เรื่องสมัยมหาลัย
ตอนปี1 เจ้ามหาลัยตามเพื่อน รร.เก่าคนหนึ่ง แต่ถูกจับแยกห้องกัน แต่ก็มาเจอกับเพื่อนของเพื่อนเลยคุยกันเป็นเพื่อนกัน และก็มีคนอื่นๆอีก 2 คน ทั้งหมดมี4คน ตอนรับน้องก็คุยกันดีเป็นเพื่อนกัน
เม(บ้านรวยชอบพูดว่าเก่งอังกฤษ)
โม(ปกติทั่วไป)
พิม(เพื่อนของเพื่อน)
ไก่(เราเอง) ขี้แกล้ง พูดคำหยาบ...(ทุกคนก็พูด)
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนรับน้องเราคุยกันดี พอเริ่มเรียนประมาณ 2 อาทิตย์ 3 คนนี้เริ่มห่างเราไป(ตอนนี้มีเพื่อนเพิ่มมา3คน คือ เกว กี้ คู่หูที่เจอกันตอนรับน้อง และเจม นางเป็นเพศที่สามอ่อนแอแต่ทรงโจร)
3 คนไปร้องคาราโอเกะ โดยไม่ชวนเรา จนมาวันหนึ่ง เราไปถามคู่หู ว่า 3 คนนั้นดูห่างจากเราจัง มันมีไรมั๊ยอ่ะ คู่หูบอกว่า ก็ปกตินะ ลองไปถามดูดิ เราไปถาม เม ตอบว่าไม่มี เหตุการณ์ก็จบโดยที่เราก็จะมาอยู่กับคู่หูและเจมมากกว่า ส่วนใหญ่ก็เล่นกับเจม เพราะคู่หูติดกัน
*ช่วงแรกเราพูดคำหยาบพูดแรง แบบน้อยๆ เพราะยังมีความเกรงใจ กับสถานะเพื่อนใหม่อยู่ และพูดต่อเมื่อมีคนมาแหย่ หรือเล่นด้วยเท่านั้น จะไม่พูดขึ้นมาแบบไม่มีเหตุ
มีเหตุการณ์ 3 คนแรก ตีกันเอง จนวงแตก วันนั้นนั่งอยู่กับพิม พิมเริ่มพูดถึงเรื่องที่ทะเลาะกัน และเรื่องที่เราเคยสงสัยก็กระจ่าง คือ ช่วงที่3คนห่างจากเราไป เหตุเกิดจากเราพูดหยาบ เราก็รู้สึกแย่ เนื่องจากไปถามแล้วทำไมไม่บอกตรงๆ จะได้เลิกยุ่งกัน แต่เพราะเป็นการนินทาไง(ส่วนตัวก็นินทา แต่เป็นคนอื่นไม่ใช่เพื่อนอาจเป็นที่ไม่ชอบประมาณนั้น สำหรับเพื่อนไม่เคย แต่รู้ว่าการนินทาไม่ดีเข้ามหาลัยไม่เคยนินทาใครแล้วเก่งปะต่อสู้กับความอยากรู้ของตัวเอง) ต่อๆ คือ3คนก็พูดหยาบกับเราเหมือนกัน ไม่ทราบว่าต่างกันตรงไหน ต้นตอเราคิดว่าเป็น เม(บ้านรวย) ที่บอกให้เพื่อนออกห่างเรา เพราะตอนนั้นดูแล้ว 2คน เป็นคนตาม เพราะ2คนนี้คุยปกติกับเราแต่อยู่ๆ ก็เปลี้ยนไป คือไม่ได้อคติ ตอนแรกเราก็ขอเมเกาะวิชาภาษาอังกฤษ เพราะเมบอกว่า เมได้ เราอ่อน เราเลยขออยู่ด้วย พอรู้ความจริงอคติก็มีอยู่ในใจ เห็นอ่ะไม่ได้รู้สึกนะ ว่าเม เป็นแบบหน้าอย่างหลังอย่าง ถ้าเราไม่มีประโยชน์เมจะไม่มาคุยกับเราเลย พอได้สิ่งที่อยากรู้แล้ว ก็จะไม่อ่านแชทเราหลังจากข้อความนั้นทันที เรามีเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เราก็ทำเป็นปกติเหมือนไม่เคยรู้เรื่องนี้ มันก็เริ่มดีขึ้น แต่ถ้ามีคนขุดเรื่องนี้มาพูดเราก็จะมีอารมณ์เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวาน เราลืมไม่ได้
ต่อมาเจม หลังจากเราแยกออกจาก 3 คนแรก เราก็มาอยู่กับ3คนหลัง ไม่ว่างานคู่ไหนๆ เราจะคู่กับเจมเสมอ จนคิดว่าไม่ว่างานไหนเจมต้องเบือกก่อนเสมอ เพราะตอนเจมไม่มีคู่ เราก็เป็นคู่ให้เสมอ หลังจาก3คนนั้นแตกกัน เมก็มาแย่งคู่เราคือเจม ปกติเจมจะนั่งใกล้เราไม่ซ้ายก็ขวาเพราะ มันคิดว่ามันเรียนอ่อน แต่หลังจากนี้ เมก็ชวนเจมไปนั่งด้วยซึ่งเจมก็ไป งานคู่เพราะ2คนนั้นนั่งด้วยกันเลยได้คุยกันก่อน เราไปถามเจมว่าคู่ใคร เจมบอกคู่เม คือเราแบบเสียความรู้สึก(ตอนนี้ปี2)คือตลอดมาคนช่วยเจมคือเราปะ เรารู้สึกว่ามันไม่เกี่ยวแล้วว่าใครถามก่อนหลัง เจมคิดจะมาถามเราก่อนหรือเปล่า เราก็เลยคิดกับตัวเองว่าไม่ว่าจะงานคู่ไหนๆ เราจะไม่คู่เจมอีก เรารู้สึกว่าเจมชอบอยู่กับคนเก่ง ใช่ถ้ามีใครเก่งกว่าเจมก็พร้อมไปอยู่กับคนนั้นทันที ซึ่งเจมก็คงคิดว่าเมเก่งก็เลยไปอยู่ด้วย แต่จริงๆก็ไม่ (เมเป็นคนกลัวคนอื่นเก่งกว่าได้คะแนนเยอะกว่า ตอนสอบอังกฤษเมได้สอบก่อน เพื่อนคนเหลือเลยมาถามว่าออกไรบ้าง เมกลับไม่บอก) ตอนนี้เรียนแยกห้องกัน อยู่คนละห้องกับเมและพิม เจมก็เลยกลับมาทำงานคู่เรา ซึ่งมีแค่วิชาอังกฤษที่มีให้เลือกว่าจะทำคู่หรือเดี่ยวก็ได้ เราก็ทำเดี่ยว เจมรู้ก็ทำหน้าแบบแล้วกูล่ะ มันเป็นงานสนทนาเราจะทำที่บ้านเรา เราเลยเลือกเดี่ยวดูจะสะดวกกว่า คู่หูเห็นแบบนั้นก็ถามเราแบบจริงจังเหมือนเราผิด ว่า จะทิ้งมันให้ทำคนเดียวอ่อ เราเลยยอมทำคู่กับเจม แต่ทำไมตอนเราถูกทิ้งให้ทำคนเดียว(ตอนนั้นปีเทอม2) ทั้งที่เป็นงานคู่ แต่ก็มีโมทีมาถามเราว่ามาอยู่ด้วยกันมั๊ย 3 คน เดี๋ยวถามอาจารย์ให้ ซึ่งเราก็ตกลง ต่อมาคู่หูก็มาถามว่า ทำคนเดียวอ่อมาทำกับคู่หูก็ได้ เราเลยบอกว่าโมชวนก่อน(ตอนนี้โมไปอยู่กับกลุ่มอื่นแล้ว และไม่ถูกกับคู่หู)
เรื่องสุดท้ายไปกินข้าว คู่หู1(1คนเท่านั้น) และพิม พิมพูดขึ้นมาว่า เมพยายามทำลายชีวิตพิมกับแฟนโดยการแนะนำคนอื่นให้แฟนพิม(ตอนนี้พิม เม เกลียดกันมาก) คู่หู1 บอกเล่ามา ไม่เอาไปบอกคนอื่นหรอก(ยกเว้นคู่หู2คนเดียวเท่านั้นจริงๆ) เราก็ฟังแล้วเกิดอารมณ์ขึ้นอีก เรื่องที่เมเคยทำกับเรา เราเลยพูดว่าก็แหละมาเมหน้าอย่างหลังอย่าง ดูเหมือนคู่หู1ไม่ค่อยพอใจที่ไปว่าเพื่อนเค้าเพราะมาจากโรงเรียนเดียวกัน พิมจะพูดต่อว่าเมเคยพูดถึงใครยังไงบ้าง เราก็อยากรู้แหละแต่เราก็รู้ว่ามันจะไม่ดีต่อตัวเรามันจะไปเพิ่มอคติ เาาเลยบอกว่าไม่ต้องเล่า คู่หู1เลย พูดขึ้นมาว่า จริงๆมีคนอยากรู้แหละ(ซึ่งเราคิดว่ามันคือเราที่พูดถึง) คู่หู1 พูดว่าไม่ค่อยรู้หรอกว่าเมทำอะไร ส่วนใหญ่เมจะเล่าให้คู่หู2 ฟัง เราเลยถามว่าไป ถ้าเมมาเล่าให้คู่หู1ฟัง ทำไมถึงไม่มาบอกพิม(เล่า=นินทา) เพราะม.ปลายเรามีเพื่อนน้อยในกลุ่มมี5คนแต่ไม่เคยมีเรื่องหลับหลังรุนแรงขนาดนี้ เลยไม่เข้าใจว่าควรทำยังไง เลยถามไป คู่หูตอบว่า เพราะว่าเพื่อนทั้งคู่(ในใจเราคิดว่า จริงๆคู่หูเข้าข้างเม เพราะมองแบบคนนอก เมผิด คนโดนกระทำคือพิม เราเลยไม่เข้าใจกับคำว่าเพื่อนว่าจริงๆมันหมายความว่าไง) ต่อมาคู่หู1พูดว่า คนที่ไว้ใจเวลาจะพูดคุยด้วยแบบเพื่อนสนิท คือคู่หู2เท่านั้น(เราเลยเอ๊ะ! 2ปี ที่ผ่านมาเป็นเพื่อนกันจริงๆหรือเปล่า หรือเป็นแค่คนที่อยู่ในสถานที่เดียวกันเลยคุยกันเพื่อทำงานช่วยกันอย่างเดียว)
มาถึงตรงนี้อยากถามความคิดเห็นคนอื่นอื่นหน่อยว่า
เราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า
เม เราจัดให้เป็นคนรู้จักในชีวิตเท่านั้น(แต่ก่อนคงคิดไปเองว่าเป็นเพื่อน) ทุกคนคิดว่ายังไง
เจม คู่หู1 ที่เข้าข้างเพื่อนไม่เท่ากัน ทุกคนคิดไง หรือว่าเราคิดมากไปเอง เรารู้สึกว่าไม่เป็นส่วนหนึ่งแม้กระทั่งคำว่าเพื่อน เรารู้ว่าทุกคนเคยมีเพื่อนมาก่อน และเราเป็นเพื่อนใหม่ แต่เราก็อยู่สองสถานะนี้ ไม่ว่าเราจะเป็นเพื่อนใหม่หรือเก่า แลดูทุกคนไม่สนใจเราเลยแบบเพื่อนอ่ะ มีแต่จะชวนเราเสียตังอย่างเดียวเวลาไปกินข้าว แต่เวลาไปเที่ยวไม่เคยชวนเราเลย สรุปเราใช่เพื่อนกันหรือเปล่า
ใช่เพื่อนหรือไม่?
ตอนปี1 เจ้ามหาลัยตามเพื่อน รร.เก่าคนหนึ่ง แต่ถูกจับแยกห้องกัน แต่ก็มาเจอกับเพื่อนของเพื่อนเลยคุยกันเป็นเพื่อนกัน และก็มีคนอื่นๆอีก 2 คน ทั้งหมดมี4คน ตอนรับน้องก็คุยกันดีเป็นเพื่อนกัน
เม(บ้านรวยชอบพูดว่าเก่งอังกฤษ)
โม(ปกติทั่วไป)
พิม(เพื่อนของเพื่อน)
ไก่(เราเอง) ขี้แกล้ง พูดคำหยาบ...(ทุกคนก็พูด)
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนรับน้องเราคุยกันดี พอเริ่มเรียนประมาณ 2 อาทิตย์ 3 คนนี้เริ่มห่างเราไป(ตอนนี้มีเพื่อนเพิ่มมา3คน คือ เกว กี้ คู่หูที่เจอกันตอนรับน้อง และเจม นางเป็นเพศที่สามอ่อนแอแต่ทรงโจร)
3 คนไปร้องคาราโอเกะ โดยไม่ชวนเรา จนมาวันหนึ่ง เราไปถามคู่หู ว่า 3 คนนั้นดูห่างจากเราจัง มันมีไรมั๊ยอ่ะ คู่หูบอกว่า ก็ปกตินะ ลองไปถามดูดิ เราไปถาม เม ตอบว่าไม่มี เหตุการณ์ก็จบโดยที่เราก็จะมาอยู่กับคู่หูและเจมมากกว่า ส่วนใหญ่ก็เล่นกับเจม เพราะคู่หูติดกัน
*ช่วงแรกเราพูดคำหยาบพูดแรง แบบน้อยๆ เพราะยังมีความเกรงใจ กับสถานะเพื่อนใหม่อยู่ และพูดต่อเมื่อมีคนมาแหย่ หรือเล่นด้วยเท่านั้น จะไม่พูดขึ้นมาแบบไม่มีเหตุ
มีเหตุการณ์ 3 คนแรก ตีกันเอง จนวงแตก วันนั้นนั่งอยู่กับพิม พิมเริ่มพูดถึงเรื่องที่ทะเลาะกัน และเรื่องที่เราเคยสงสัยก็กระจ่าง คือ ช่วงที่3คนห่างจากเราไป เหตุเกิดจากเราพูดหยาบ เราก็รู้สึกแย่ เนื่องจากไปถามแล้วทำไมไม่บอกตรงๆ จะได้เลิกยุ่งกัน แต่เพราะเป็นการนินทาไง(ส่วนตัวก็นินทา แต่เป็นคนอื่นไม่ใช่เพื่อนอาจเป็นที่ไม่ชอบประมาณนั้น สำหรับเพื่อนไม่เคย แต่รู้ว่าการนินทาไม่ดีเข้ามหาลัยไม่เคยนินทาใครแล้วเก่งปะต่อสู้กับความอยากรู้ของตัวเอง) ต่อๆ คือ3คนก็พูดหยาบกับเราเหมือนกัน ไม่ทราบว่าต่างกันตรงไหน ต้นตอเราคิดว่าเป็น เม(บ้านรวย) ที่บอกให้เพื่อนออกห่างเรา เพราะตอนนั้นดูแล้ว 2คน เป็นคนตาม เพราะ2คนนี้คุยปกติกับเราแต่อยู่ๆ ก็เปลี้ยนไป คือไม่ได้อคติ ตอนแรกเราก็ขอเมเกาะวิชาภาษาอังกฤษ เพราะเมบอกว่า เมได้ เราอ่อน เราเลยขออยู่ด้วย พอรู้ความจริงอคติก็มีอยู่ในใจ เห็นอ่ะไม่ได้รู้สึกนะ ว่าเม เป็นแบบหน้าอย่างหลังอย่าง ถ้าเราไม่มีประโยชน์เมจะไม่มาคุยกับเราเลย พอได้สิ่งที่อยากรู้แล้ว ก็จะไม่อ่านแชทเราหลังจากข้อความนั้นทันที เรามีเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เราก็ทำเป็นปกติเหมือนไม่เคยรู้เรื่องนี้ มันก็เริ่มดีขึ้น แต่ถ้ามีคนขุดเรื่องนี้มาพูดเราก็จะมีอารมณ์เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวาน เราลืมไม่ได้
ต่อมาเจม หลังจากเราแยกออกจาก 3 คนแรก เราก็มาอยู่กับ3คนหลัง ไม่ว่างานคู่ไหนๆ เราจะคู่กับเจมเสมอ จนคิดว่าไม่ว่างานไหนเจมต้องเบือกก่อนเสมอ เพราะตอนเจมไม่มีคู่ เราก็เป็นคู่ให้เสมอ หลังจาก3คนนั้นแตกกัน เมก็มาแย่งคู่เราคือเจม ปกติเจมจะนั่งใกล้เราไม่ซ้ายก็ขวาเพราะ มันคิดว่ามันเรียนอ่อน แต่หลังจากนี้ เมก็ชวนเจมไปนั่งด้วยซึ่งเจมก็ไป งานคู่เพราะ2คนนั้นนั่งด้วยกันเลยได้คุยกันก่อน เราไปถามเจมว่าคู่ใคร เจมบอกคู่เม คือเราแบบเสียความรู้สึก(ตอนนี้ปี2)คือตลอดมาคนช่วยเจมคือเราปะ เรารู้สึกว่ามันไม่เกี่ยวแล้วว่าใครถามก่อนหลัง เจมคิดจะมาถามเราก่อนหรือเปล่า เราก็เลยคิดกับตัวเองว่าไม่ว่าจะงานคู่ไหนๆ เราจะไม่คู่เจมอีก เรารู้สึกว่าเจมชอบอยู่กับคนเก่ง ใช่ถ้ามีใครเก่งกว่าเจมก็พร้อมไปอยู่กับคนนั้นทันที ซึ่งเจมก็คงคิดว่าเมเก่งก็เลยไปอยู่ด้วย แต่จริงๆก็ไม่ (เมเป็นคนกลัวคนอื่นเก่งกว่าได้คะแนนเยอะกว่า ตอนสอบอังกฤษเมได้สอบก่อน เพื่อนคนเหลือเลยมาถามว่าออกไรบ้าง เมกลับไม่บอก) ตอนนี้เรียนแยกห้องกัน อยู่คนละห้องกับเมและพิม เจมก็เลยกลับมาทำงานคู่เรา ซึ่งมีแค่วิชาอังกฤษที่มีให้เลือกว่าจะทำคู่หรือเดี่ยวก็ได้ เราก็ทำเดี่ยว เจมรู้ก็ทำหน้าแบบแล้วกูล่ะ มันเป็นงานสนทนาเราจะทำที่บ้านเรา เราเลยเลือกเดี่ยวดูจะสะดวกกว่า คู่หูเห็นแบบนั้นก็ถามเราแบบจริงจังเหมือนเราผิด ว่า จะทิ้งมันให้ทำคนเดียวอ่อ เราเลยยอมทำคู่กับเจม แต่ทำไมตอนเราถูกทิ้งให้ทำคนเดียว(ตอนนั้นปีเทอม2) ทั้งที่เป็นงานคู่ แต่ก็มีโมทีมาถามเราว่ามาอยู่ด้วยกันมั๊ย 3 คน เดี๋ยวถามอาจารย์ให้ ซึ่งเราก็ตกลง ต่อมาคู่หูก็มาถามว่า ทำคนเดียวอ่อมาทำกับคู่หูก็ได้ เราเลยบอกว่าโมชวนก่อน(ตอนนี้โมไปอยู่กับกลุ่มอื่นแล้ว และไม่ถูกกับคู่หู)
เรื่องสุดท้ายไปกินข้าว คู่หู1(1คนเท่านั้น) และพิม พิมพูดขึ้นมาว่า เมพยายามทำลายชีวิตพิมกับแฟนโดยการแนะนำคนอื่นให้แฟนพิม(ตอนนี้พิม เม เกลียดกันมาก) คู่หู1 บอกเล่ามา ไม่เอาไปบอกคนอื่นหรอก(ยกเว้นคู่หู2คนเดียวเท่านั้นจริงๆ) เราก็ฟังแล้วเกิดอารมณ์ขึ้นอีก เรื่องที่เมเคยทำกับเรา เราเลยพูดว่าก็แหละมาเมหน้าอย่างหลังอย่าง ดูเหมือนคู่หู1ไม่ค่อยพอใจที่ไปว่าเพื่อนเค้าเพราะมาจากโรงเรียนเดียวกัน พิมจะพูดต่อว่าเมเคยพูดถึงใครยังไงบ้าง เราก็อยากรู้แหละแต่เราก็รู้ว่ามันจะไม่ดีต่อตัวเรามันจะไปเพิ่มอคติ เาาเลยบอกว่าไม่ต้องเล่า คู่หู1เลย พูดขึ้นมาว่า จริงๆมีคนอยากรู้แหละ(ซึ่งเราคิดว่ามันคือเราที่พูดถึง) คู่หู1 พูดว่าไม่ค่อยรู้หรอกว่าเมทำอะไร ส่วนใหญ่เมจะเล่าให้คู่หู2 ฟัง เราเลยถามว่าไป ถ้าเมมาเล่าให้คู่หู1ฟัง ทำไมถึงไม่มาบอกพิม(เล่า=นินทา) เพราะม.ปลายเรามีเพื่อนน้อยในกลุ่มมี5คนแต่ไม่เคยมีเรื่องหลับหลังรุนแรงขนาดนี้ เลยไม่เข้าใจว่าควรทำยังไง เลยถามไป คู่หูตอบว่า เพราะว่าเพื่อนทั้งคู่(ในใจเราคิดว่า จริงๆคู่หูเข้าข้างเม เพราะมองแบบคนนอก เมผิด คนโดนกระทำคือพิม เราเลยไม่เข้าใจกับคำว่าเพื่อนว่าจริงๆมันหมายความว่าไง) ต่อมาคู่หู1พูดว่า คนที่ไว้ใจเวลาจะพูดคุยด้วยแบบเพื่อนสนิท คือคู่หู2เท่านั้น(เราเลยเอ๊ะ! 2ปี ที่ผ่านมาเป็นเพื่อนกันจริงๆหรือเปล่า หรือเป็นแค่คนที่อยู่ในสถานที่เดียวกันเลยคุยกันเพื่อทำงานช่วยกันอย่างเดียว)
มาถึงตรงนี้อยากถามความคิดเห็นคนอื่นอื่นหน่อยว่า
เราเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า
เม เราจัดให้เป็นคนรู้จักในชีวิตเท่านั้น(แต่ก่อนคงคิดไปเองว่าเป็นเพื่อน) ทุกคนคิดว่ายังไง
เจม คู่หู1 ที่เข้าข้างเพื่อนไม่เท่ากัน ทุกคนคิดไง หรือว่าเราคิดมากไปเอง เรารู้สึกว่าไม่เป็นส่วนหนึ่งแม้กระทั่งคำว่าเพื่อน เรารู้ว่าทุกคนเคยมีเพื่อนมาก่อน และเราเป็นเพื่อนใหม่ แต่เราก็อยู่สองสถานะนี้ ไม่ว่าเราจะเป็นเพื่อนใหม่หรือเก่า แลดูทุกคนไม่สนใจเราเลยแบบเพื่อนอ่ะ มีแต่จะชวนเราเสียตังอย่างเดียวเวลาไปกินข้าว แต่เวลาไปเที่ยวไม่เคยชวนเราเลย สรุปเราใช่เพื่อนกันหรือเปล่า