พอฟังหรืออ่านแล้วรู้สึกว่า เพราะ จับใจเหลือเกิน โดยเฉพาะธรรมบางบท  มันซึ้งเข้าไปกระเทือนถึงในจิตใจ  พอฟังแล้วรู้สึกอยากกราบพระบาทของพระศาสดาเหลือเกิน รู้สึกว่าท่านมีคุณแก่เรามาก เมตตามากเหลือเกิน    น้ำตาไหลออกมาโดยอัตโนมัติ  แต่ไม่มีความเศร้า  รู้สึกในใจว่าไม่ว่าภพชาติไหนก็ตามขอให้ได้เจอพระศาสดา  ได้ฟังธรรมท่าน จนกว่าเราจะถึงพระนิพพานขอให้เจอท่าน และถวายตัวเราแก่ศาสนาของท่าน   

อย่างผมอ่านเรื่องพระองคุลีมาร ผมนี้ซึ้งใจมาก พระพุทธองค์เมตตาสัตว์มากเหลือเกิน หาที่สุดหาประมาณไม่ได้ ถ้าพระองคุลีมาร ไม่ได้กัลยาณมิตรอย่างพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านคงฆ่ามารดาตนไปแล้ว ต้องรับกรรมแสนสาหัส ตอนที่ท่านองคุลีมารกราบแทบเท้าพระพุทธองค์ผมซึ้งใจมาก  เป็นมงคลมากเหลือเกินที่ได้ทำแบบนั้น

เรื่องพระ จุลปันถกเหมือนกัน ท่านโดนพระพี่ชายไล่ออกจากสำนัก เนื่องเพราะบุพกรรมทำให้สติปัญญาไม่ดี

 พระศาสดาทรงเล็งญาณตรวจดูหมู่สัตว์ ทรงเห็นจึงทรงไปโปรด ทรงตรัสว่า เธอบวชในสำนักของเรา เมื่อเธอถูกพี่ขับไล่ทำไมเธอไม่มาอยู่ในสำนักของเราเล่า แล้วทรงเอาพระหัตลูบศีรษะพระจุลปันถก แล้วทรงสอนธรรมจนท่านบรรลุ      เรื่องนี้ผมอ่านผมรู้สึกว่าพระพุทธองค์นี้เมตตาเหมือนพ่อเหมือนแม่เลยนะ  ผมตื้นตันไปหมด

จริงๆมีอีกเยอะมาก จะพิมพ์คงไม่ไหว  และขณะที่พิมพ์นี่ผมนี่ก็รู้สึกดีมากจริงๆ พิมพ์ๆไปพอนึกๆไปถึงพระคุณของพระศาสดานี่จิตใจโล่งก็เย็นสบาย  

และใครว่าพระพุทธรูปทำให้คนหลงผิดผมนี่ขอเถียงนะ อาจจะมีบางส่วนก็จริงที่ไปขอพรต่างๆขอให้รวยนั่นโน่นนี่ ซึ่งเกิดจากการที่โยนิโสมนสิการไม่ถูกต้อง(ทำในใจไม่แยบคาย)จึงหลงไป    แต่ผมนี่เห็นพระพุทธรูปปั๊บไม่ว่าองค์เล็กองค์ใหญ่ ความรู้สึกจะเหมือนพระศาสดาอยู่ตรงหน้า อยากจะกราบเท้าท่านอย่างเดียว   พระพุทธรูปนี่พุทธานุสติชั้นเยี่ยมเลย 

ปัจจุบันนี่ผมปฏิบัติธรรมทุกวันและในระหว่างวันผมก็ทำ  รู้สึกว่ามีความสุขใจมากในชีวิต การปฏิบัติธรรมนี่มีคุณประโยชน์มากเหลือเกิน   รู้สึกดีเหลือเกินที่ได้เกิดมาทันศาสนาของพระพุทธเจ้า  จะขอปฏิบัติธรรมรักษาศีลไปตลอดชีวิต และทำไปทุกภพทุกชาติ  เวลาทำบุญจะไม่อธิษฐานอะไรมาก เอาแค่สองอย่าง ขอให้นิพพานโดยเร็วที่สุด  ถ้ายังไม่นิพพานก็ขอให้ได้บวชในสำนักของพระพุทธเจ้า

คิดเห็นอย่างไรมาแชร์กันได้ ใครมาอ่านผมก็หวังว่ากระทู้ของผมจะช่วยให้ท่านมีศรัทธาได้มากขึ้นนะครับ