“เห็นทีน้องกับพี่ต้องห่างกันซักพัก แล้วล่ะ” แหมมมมมมมมม ป้าพูดเหมือนดารา เวลาจะเลิกกันเลย
 “มีอะไรหรือพี่” ผมถามแบบงงๆ เพราะเลิกประชุม กับลูกค้ามา บริษัทเขาจะเอาระบบ Work from home มาใช้แล้ว Outsource อย่างผมต้องรับงานด้วย
 “ตอนนี้ พี่ไม่มั่นใจเลย เพราะต้องตรวจคนไข้ วันก่อน ก็มีคนไข้ มาเข้า โรงพยาบาลจังหวัด ย้ายจากเอกชน มา แล้วแทงบัญชี ว่า ปอดอักเสบ แต่เอาจริงๆ COVID เลยนะ หมอพยาบาลไม่ได้ระวังตัว พี่ ก็กลัวว่า อะไรจะต้องเกิดกับพี่ ไม่อยากให้เกิดกับน้อง” ป้าพูดเสียงเซ็งผสมเศร้า
ผมเอง นะหรือ อยู่ชลบุรี ก็ไม่ใช่ว่าสบาย อาชีพกรรมกรไอทีคนมักจะเห็นค่าเมื่อ เดือดร้อน 
 “คุณสแตนด์บาย นะช่วงนี้อย่าไปไหน จะรีโมทมาที่โรงงานเราที่บ่อวิน ก็ได้นะ”
 “งานระบบ ตอนนี้เรากำลังคิดจะทำ ระบบ Work From Home สอน พนักงานเราใช้ VPN ด้วยนะ”
ฯลฯ
สรุป ปิดประเทศ ไปหรือเปล่าวะ เอาว่ามันวุ่นวาย ต่างคนต่างมีหน้าที่ที่ต้องทำ
การแยกกันอยู่บางคนพูดง่ายๆ ว่าทำไมไม่แต่งงานอยู่ด้วยกัน ป้าใกล้เกษียณแล้ว เขาอยากใช้ชีวิต ราชการ ช่วงสุดท้าย อยู่ที่ ปักษ์ใต้ กับเพื่อนฝูงที่ทำงานร่วมกันมา เกือบสี่สิบปี 
มองดูเหมือนเรื่องเศร้าเรื่องเลว ร้าย แต่การห่างกัน ในโลกปัจจุบันที่มีระบบสื่อสาร ดีเยี่ยม เราเห็นหน้ากันตลอด
 “เมื่อไร จะเอาไปซักนะ ผ้าห่ม Angry bird ห้าสิบแล้วยังใช้ ผ้าห่มลายการ์ตูน”
การไม่ได้เจอ กันทำให้เกิดความคิดถึง ซึ่ง มองในแง่ดี มันทำให้การเจอกันมีคุณค่า เพราะการจะเจอแต่ละครั้ง คือเราต้องรอ เกือบเดือน เพราะไหนจะหน้าที่การงาน
ป้า เป็นหัวหน้าแผนกครอบครัวและชุมชน ไหนจะต้องประชุมกับ รพสต ในพื้นที่ ยังต้อง ตรวจ คนไข้เอง ไม่ว่าจะมะเร็งเต้านม มะเร็งปากมดลูก
ผม ต้อง เตรียมงาน รอ สำหรับลูกค้าหลายเจ้า Work from Home แต่ตอนนี้
 “ไม่ต้องมาเลยนะ สนามบินไม่ปลอดภัย เครื่องบิน ก็ไม่ปลอดภัย”
จากกันนาน มันเป็นการทำให้เจอกันมีค่า แล้วพิสูจน์ใจกันด้วยว่า จะมั่นคงไหม ผ่านมันไปได้ มันคือบทพิสูจน์หลายเรื่องแน่ๆ เราคงรักกันมากขึ้น เพราะรู้คุณค่าของความคิดถึง
สามทุ่มแล้วได้เวลา โทรหาป้าแล้ววววววววว