เราฝึกงานวันแรก เป็นแคชเชียร์ ห้างหนึ่งค่อนข้างผู้ดีระดับกลางๆ คือรวยอ่ะค่ะ แล้ววันแรกที่ไปทำ เขาให้ไปเป็นแพ็กกิ้ง ช่วยยกของขึ้นสแกนราคา แล้วก็ใส่ถุงใส่รถเข็นให้ลค. วันเรายังไม่รู้ว่าเราต้องทำยังไงบ้าง เจอลค.คนแรกของเราเลย "น้องรีบยกสิ ทำไมชักช้า พี่รีบ จะผ่านงานไหมเนี้ย" แล้วพี่คนสอนงานก็บอกลค.ไป "น้องพึ่งมาวันแรกค่ะ" ลค.คือแบบไม่พอใจมาก เขาก็พูดต่อว่า "เป็นพี่ พี่ไม่ให้ผ่านนะ มาวันแรกชักช้า ไม่ได้ดั่งใจ พี่ยิ่งรีบๆ" คือเราช่วยหยิบของใส่รถเข็นเสร็จ เขาจะไปเราก็ยกมือไหว้เป็นการขอโทษนะ เขาก็ดูเมิน เข็นรถออ ยกมือ กไป แล้ววันต่อมา เขาก็ไปเล่าให้พี่แคชเชียร์อีกคนฟัง พี่คนนั้นมาเล่าให้เราฟัง คือเราเสียกำลังใจในการทำงานนะบาง ทำงานวันแรก ถามว่าเราผิดไหม ที่เราไม่รู้ เรายอมรับผิด เราเป็นพนักงาน เขาคือลค. แต่เราฝึกมาได้เกือบสองอาทิตย์ ลค.ดีๆที่เข้าใจเราก็มีนะแบบ ไม่เป็นไรน้องพี่ไม่รีบ เราเริ่มเข้าเครื่อง เริ่มเร็วขึ้น แต่ก็ยังมีบ้างที่รีบมากๆจนแบบ ยิ่งเร่งเราก็ยิ่งมือสั่น กลัวคิดเงินผิด ปล.เราพูดกับลค.ดีตลอดนะคะ ไม่เคยชักสีหน้าใส่