ผมเคยมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเคยสนิทกันมากๆครับ ตัวติดกันเลย แต่ไปๆมาๆก่อนสอบมันก็ไม่คุยกับผมแล้วทำตัวหมางเมินผม ผมก็งงๆสิครับ แบบวันนั้นก็ปกติทุกอย่างทำไมอยู่ๆถึงไม่คุยด้วย มองค้อนใส่ ถามก็ไม่ตอบ แล้วก็พาเพื่อนของผมที่สนิทกับมันไม่คุยกับผมไปด้วย ผมก็ไม่ได้คิดไรมากคิดว่าเป็นแค่วันเดียวมั้ง แต่ไปๆมาๆไม่ใช่สิครับพอถึงช่วงสอบมิดเทอม ที่ปกติจะอ่านด้วยกัน ก็ลากผมไปติวด้วย พอสอบเสร็จผมแค่เดินไปหากลุ่มมัน(เพื่อนผมทั้งนั้นแหละ)มันก็ทำท่าทีรังเกียจแล้วก็ไล่ผม ผมก็ได้แต่ทนอ่านหนังสือคนเดียวต่อไปจนมิดเทอมจบ..........
         มีอยู่วันหนึ่งหลังสอบจบ มันจะย้ายหอ ผมที่ยังหวังดีอยู่ก็เลยไปช่วยขนย้ายของด้วย(มันไม่ได้โทรมาเอง เพื่อนมันโทรมาขอให้ผมไปช่วยมันหน่อย)วันนั้นผมว่าเป็นวันที่มันน่าจะคุยกับผมครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะว่าหลังจากนั้นมันก็พากลุ่มเพื่อนเดินหนีผม พอผมไปนั่งกินข้าวด้วยก็พูดจาล้อเลียนผม แซะผมอยู่ได้(ไม่รู้ทำไมผมต้องมารับอะไรแบบนี้ด้วย) จนสุดท้ายมันเลยกลายเป็นว่าผมโคตรแค้นมันเลย แค้นแบบอยากฆ่าเลยด้วยซ้ำ ผมไปทำอะไรให้ทำไมต้องมาทำแบบนี้ด้วย มีอะไรทำไมไม่พูดตรงๆ 
         ด้วยความใจป๊อดของผม(ขอยอมรับครับ)ผมก็เลยด่าโดยใช้เฟสปลอม ด่าๆๆๆๆๆซ้ำๆจนสุดท้ายไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันก็ดันสวนกลับมาโดยด่ากลับมาแล้วมีชื่อผมในประโยค ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันรู้ได้ยังไง แต่ ณ ขนะนี้ผมกำลังรังเกียจความไม่เป็นลูกผู้ชายในตัวผมเองมากๆทำไมผมถึงไปทำอะไรแบบนั้นผมน่าจะพูดตรงๆไปเลยให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่ทำไมผมถึงทำพฤติกรรมที่น่าขยะแขยงนี้ ผมไม่ได้รู้สึกอยากกลับไปเป็นเพื่อนมันหรอก ผมไม่อยากกลับสถานภาพนั้นอีกแล้ว แต่ผมรู้สึกเกลียดตัวเองจากพฤติกรรมที่ไม่เป็นลูกผู้ชายมากกว่าอีกครับ มากกว่าแบบล้านเท่าเลย