ขอเล่าก่อนนะคะ คือที่ทำงาน ทำงานกันเป็นทีม 7-8 คน ผู้หญิงล้วนๆในร้านๆนึง มีหัวหน้า มีรองหัวหน้า นอกนั้นเป็นพนักงานขาย

ในร้านจะมีอายุน้อยสุดคือ20 และมากสุดคือ40  กว่าๆ (คือหัวหน้า ) อายุงาน 10 ปี

จขกท. อายุงาน6 เดือนเองค่ะ

มีวันนึงก็เถียงกันเรื่องงานกับน้องที่อายุน้อยที่สุดในสาขา ก็คิดว่าจบตั้งแต่วันนั้นแล้ว หยุดงานไป 2 วันลาป่วย พอกลับมา หัวหน้าก็พูดขึ้นมา. "ไหนวันนั้นมีเรื่องอะไรกัน" จขกท ก็ตอบไปว่า "ไม่มีอะไรแล้วค่ะ"

แต่น้องที่เถียงกันวันนั้นคงฟ้องไปเรียบร้อยแล้ว หัวหน้าฟังความคิดไปข้างเดียวแล้ว ก็ต่อว่าเรา.

ทั้งๆที่ความจริงไม่เป็นแบบนั้น
ปากแกก็บอกพี่ไม่ได้เข้าข้างน้องมันนะ
(แต่สิ่งที่พี่เขาพูดคือไม่ถามจากเราบ้างเลย ฟังฝั่งนุ้นพูดมาอย่างเเดียว)

เราเองตอนนั้นได้แต่ร้องไห้ แบบไม่อายใครเลย เพื่อนร่วมงานก็อยู่ น้ำตาที่ไหล มันเป็นความน้อยใจ แล้วเราก็เดินออกมา. เพราะถึงเวลาเลิกงานแล้ว

ที่นี้เราก็ข้อความไปบอกหัวหน้าว่าจะลาออก แต่พอคิดไปคิดมา ขอแค่ย้ายสาขาดีกว่า

เพราะหัวหน้าไม่มีความยุติธรรม เลือกที่รักมักที่ชัง เด็กใหม่อะไรๆก็ผิด ลำเอียง ชอบนินทาลูกน้อง ชอบว่าคนอื่น ปากหวานก้นเปรี้ยว ใครมีผลประโยชน์ด้วยจะดีด้วย ไม่รักษาสัญ ยืมเงินเราหลายครั้ง ผลัดจ่ายตลอด ชอบยืมเงินลูกน้อง ถือความเป็นหัวหน้า เกรงใจก็ให้ไป

ล่าสุดที่ขอย้ายสาขา ก็ทวงเงินมาด้วยเลย แต่ทวงแบบสุภาพ "เรื่องเงินรบกวนด้วยนะค่ะ ช่วงนี้จำเป็นต้องใช้"


ตอนนี้ทราบว่าหัวหน้าบลอกเฟสเราไปแล้ว  เราก็มานั่งสงสัยว่าหัวหน้าเขาโกรธเราอะไรขนาดนั้นเลยหรอ วุฒิภาวะของหัวหน้า คือบลอกเฟสลูกน้องเนี่ยนะ

สำหรับเรา บลอกไปก็ไม่ได้สนนะ แต่พอรู้แล้วว่าโดนบลอกก็แอบสงสัยว่าทำไมทำตัวเหมือนเด็กจัง

ทุกวันนี้ก็ต้องเจอแค่รอเวลาย้ายไปที่อื่น คุยเฉพาะที่ต้องคุย รอเวลาเท่านั้น

เลยอยากรู้ว่าเขาบล๊อกเฟสเรา เขาทำไปมันดูตลกและเด็กในสายตาเรามาก เขาทำไปเพราะอะไร