่รู้ว่าทำไมเราถึงไม่ยอมถอยออกมา เรายอมทน ยอมให้อภัยเขาในทุกๆครั้งที่ทำผิดนอกใจเรา
แค่เขาพูดขอโทษหรือบอกเหตุผลมาเราก็พร้อมให้อภัยเสมอจนเรามองว่า สิ่งที่เราให้เขาไปนั้นมันมีค่าบ้างหรือเปล่า เขาบอกว่ารักกับเรา แต่มันแค่คำพูด เราก็ไม่ได้เชื่อเขามากมายหรอกคะ แต่ทำไมเราถึงออกมาจากเขาไม่ได้สักที เราเหนื่อยมากๆ ทุกๆครั้งที่เราทุกข์ใจ เราเครียด เรามีน้ำตาเขาไม่เคยอยู่ข้างๆเราในเวลานั้นเลย
เขามาหาเราใส่ใจเราตามเราแค่ตอนที่เขาต้องการประโยชน์จากเรา เราว่าเราปล่อยเขาไปมากแล้วนะคะ แต่ตอนนี้มันรู้สึกอัดอั้นมากๆเลยคะ เมื่อก่อนอะไรๆก็ดี แต่ตอนนี้เขาแทบจะไม่มีเวลาให้เราเลย 2-3วันเขาจะทักเรามาที ทักเรามาดึกๆแล้วก็หายไปเป็นอยู่อย่างนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนคุยกันตลอดแต่ไม่ได้ถึงกับตลอดเวลา  จนมาวันนี้เขาออนเฟสแทบจะทั้งวัน มีเวลาเปลี่ยนโปรทำโน่นนี่ แต่กับเราเขาไม่คิดจะทักมาชวนเราคุยถามสาระทุกข์สุขดิบบ้างเลยเหรอ เขาบอกเหตุผลที่หายไปแค่ว่าลืมบอกว่าเขามาทำธุระ แล้วก็หายไปอ่านไม่ตอบเราอีกเลย ทั้งๆที่เขายังออนเฟสอยู่ เราไม่อยากจะทักถามเซ้าซี้เขามากๆเพราะถามไปก็คงเทลาะอยู่ดี เราสับสนและเหนื่อยใจมากคะ  อยากจะถอยออกมา แต่มันรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้  เพื่อนๆพี่ๆคนไหนพอจะมีแนวคิดให้เราพอจะทำใจแล้วถอยออกมาให้เราหรือเปล่าคะ😥 *ถ้ามีส่วนไหนที่ผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ*