เทียนไขหนึ่งเล่ม จุดไฟเผาผลาญ
เผาไส้รอนราญ เพราะมารผจญ
ต้องไหม้แค่ไหน ให้เจ็บล่องหน
ต้องไหม้เหลือทน คงทนเหลือใจ
ต้องรอไส้ขาด บาดแผลเหม็นไหม้
รอไส้ไร้ไฟ รอใครดับมัน
ไส้เทียนสีขาว ราวมิแปรผัน
ใครหนอรู้กัน ว่ามันไหม้ใน
ไหม้ไส้ลามลุก ดั่งทุกข์หมองใจ
ไหม้กลบเกลื่อนใคร วันใดละลาย 
ถ้าวันนั้นถึง ตะลึงใจหาย
อุ้ยไส้ละลาย สูญหายแล้วเทียน
นั่งน้ำตานอง มองเทียนที่เปลี่ยน
ดั่งโลกหมุนเวียน ทิ้งเทียนตามเวร