สวัสดีทุกท่านนะคะ เรามาจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนคนนึงที่เมื่อไหร่นึกถึงมันต้องหงุดหงิดทุกที เรียกว่าภาระตั้วแม่เลยค่ะ

เพื่อนเราคนนี้ค่ะมันมีลักษณะคล้ายๆเด็กLDค่ะทำอะไรก็เฉื่อยไปหมด นอกจากจะช้าและเฉื่อยเนี่ยยังขี้เกียจด้วยงานที่ครูสั่งก็ไม่ทำ งานที่ต้องจดก็ไม่จด อ่อ มันสายตาสั้นด้วยค่ะแต่ว่ามันไม่ใส่แว่น ไอเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันไม่หาแว่นใส่ บางคนอาจจะคิดว่า'บ้านยากจนเปล่า' ขอตอบเลยว่าไม่ค่ะถานะทางครอบครัวมันพอๆกับเรา เราก็สายตาสั้นแต่เรามีแว่นใส่ และพอมันไม่ใส่แว่นแน่นอนค่ะมองไม่ค่อยเห็นต้องหน้าตลอดหน้าทุกครั้งนะแต่ก็จดไม่เสร็จ😒 ที่นี้งานมันเยอะมากงานค้างอ่ะเป็นกอง และห้องของเราเนี่ยก็ได้มีการจับคู่บัดดี้กัน ทุกคนรู้ไหมมันอาการหนักถึงว่าปกติบัดดี้มันต้อง 2 คนคู่กันถูกไหมอีนี่ต้อง 2 รุม 1 และสองรุมหนึ่งยังเอามันไม่อยู่ และเราก็เป็นหนึ่งที่ต้องดูแลมัน โคตรเหนื่อยอ่ะ เพื่อนเราอีกคนนึงได้มันก็บ่นกันว่าเหนื่อย ทุกคนอาจจะคิดว่า'เฮ้ยเพื่อนกันก็ต้องช่วยกันเปล่าวะ อย่าเห็นแก่ตัวดิ' คือ..เรากับเพื่อนช่วยเต็มที่แล้ว ทั้งเอางานให้ลอกสละเวลาที่เราควรได้ผักผ่อนเพราะจริงๆโรงเรียนเราปิดเทอมแล้วแต่ต้องมาเพื่อช่วยบัดดี้ ไม่หมดแค่นั้นเราช่วยระบายสี แต่งกลอนให้เอางานไปส่งให้ซื้อของให้ ช่วยแม ช่วยเกือบทุกอย่าง แต่แทนมันกระตือรือร้นเลย งาน1งานกว่ามันจะทำเสร็จ ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงอ่ะ แค่จดหน้าเดียวนะครึ่งชั่วโมง แถมยังชิวไม่เหมือนเรากับเพื่อน มีการบอกว่าอยากนะแต่เพื่อนอุส่าห์ช่วย โห...ประโยคนี้เราขึ้นเลยโคตรโมโหเราตอกกลับมันสารพัด ดูมันทำอ่ะเห็นแก่ตัวมากเพื่อนช่วยตั้งหลายอย่างแล้วมาพูดแบบนี้น่าน้อยใจชิป มันได้สิทธิมากกว่าคนอื่นทุกคนทำงานต้องครบ แต่มันทำแค่งานเดียวผ่าน น่าหงุดหงิดชิปเป๋ง เหนื่อยอ่ะ ไม่รู้ว่าเราต้องไปเฝ้ามันต่ออีกมั่ยแต่เราของบอกว่าคงเกลียดขี้หน้ามันไปอีกนาน

ขอบคุณที่อ่านกระทู้ของเราจนจบคิดเห็นยังก็คอมเม้นกันได้นะคะ สวัสดีค่ะ