สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องอยากมาปรึกษาเพื่อนๆหน่อยค่ะ เราเพิ่งคลอดลูกเมื่อวันที่13กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา เราคลอดก่อนกำหนด ตอน32สัปดาห์3วัน ลูกหนักแค่2,140กรัม เนื่องจากแม่มีภาวะรกเกาะต่ำแบบปิดคลุมปากมดลูก ทำให้มีเลือดออกเยอะมากจนต้องแอดมิทไป3รอบ และต้องนอนติดเตียง ห้ามเดินเลย เราก็นอนอยู่บ้านเกือบเดือน กิน นอน อย่างเดียว ซึ่งตอนนั้นเราก็ทรมานนะ เพราะปกติก็เป็นคนแอคทีฟตลอดเวลา ยิ่งช่วงที่แอดมิทยิ่งทรมานมาก แต่ก็ได้สามีคอยดูแลอย่างใกล้ชิด ด้วยความที่เลือดยังไหลเรื่อยๆไม่ยอมหยุด และเราก็ทรมานมาก จึงปรึกษากับหมอว่าผ่าเลยได้มั้ย หมอก็เห็นด้วยเพราะถ้ายื้อไว้ค่าเลือดแม่อาจลดลงอีก เราจึงผ่า แต่พอลูกออกมาแล้ว ปอดน้องไม่ทำงาน อวัยวะภายในหลายอย่างยังทำงานไม่ดี น้องต้องอยู่Nicuตอนนี้ก็ผ่านมา2สัปดาห์แล้ว อาการก็ยังทรงๆอยู่ แม่ทรมานใจมากทุกครั้งที่เห็นลูก ทำให้นึกย้อนกลับไปตอนยังอุ้มท้องอยู่ เฝ้าโทษตัวเองว่าทำไมไม่อดทนให้มากกว่านี้ ทำไมถึงต้องให้ลูกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ เวลาเห็นคนที่ท้องก่อนเราแต่ยังไม่คลอดก็จิตตกร้องไห้ทุกครั้ง ทำไมเราถึงโชคร้าย ไม่สามารถอุ้มท้องได้จนครบกำหนด พอกลับมาบ้านมาเจอบรรยากาศที่เคยนอนติดเตียง ในสมองก็เฝ้าคิดแต่ว่าตอนนั้นยังดีกว่าตอนนี้มาก อยากย้อนเวลากลับไป อยากอุ้มท้องเค้าให้นานกว่านี้ ตอนที่ต้องนอนติดเตียงที่คิดว่าทรมานแล้ว แต่ก็ยังมีความสุขกว่าตอนนี้เพราะลูกยังอยู่ในท้อง เวลาพูดกับใครๆถึงเรื่องนี้ เค้าก็ปลอบใจว่าผ่านั้นแหละดีแล้ว หมอเค้าก็แนะนำถูกแล้ว เพราะถ้าไม่ยอมผ่า อาจเสียทั้งแม่ทั้งลูกก็ได้ แต่ทำไมเราถึงหยุดคิดโทษตัวเองไม่ได้สักที ตอนนี้ทำอะไรๆก็ไม่มีความสุข รู้สึกเศร้าตลอดเวลา หรือเราจะเป็นซึมเศร้าแล้ว เพื่อนๆคนไหนที่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาบ้าง ช่วยแชร์หน่อยนะคะ เผื่อเราจะได้มีกำลังใจมากขึ้น ขอบคุณค่ะ