เจ้าของกระทู้ อายุ 40 จบ ปวส.ทำงานประจำบริษัทเอกชน (ฝ่ายบัญชี)เงินเดือน 20k และมีรายได้เสริม อีกประมาณเดือนละ 15-30k
สามีอายุ 43 รับราชการเงินเดือน 30k มีรายได้เสริมประมาณ 10k
แต่งงานอยู่กินกันมา 10ปี มีลูกสาว 1คน 8ขวบ
สามีมีภาระเงินกู้สหกรณ์หลักล้านและหนี้นอกระบบหลักล้าน เป็นหนี้ที่เค้าสร้างคนเดียวล้วนๆเนื่องจากก่อนอยู่ด้วยกัน เป็นคนชอบแต่งรถยนต์ ชอบซื้อรถเก่าๆมาปั้น เดี๋ยวพังเดี๋ยวซ่อม และเล่นการพนันบาคาร่า โป๊กเกอร์ เวลาเหล้าเข้าปากจะไม่มีสติ หน้าใหญ่ใจโต รับทราบภาระหนี้สินของสามีตอนอยู่ด้วยกันมาเกือบ2ปี เพราะจะกู้ทุกๆ2ปี ต้องให้เราเซ็นต์ยินยอม เนื่องจากจดทะเบียนสมรส
เงินเดือนของสามีหมดไปกับการโดนหักหนี้สหกรณ์ และจ่ายหนี้นอกระบบ ไม่เคยให้เงินเรา กระเป๋าใครกระเป๋ามัน และเราไม่เคยเรียกร้องอะไร และทุกเดือนเค้าจะต้องยืมเงินเราเพิ่มด้วยเพื่อจ่าย ค่าดอกหนี้นอกระบบ ค่าบัตรกดเงินสด ค่าโทรศัพท์ เพราะว่ารายได้ที่เค้าหามาได้ ไม่พอค่าใช้จ่ายส่วนตัวและใช้หนี้ต่อเดือน
2ปีแรกอยู่ห้องพักสวัสดิการ มีครอบครัวเค้าแม่และน้องสาวอาศัยอยู่ด้วย พอเรามีลูกปี57 คลอดลูกออกจากงานมาเลี้ยงลูก2ปี เนื่องจากลูกเป็นโรคหัวใจ ระหว่างที่ไม่ได้ทำงานก็ใช้เงินเก็บส่วนตัวแบบประหยัดเอา แต่ก็จะมีเรื่องค่าใช้จ่ายเด็กอ่อน ไปหาหมอ โชคดีที่ค่ารักษาพยาบาลใช้สิทธิ์ข้าราชการรักษาฟรี แต่มีบางส่วนที่ต้องออกเองก็สลับกันสามีออกบ้าง เราออกบ้าง พอลูก2ขวบอาการดีขึ้นไม่ต้องไปหาหมอถี่เหมือนช่วงเป็นทารก จึงกลับมาทำงาน ปี59 ขยับขยายแยกออกมาเช่าห้องอยู่ ภาระค่าใช้จ่ายหลักๆในบ้านจึงตกเป็น ของเรา ค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เนต ซื้อของใช้ภายในบ้าน แชมพู สบู่ น้ำยาซักผ้า เดือนนึง ราวๆ 1หมื่นบาท สามีจะออกค่าน้ำดื่ม กับค่าอาหารลูกบางมื้อ แต่ทุกครั้งที่ควักเงินจ่าย เค้าก็จะบ่นว่า วันนี้จ่ายค่านู่นค่านั่นค่านี่ หมดไปเท่านั้นเท่านี้ ซึ่งเราไม่ชอบตรงจุดนี้มาก ก็จะโอนเงินคืนให้เค้าตลอด เงินเค้าจะมีไว้สำหรับเรื่องรถเท่านั้น จ่ายเท่าไหร่บ่นนะแต่ก็ถึงไหนถึงกัน
ช่วงโควิดกู้เงินสหกรณ์มา 300,000 แต่โกหกเราว่า ได้ส่วนต่างมาแค่ 150,000 เราขอดูสลิป ทะเลาะกันแทบบ้านแตก มันเอาเงินไปวางเครื่องรถใหม่เป็นเครื่องรถแข่ง เปลี่ยนจากเกียร์ออโต้เป็นเกียร์กระปุก ทั้งที่ช่วงนั้น โควิดระบาดปีแรก เราโดนที่บริษัทลดเงินเดือน 50% เราเครียดเรื่องค่าใช้จ่ายมาก แทนที่สามีจะกู้เงินแล้วเอามาไว้สำรองจ่ายภายในบ้าน กลับเอาไปใช้เรื่องไร้สาระฟุ่มเฟือย
สามีเป็นคนที่ชอบคิดเรื่องกินเรื่องเที่ยว จะชอบชวนไปกินนู่นสิ มื้อละหลักพัน ไปเที่ยวนั่นสิ แต่ค่าใช้จ่ายตลอดทริป คือเราจ่ายทั้งหมด เค้าบอกว่าก็ออกแรงขับรถพามาเที่ยวแล้วไง ( ใครอยากมาเที่ยววะ)
รถยนต์เก่าที่มีอยู่เป็นแบบแต่งซิ่ง
อยากได้รถยนต์ครอบครัวขายคันเก่า
เอาเงินมาดาวน์ออกมือสอง ผ่อนเดือนละ 6,000
อยากได้มอไซค์ บอกจะเอามาขี่แกรบ
หารายได้เสริม ผ่อนเดือนละ 4,000
อยากได้โทรศัพท์ใหม่ เครื่องเก่าตกรุ่น
งานไม่ค่อยเด้ง ตอนคุยกันบอกจะไปเอา huawei
ไม่กี่พัน สรุปพอไปถึงshop มันไปเอาไอโฟนมา
เครื่องละ เกือบ 2หมื่น
อยากได้เครื่องเล่นเกมส์ Nintendo 13,000
เพราะเวลาไปทำงานขับรถให้นายตอนนั่งรอมันเหงา
(พลขับ)
คือเค้าเป็นคนที่อยากได้อะไร จะพูดจาหว่านล้อมเรา พูดไม่หยุด พูดทุกครั้งที่มีโอกาส ส่งรูปมาให้เราดูทั้งวัน จนเรารำคาญ แล้วก็จะพูดว่าผ่อนไหว ให้เราซื้อให้หน่อย สรุปสุดท้ายที่กล่าวมาคือเราผ่อนเอง ลงบัญชียืมไว้ซึ่งไม่รู้จะได้คืนรึป่าว
(ยืมเงินเราเดือนละ เกือบ 20,000 ซึ่งให้เราจดเอาไว้ ตอนนี้ยอดยืมเราประมาณ 6แสนบาท )
เราทำงานหนักมาก วันหยุดก็จะเอางานกลับมาทำที่บ้าน บางครั้งวันพักผ่อนถ้าเราทำงานเสร็จแล้วหรือไม่มีงานเราก็จะนอนตื่นสาย นอนดูซีรีส์ แล้วค่อยทำงานบ้าน ถ้าเค้าอยู่บ้าน เค้าก็จะบ่นว่าเรานอนดูแต่ซีรีส์ทั้งวัน ไม่ทำอะไรเลย แต่ตัวเองนั่งเล่นเกมส์ นานๆจะช่วยทำ แต่ก็จะทำไปบ่นไป หลังๆเราเลยต้องจ้างให้เค้าทำไปเลย ล้างจาน/ซักผ้าของตัวเอง เดือนละ 3,000 แต่ก็ทำไปบ่นไปอยู่ดี สามีเป็นคนขี้บ่นจู้จี้จุกจิกหยุมหยิมคิดเล็กคิดน้อยมาก นิสัยเหมือนผู้หญิงซึ่งเราจะออกแมนๆเหมือนผู้ชาย
สมมุติเหตุการณ์ ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ
เรื่องเก็บผ้า ถ้าเค้ากลับมาก่อนเรา เค้าไม่เก็บไม่เป็นไร เราไม่เคยบ่น แต่ถ้าเราถึงบ้านก่อน แล้วเค้ากลับมา ยังไม่ทันถึงหน้าห้องเลย จะได้ยินเสียงดังมาละ ไอ้….ทำไมไม่เก็บผ้า แล้วก็ส่วนมากจะทะเลาะกันเรื่องลูก เรื่องหาข้าวให้ลูกกิน เรื่องอาบน้ำให้ลูก เรื่องเอาลูกเข้านอน
เค้าจะรักลูกมาก เป็นห่วงลูกมาก จนกดดันเราและลูกทุกทาง ลูกนี่คือไม่ได้ออกไปไหนเลย ต้องอยู่แต่ในห้อง เล่นคนเดียว ถ้าเค้าบอกให้เรากับลูกทำอะไรก็ต้องทำตาม สิ่งที่เค้าคิดที่เค้าทำถูกต้องเสมอ เหมือนกับว่าถ้าอะไรที่เค้าไม่ได้เป็นคนทำ เราเป็นคนทำ ทำไม่ดีไม่ถูกใจเค้าซักอย่าง ซึ่งเราก็ไม่ยอม อยู่ของเราเฉยๆ มาบ่นมาด่าอยู่ได้ทุกวัน ทะเลาะกันบ้านแตก
ถ้าวันไหนเค้ากลับเร็วเค้าจะเอาลูกนอน เราจะนั่งทำงานห้องนั่งเล่น จนกว่าลูกจะหลับ (ตั้งแต่มีลูกเค้าจะนอนกับลูก ฟูกคนละอัน ให้เรานอนแยกไม่ให้เรานอนใกล้ลูก บางครั้งถ้าเรานอนกอดลูก เค้าก็จะมาดึงเราออก บอกลูกร้อน )
วันไหนเค้ากลับดึก ก็จะหน้าบึ้งเข้าบ้านทุกวัน
เหมือนหงุดหงิดจากนอกบ้านแล้วมาลงกับเรา
หรือถ้าทำงานต่างจังหวัดไม่กลับ ก็จะโทรมาถามตลอด
ว่าเอาลูกนอนรึยัง ลูกกินข้าวรึยัง ลูกแปรงฟันอาบน้ำก่อนนอนรึยัง ถามแบบเจ๊าะแจ๊ะ เดี๋ยวโทร ๆๆๆ
เราเลิกจากงานประจำ 6โมงเย็น เดินทางถึงบ้าน1ทุ่ม
เราก็อยากมีเวลาส่วนตัวของเราบ้าง กลับบ้านมาเรามีงานเสริมต้องทำต่อ เราอาจจะบกพร่องเรื่องดูแลลูก แถมเอาลูกนอน ซึ่งถ้าเข้านอน3ทุ่ม ต้องไม่ต่ำกว่า2ชั่วโมงกว่าจะหลับ เพราะลูกจะชวนคุย จะขอนอนดูดนม ไม่ยอมหลับง่ายๆ แต่ถ้านอนกับพ่อจะหลับไว ซึ่งเราก็จะหงุดหงิด เพราะเราก็อยากรีบทำงานให้มันเสร็จๆ เราจะได้นอนบ้าง บางทีกว่าจะหลับได้เกือบเที่ยงคืน แล้วเราจะได้ทำงานตอนไหน
คือเราทำอะไรก็ไม่เคยถูก ไม่เคยดี
หาเรื่องบ่นเรื่องว่าตลอด ทะเลาะกันมันก็บอกแช่งให้เราตาย เรามีคอนโดปล่อยให้คนเช่า เอาค่าเช่าผ่อนแบงค์อยู่ แต่ทำประกันชีวิตไว้ มันบอกถ้าเราตายจะขายเอาเงินมาใช้ให้หมด เวลาเราบ่นเรื่องให้ช่วยกันประหยัด ช่วยลดความอยากได้นั่นได้นี่ อยากกินอยากเที่ยว เพราะทุกวันนี้เราเหมือนหัวหน้าครอบครัว ต้องเก็บออมเพื่ออนาคตมั่ง แต่ดูเหมือนเค้าจะอยากผลาญเงินเราให้หมดๆ ไม่ช่วยกันประหยัดเลย
มันบอกที่เราบ่นเราด่ามัน ด้อยค่ามัน ให้จำเอาไว้ ถ้ามันมีทางไปเมื่อไหร่ มันไปแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ชอบพูดว่าเราทิ้งเค้าไม่ได้หรอก หาผัวหล่อๆแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว
ตอนนี้มันไม่เลิกให้ เด๋วรอมันเกษียณมีบำเหน็จบำนาญเมื่อไหร่ มันจะแก้แค้นเรา มันจะหย่ากับเรา
ตลกดีป่ะ เราก็บอกรอไปเลิกทำไมตอนแก่ ก็เลิกกันตอนนี้ไปเลย จะอยู่ทำร้ายจิตใจให้เสียสุขภาพจิตกันทำไม
มันก็บอกให้ทนเพื่อลูก เด๋วมันจะใช้เงินที่ยืมเราหมดแล้ว จะหย่าให้เลย ให้เราไปอยู่กับเงินของเราให้สบายใจ ถามจริง เค้าบอกว่าเค้าต้องใช้หนี้คนอื่นให้หมดก่อนและจะใช้หนี้เราคนสุดท้าย กว่าจะใช้คืนเงินหมด ต้องทรมานอีกกี่ปี เราอยากเลิกอยากย้ายออกมาก แต่เราก็สงสารลูก มันบอกถ้าเราเลิกมันจะไม่ให้เจอลูก มันจะพูดให้ลูกเกลียดเราด้วย เราบอกให้มันย้ายออกจากหัองที่เราเช่าให้ไปอยู่ห้องสวัสดิการกับแม่มัน ไล่เท่าไหร่มันก็ไม่ไป ถ้าเราจะไปเอง ต้องไปหาห้องเช่าใหม่ เราก็ไม่ได้อยู่ใกล้ลูก ถ้าเราจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่เรา และก็เรื่องงานอีกเราก็ต้องหางานใหม่ ซึ่งวัย 40 ไม่ใช่เรื่องง่าย
สามีไม่ยอมเลิก บอกให้ทนอยู่เพื่อลูก ถ้าลูกโตและเค้าหมดภาระ จะหย่ากับเราแน่นอน
สามีอายุ 43 รับราชการเงินเดือน 30k มีรายได้เสริมประมาณ 10k
แต่งงานอยู่กินกันมา 10ปี มีลูกสาว 1คน 8ขวบ
สามีมีภาระเงินกู้สหกรณ์หลักล้านและหนี้นอกระบบหลักล้าน เป็นหนี้ที่เค้าสร้างคนเดียวล้วนๆเนื่องจากก่อนอยู่ด้วยกัน เป็นคนชอบแต่งรถยนต์ ชอบซื้อรถเก่าๆมาปั้น เดี๋ยวพังเดี๋ยวซ่อม และเล่นการพนันบาคาร่า โป๊กเกอร์ เวลาเหล้าเข้าปากจะไม่มีสติ หน้าใหญ่ใจโต รับทราบภาระหนี้สินของสามีตอนอยู่ด้วยกันมาเกือบ2ปี เพราะจะกู้ทุกๆ2ปี ต้องให้เราเซ็นต์ยินยอม เนื่องจากจดทะเบียนสมรส
เงินเดือนของสามีหมดไปกับการโดนหักหนี้สหกรณ์ และจ่ายหนี้นอกระบบ ไม่เคยให้เงินเรา กระเป๋าใครกระเป๋ามัน และเราไม่เคยเรียกร้องอะไร และทุกเดือนเค้าจะต้องยืมเงินเราเพิ่มด้วยเพื่อจ่าย ค่าดอกหนี้นอกระบบ ค่าบัตรกดเงินสด ค่าโทรศัพท์ เพราะว่ารายได้ที่เค้าหามาได้ ไม่พอค่าใช้จ่ายส่วนตัวและใช้หนี้ต่อเดือน
2ปีแรกอยู่ห้องพักสวัสดิการ มีครอบครัวเค้าแม่และน้องสาวอาศัยอยู่ด้วย พอเรามีลูกปี57 คลอดลูกออกจากงานมาเลี้ยงลูก2ปี เนื่องจากลูกเป็นโรคหัวใจ ระหว่างที่ไม่ได้ทำงานก็ใช้เงินเก็บส่วนตัวแบบประหยัดเอา แต่ก็จะมีเรื่องค่าใช้จ่ายเด็กอ่อน ไปหาหมอ โชคดีที่ค่ารักษาพยาบาลใช้สิทธิ์ข้าราชการรักษาฟรี แต่มีบางส่วนที่ต้องออกเองก็สลับกันสามีออกบ้าง เราออกบ้าง พอลูก2ขวบอาการดีขึ้นไม่ต้องไปหาหมอถี่เหมือนช่วงเป็นทารก จึงกลับมาทำงาน ปี59 ขยับขยายแยกออกมาเช่าห้องอยู่ ภาระค่าใช้จ่ายหลักๆในบ้านจึงตกเป็น ของเรา ค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เนต ซื้อของใช้ภายในบ้าน แชมพู สบู่ น้ำยาซักผ้า เดือนนึง ราวๆ 1หมื่นบาท สามีจะออกค่าน้ำดื่ม กับค่าอาหารลูกบางมื้อ แต่ทุกครั้งที่ควักเงินจ่าย เค้าก็จะบ่นว่า วันนี้จ่ายค่านู่นค่านั่นค่านี่ หมดไปเท่านั้นเท่านี้ ซึ่งเราไม่ชอบตรงจุดนี้มาก ก็จะโอนเงินคืนให้เค้าตลอด เงินเค้าจะมีไว้สำหรับเรื่องรถเท่านั้น จ่ายเท่าไหร่บ่นนะแต่ก็ถึงไหนถึงกัน
ช่วงโควิดกู้เงินสหกรณ์มา 300,000 แต่โกหกเราว่า ได้ส่วนต่างมาแค่ 150,000 เราขอดูสลิป ทะเลาะกันแทบบ้านแตก มันเอาเงินไปวางเครื่องรถใหม่เป็นเครื่องรถแข่ง เปลี่ยนจากเกียร์ออโต้เป็นเกียร์กระปุก ทั้งที่ช่วงนั้น โควิดระบาดปีแรก เราโดนที่บริษัทลดเงินเดือน 50% เราเครียดเรื่องค่าใช้จ่ายมาก แทนที่สามีจะกู้เงินแล้วเอามาไว้สำรองจ่ายภายในบ้าน กลับเอาไปใช้เรื่องไร้สาระฟุ่มเฟือย
สามีเป็นคนที่ชอบคิดเรื่องกินเรื่องเที่ยว จะชอบชวนไปกินนู่นสิ มื้อละหลักพัน ไปเที่ยวนั่นสิ แต่ค่าใช้จ่ายตลอดทริป คือเราจ่ายทั้งหมด เค้าบอกว่าก็ออกแรงขับรถพามาเที่ยวแล้วไง ( ใครอยากมาเที่ยววะ)
รถยนต์เก่าที่มีอยู่เป็นแบบแต่งซิ่ง
อยากได้รถยนต์ครอบครัวขายคันเก่า
เอาเงินมาดาวน์ออกมือสอง ผ่อนเดือนละ 6,000
อยากได้มอไซค์ บอกจะเอามาขี่แกรบ
หารายได้เสริม ผ่อนเดือนละ 4,000
อยากได้โทรศัพท์ใหม่ เครื่องเก่าตกรุ่น
งานไม่ค่อยเด้ง ตอนคุยกันบอกจะไปเอา huawei
ไม่กี่พัน สรุปพอไปถึงshop มันไปเอาไอโฟนมา
เครื่องละ เกือบ 2หมื่น
อยากได้เครื่องเล่นเกมส์ Nintendo 13,000
เพราะเวลาไปทำงานขับรถให้นายตอนนั่งรอมันเหงา
(พลขับ)
คือเค้าเป็นคนที่อยากได้อะไร จะพูดจาหว่านล้อมเรา พูดไม่หยุด พูดทุกครั้งที่มีโอกาส ส่งรูปมาให้เราดูทั้งวัน จนเรารำคาญ แล้วก็จะพูดว่าผ่อนไหว ให้เราซื้อให้หน่อย สรุปสุดท้ายที่กล่าวมาคือเราผ่อนเอง ลงบัญชียืมไว้ซึ่งไม่รู้จะได้คืนรึป่าว
(ยืมเงินเราเดือนละ เกือบ 20,000 ซึ่งให้เราจดเอาไว้ ตอนนี้ยอดยืมเราประมาณ 6แสนบาท )
เราทำงานหนักมาก วันหยุดก็จะเอางานกลับมาทำที่บ้าน บางครั้งวันพักผ่อนถ้าเราทำงานเสร็จแล้วหรือไม่มีงานเราก็จะนอนตื่นสาย นอนดูซีรีส์ แล้วค่อยทำงานบ้าน ถ้าเค้าอยู่บ้าน เค้าก็จะบ่นว่าเรานอนดูแต่ซีรีส์ทั้งวัน ไม่ทำอะไรเลย แต่ตัวเองนั่งเล่นเกมส์ นานๆจะช่วยทำ แต่ก็จะทำไปบ่นไป หลังๆเราเลยต้องจ้างให้เค้าทำไปเลย ล้างจาน/ซักผ้าของตัวเอง เดือนละ 3,000 แต่ก็ทำไปบ่นไปอยู่ดี สามีเป็นคนขี้บ่นจู้จี้จุกจิกหยุมหยิมคิดเล็กคิดน้อยมาก นิสัยเหมือนผู้หญิงซึ่งเราจะออกแมนๆเหมือนผู้ชาย
สมมุติเหตุการณ์ ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ
เรื่องเก็บผ้า ถ้าเค้ากลับมาก่อนเรา เค้าไม่เก็บไม่เป็นไร เราไม่เคยบ่น แต่ถ้าเราถึงบ้านก่อน แล้วเค้ากลับมา ยังไม่ทันถึงหน้าห้องเลย จะได้ยินเสียงดังมาละ ไอ้….ทำไมไม่เก็บผ้า แล้วก็ส่วนมากจะทะเลาะกันเรื่องลูก เรื่องหาข้าวให้ลูกกิน เรื่องอาบน้ำให้ลูก เรื่องเอาลูกเข้านอน
เค้าจะรักลูกมาก เป็นห่วงลูกมาก จนกดดันเราและลูกทุกทาง ลูกนี่คือไม่ได้ออกไปไหนเลย ต้องอยู่แต่ในห้อง เล่นคนเดียว ถ้าเค้าบอกให้เรากับลูกทำอะไรก็ต้องทำตาม สิ่งที่เค้าคิดที่เค้าทำถูกต้องเสมอ เหมือนกับว่าถ้าอะไรที่เค้าไม่ได้เป็นคนทำ เราเป็นคนทำ ทำไม่ดีไม่ถูกใจเค้าซักอย่าง ซึ่งเราก็ไม่ยอม อยู่ของเราเฉยๆ มาบ่นมาด่าอยู่ได้ทุกวัน ทะเลาะกันบ้านแตก
ถ้าวันไหนเค้ากลับเร็วเค้าจะเอาลูกนอน เราจะนั่งทำงานห้องนั่งเล่น จนกว่าลูกจะหลับ (ตั้งแต่มีลูกเค้าจะนอนกับลูก ฟูกคนละอัน ให้เรานอนแยกไม่ให้เรานอนใกล้ลูก บางครั้งถ้าเรานอนกอดลูก เค้าก็จะมาดึงเราออก บอกลูกร้อน )
วันไหนเค้ากลับดึก ก็จะหน้าบึ้งเข้าบ้านทุกวัน
เหมือนหงุดหงิดจากนอกบ้านแล้วมาลงกับเรา
หรือถ้าทำงานต่างจังหวัดไม่กลับ ก็จะโทรมาถามตลอด
ว่าเอาลูกนอนรึยัง ลูกกินข้าวรึยัง ลูกแปรงฟันอาบน้ำก่อนนอนรึยัง ถามแบบเจ๊าะแจ๊ะ เดี๋ยวโทร ๆๆๆ
เราเลิกจากงานประจำ 6โมงเย็น เดินทางถึงบ้าน1ทุ่ม
เราก็อยากมีเวลาส่วนตัวของเราบ้าง กลับบ้านมาเรามีงานเสริมต้องทำต่อ เราอาจจะบกพร่องเรื่องดูแลลูก แถมเอาลูกนอน ซึ่งถ้าเข้านอน3ทุ่ม ต้องไม่ต่ำกว่า2ชั่วโมงกว่าจะหลับ เพราะลูกจะชวนคุย จะขอนอนดูดนม ไม่ยอมหลับง่ายๆ แต่ถ้านอนกับพ่อจะหลับไว ซึ่งเราก็จะหงุดหงิด เพราะเราก็อยากรีบทำงานให้มันเสร็จๆ เราจะได้นอนบ้าง บางทีกว่าจะหลับได้เกือบเที่ยงคืน แล้วเราจะได้ทำงานตอนไหน
คือเราทำอะไรก็ไม่เคยถูก ไม่เคยดี
หาเรื่องบ่นเรื่องว่าตลอด ทะเลาะกันมันก็บอกแช่งให้เราตาย เรามีคอนโดปล่อยให้คนเช่า เอาค่าเช่าผ่อนแบงค์อยู่ แต่ทำประกันชีวิตไว้ มันบอกถ้าเราตายจะขายเอาเงินมาใช้ให้หมด เวลาเราบ่นเรื่องให้ช่วยกันประหยัด ช่วยลดความอยากได้นั่นได้นี่ อยากกินอยากเที่ยว เพราะทุกวันนี้เราเหมือนหัวหน้าครอบครัว ต้องเก็บออมเพื่ออนาคตมั่ง แต่ดูเหมือนเค้าจะอยากผลาญเงินเราให้หมดๆ ไม่ช่วยกันประหยัดเลย
มันบอกที่เราบ่นเราด่ามัน ด้อยค่ามัน ให้จำเอาไว้ ถ้ามันมีทางไปเมื่อไหร่ มันไปแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ชอบพูดว่าเราทิ้งเค้าไม่ได้หรอก หาผัวหล่อๆแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว
ตอนนี้มันไม่เลิกให้ เด๋วรอมันเกษียณมีบำเหน็จบำนาญเมื่อไหร่ มันจะแก้แค้นเรา มันจะหย่ากับเรา
ตลกดีป่ะ เราก็บอกรอไปเลิกทำไมตอนแก่ ก็เลิกกันตอนนี้ไปเลย จะอยู่ทำร้ายจิตใจให้เสียสุขภาพจิตกันทำไม
มันก็บอกให้ทนเพื่อลูก เด๋วมันจะใช้เงินที่ยืมเราหมดแล้ว จะหย่าให้เลย ให้เราไปอยู่กับเงินของเราให้สบายใจ ถามจริง เค้าบอกว่าเค้าต้องใช้หนี้คนอื่นให้หมดก่อนและจะใช้หนี้เราคนสุดท้าย กว่าจะใช้คืนเงินหมด ต้องทรมานอีกกี่ปี เราอยากเลิกอยากย้ายออกมาก แต่เราก็สงสารลูก มันบอกถ้าเราเลิกมันจะไม่ให้เจอลูก มันจะพูดให้ลูกเกลียดเราด้วย เราบอกให้มันย้ายออกจากหัองที่เราเช่าให้ไปอยู่ห้องสวัสดิการกับแม่มัน ไล่เท่าไหร่มันก็ไม่ไป ถ้าเราจะไปเอง ต้องไปหาห้องเช่าใหม่ เราก็ไม่ได้อยู่ใกล้ลูก ถ้าเราจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่เรา และก็เรื่องงานอีกเราก็ต้องหางานใหม่ ซึ่งวัย 40 ไม่ใช่เรื่องง่าย