สวัสดี โควิด-19 เว้นระยะห่างจากทุกคน
แต่ทำให้เรามาเจอกับพันทิปอีกครั้ง หวังว่าจะช่วยแก้เหงาในวันกักตัว
และเก็บไว้เป็นทางเลือกในวันที่โควิด หายไปนะทุกคน
มาคลายเครียดกัน
----------
28 DEC 2019
ออกเดินทาง
เจอกันสนามบิน สุวรรณภูมิ เวลาตีสอง นะเพื่อนๆ
........................
........................
ตีสองครึ่ง ยังไม่โผล่มา โอเคเพื่อนเราไม่ผิดแน่
เริ่ม!!!!!
ทริปนี่มันเริ่มจากการที่เราเรียนจบกันมา แล้วต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงานทันที
ไม่ได้เที่ยวหลังเรียนจบด้วยกันแบบจริงจังเท่าไหร่ เราเลยลองๆโยนรูปสิกขิมเข้าไปในกรุ้ป
แบบไม่คาดหวังเลยแหละว่ามันจะไปกัน แต่มันดันตกลงกันซะงั้น เอาซะทำตัวไม่ถูก
รีบหาทัวร์ หาตั๋ว ที่พัก เกือบไม่ทัน และแล้ว ก็เกิดความผิดพลาดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อออออออ
เรา จอง ตัว จากไฟล์ทจาก โกลกาตาร์ - แบคโอกร้า ให้เพื่อนคนละไฟล์ท
เราบินไฟล์ท 9 โมง แต่เพื่อน บิน 6โมงเย็น ทำให้เราเสียเวลา 1 วัน ก่อนขึ้นไปสิกขิม
ลากันครึ่งวัน แล้วเราจะมาเจอกันนะเพื่อนนนนนนน ฮ่าๆๆๆๆๆ ชั้นขอโทษ
แต่เอาจริงๆ เราว่ามันดีนะ 1 วันที่แยกเจอหลายอย่างมากๆ
ทางเราที่ถึงแบคโดกร้าตอนเช้า ก็ได้เห็นบรรยากาศเมือง
ตลาด คนใช้ชีวิต ซึ่งเราว่ามันค่อนข้าวสะท้อนสภาพสังคมหลายอย่างของอินเดีย
กับเมืองทางผ่านเล็กๆเมืองนี้มาก แต่ถ้าเราเข้าใจก็จะไม่สะเทือนใจมาก
และพอเพื่อนเราบินมาถึงโรงแรม เพื่อนเราก็ออกไปเที่ยวโกลกาตาร์
ก็มีเรื่องพูดคุยแลกเปลี่ยนกันเยอะมาก ตลกเฮฮา แบบอินเดียมาเล่าสู่กันฟัง
เออลืมเล่าตอนมาถึง เรามาถึงแบคโดกร้า โดยที่เราหาคนขับรถของเราไม่เจอ
เลยให้คนแถวนั้นช่วยโทรให้เค้าก็ใจดีมากๆพยายามโทรหาให้เต็มที่
สุดท้ายเราก็เจอป้ายที่เขียนชื่อเราผิด ชั้นก็หาตั้งนาน และคนที่จะพาเราไปหาคนขับรถพูดภาษาอังกฤษไม่ได้
ใช้ภาษามือ ซึ่งเราไม่แน่ใจนะว่าเค้าเป็นใบ้รึเปล่านะ เพราะเค้าพูดไม่ได้เลย
แต่มันน่ารักดีที่เราพยายามสื่อสารกันด้วยภาษามือที่แม้จะงงๆแต่ ก็เข้าใจกันเฉยๆซะงั้น
วันนี้เป็นวันที่จะเดินทางไป Gangtok เมืองที่เราจะไปพักเป็นหลักและเที่ยวที่ต่างๆจากตรงนั้น
เป็นการเดินทางที่ไกลมาก และ ที่สิกขิมต่างจากเลห์มากๆ เราต้องผ่านภูเขาสีเขียวที่มีชีวิตชีวาเพื่อจะไปหาคุณภูเขาหิมะ
ผู้คนก็แตกต่างจากเลห์เกือบจะสิ้นเชิง เรามองเห็นภูเขาหิมะแบบโคตรไกล เค้าออกมาให้เห็นบ้างตามมุมโค้งของถนน
ตอนนั้นพวกเราเห็นกันแค่นั้นก็กรี๊ดดีใจ จนพี่คนขับขำเลยอะ ก็ที่บ้านไม่มีหิมะอะเธอ
แม่น้ำก็สีฟ้า ยาวเรียบถนนตลอดทาง แงงงง แต่ฟิล์มของเราถ่ายมาได้งี้อะ
แต่ก็ดีละบางอย่างก็รอให้เราไปเห็นด้วยตัวเองดีกว่าเนอะ
ไปค่ะ นั่งรถกันต่อ ยังไม่ถึง Gangtok เลย
Gangtok เป็นเมืองที่แบบพวกเราว้าวมาก เป็นงงเลยแหละ นี่มันสยามบนยอดเขาสูง
ผู้คนแบบแต่งตัวชิคเก๋ ร้านค้าต่างๆมีความ ยุโรปนิดๆ คนเยอะมากๆ และที่สำคัญอากาศโคตรจะหนาว
และที่นี่เป็นจุดเกิดเหตุ ของเรื่องราวความรักของเพื่อนเรากับไกด์หนุ่มจากเมือง Gangtok นี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นเพื่อนเราชื่อย่อ ตต. ลืมโทรศัพท์ ไว้ในรถ และไกด์อะลงรถพร้อมเรา
ส่วนคนขับรถก็แยกไปอีกทาง
ตต.มันนึกได้เห้ย ลืมโทรศัพท์
ทุกคนบอก : เมิง วิ่งตามรถไป!!!!!
ตต. วิ่งไปแต่รถก็ขับออกไปแล้ว
ตต.ตะโกนกลับมา ว่า : เห้ยไม่ทันรถไปแล้ว
ด้วยความที่ระบบรับข่าวสารไวมากของเพื่อนสาวชื่อย่อ ม. รับปุ๊ปนางวิ่งด้วยความเร็วบวกกับสายตาที่เฉียบคม
มองเห็นพี่ไกด์ นางวิ่งตามไปด้วยความรวดเร็ว เราอยากให้ทุกคนนึกภาพซีรี่ย์เกาหลี ที่แบบผู้คนเดินขวักไขว่
บนถนนยาว บวกกับพระเอกที่เดินสลับกับบคนที่เดินขวาง แล้วนางเอกวิ่งตามพระเอกไปพร้อมตะโกนเรียกชื่อเค้า
สุดท้ายวิ่งตามไปทัน เป็นช็อตที่ต้องบอกรักกัน แบบว่า ซารางเฮโย อปป้า
นางเอก : เพื่อนชั้นลืมโทรศัพท์ไว้ในรถอะยู (เสียงสาม)
พระเอก : นี่คุณวิ่งตามผมมาหรอ
นางเอก : ใช่สิ
พระเอก : ทำไมคุณไม่โทรหาผม วิ่งทำไม พร้อมทำหน้างุนงง
นางเอก : ………..
คิดในใจแบบนางเอกละครไทย (เค้าไม่ได้ด่าเราโง่ใช่ไหมนะ?) กูว่าใช่แหละไม่ผิดแน่ #ความรักไม่มีอยู่จริง#เห็นเงาในตาชั้นไหม
อะพอก่อน 55555555 เดี๋ยวโดนมันด่าแน่ๆ วันต่อมาเราไปพักที่ Lachung เป็นการไปพักเพื่อ
ปรับระดับความสูงด้วยแล้วก็เป็นระยะครึ่งทางก่อนขึ้นไป ZERO POINT ซึ่ง
ระหว่างทางแบบไกลมาก ไกลแบบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บวกกับทางที่ไม่มีตรง
เน้น ไม่มีทางตรงเลย โค้งแบบโอ้โห ล้านแปดแสนห้าหมื่นโค้ง แต่วิวก็โอ้โห
สวยไรขนาดนี้สวยบ้า สวยไม่หยุด ซึ่งระหว่างนั่งเมื่อยตรุ๊สกันเนี่ยก็ค้นพบขนม Uncle chipps แบบรักแรกพบ
ขนมช่วยชีวิตของเราในทริปนี้เลย แบบห่อละ 10 รูปี 5 บาทไทย ที่อร่อยมาก พวกเรา 5 คนลงความเห็นว่ามันอร่อย และเรากินมันทุกวัน
ร้องเป็นเด็ก ร้องให้ไกด์แวะหาซื้อ Uncle chipps ใหเราให้ได้ แนะนำว่าทุกคนต้องไปลอง มัน อะ-หร่อย!!!!!!!!!
พวกเราซื้อแบบคนบ้าคลั่ง กลับมาผมบางจ้ะ
แปะ เผื่ออยากลอง มันอร่อยจริงๆนะ
เล่าถึงการเดินทางของทริปนี้ซะหน่อย ว่าเราใช้รถยนต์ในการเดินทาง
โดยเราจะมีคนขับรถคนนึงและไกด์ท้องถิ่นคนนึงที่คอยทำ permit ให้เราแต่ละด่าน
และช่วยเราเวลาเดินไปจุดต่างๆ ซึ่งการขับรถที่นี่ต้องโปรมากๆ คือต้องเกิดมาแล้วถือพวงมาลัยรถออกมาเลย
เค้าขับกันโหดมาก เพราะอีกฝั่งคือเหวที่ตกลงไปยังไงก็ไม่รอด
และมีวันนึงที่เราถึงตอนมืด ซึ่งทางก็แคบ และก็เป็นเหว ถนนมืดไม่มีไฟเลยสักดวง มันเป็นการวัดใจมาก
แต่ก็นั่นแหละพี่เค้าทำได้เพราะเราก็มีชีวิตรอดมาเล่าให้ทุกคนฟังอยู่ 55555555
แต่ตอนนั้นระหว่างทางนี่เจออุบัติเหตุเรื่อยๆเลยนะ
และส่วนใหญ่ดูจะเป็นรถหลุดโค้งทั้งนั้น ตอนนั้นก็ได้แต่ภาวนาอย่างเดียวเลยจ้า
เพราะ ภาวนาไปก่อนนะ อะข้ามๆไปจ้าาา.....า
No filter at allllll
อันนี้เป็นระหว่างทางไป Lachung มันเป็นตอนเย็นแล้วประมาณ 5 โมง พระอาทิตย์กำลังจะตก
แล้วเราก็ไม่เห็นว่ามันจะมีวี่แววของภูเขาหิมะเลย ว่าเราจะไปถึงตอนไหนแล้วก็ใกล้มืดแล้ว
และเราก็พ้นภูเขาลูกนึงมา เจอทั้งสองอย่างในครั้งเดียว
เหมือนกับมันกำลังบอกกับเราว่า ของบางอย่างก็ต้องอดทนรอหน่อยนะ
มันจะมาในช่วงจังหวะและเวลาที่พอดีที่สุดเท่านั้นเอง
เช้ดดดดดดดดดด กวีเอกป้ะเนี่ย จำเค้ามาอีกทีน่าแก คิดมาก
Lachung ลุงชา ลาชุง คือชามาก มันหนาวแบบหนาวอิบอ๋าย
คือด้วยความที่เราเคยไปเลห์และที่เลห์มีฮีทเตอร์แบบเตียงให้ที่ที่พัก เราก็คิดไปเองว่ามันคงมีแหละ
แต่!!!!! แต่ไม่มี ไม่มีเลยค่ะแม่ มันหนาวจะขาดใจ
เท้านี่หงิกกองรวมกันตรงกลางแล้วอะ ฝืนใจนอนหลับๆตื่นๆ
อยากให้เช้าไวๆ จนกริ๊งงง เช้าแล้ว เดินออกไปดูหน้าบ้านซะหน่อย
เพราะเมือคืนมาถึงก็มืดไม่เห็นอะไรแล้ว และก็ต้องแบบยืนอ้าปากค้างอะ
เพราะ วิว หรอ ป่าวจ้ะ หนาว !!!!
บ้า จริงๆนี่ วิวแหละแบบ มันคือเมืองกลางเขา และเราเห็นยอดเขาหิมะล้อมเราเต็มไปหมด
สวยแบบที่ถ่ายรูปมายังไงก็ไม่สวยเหมือนที่เห็นตอนนั้น
แต่ตอนนั้นถ่ายรูปไม่ไหวจริงๆได้แค่หยิบโทรศัพท์มากดๆ
มันปวดมือมากๆ ยืนตลึงไปแปปนึงรีบวิ่งเข้าบ้านเลย หนาวปวดกระดูก กระดูกจะแตกแล้วแม่ ไม่ไหวสู้
Zero point ระหว่างทางขึ้น Zero point คือเราหลงรักเส้นทางนี้มากๆ มันคือสีเขียวตัดกับหิมะ และจู่ๆก็มีทหารอินเดียวิ่ง
เป็นสี่ซะห้าสิบนายอยู่ข้างทาง เดี๋ยวเจอหมา เจอม้า เจอแย๊ก เจอขี้แย๊ก
เป็นแบบระหว่างทางมีอะไรมากกว่าที่เราคิด ที่ไม่ใช่แค่ วลีเด็ด
[SR] สิกขิมไดอารี่ 2020
SR - Sponsored Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ SR โดยที่เจ้าของกระทู้