คือสำหรับผมแล้วผมเป็นพวกที่ชอบยึดติดกับอะไรเก่าๆเช่น ผู้คนรอบข้าง รวมถึงบรรยากาศด้วยครับ ซึ่งผมก็รู้อยู่แล้ว ทุกอย่างมีอยู่แล้วก็ต้องจบกันไป ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาลัยเลยครึ่งทางมาแล้วครับ อีกไม่นานก็จะจบ แต่เวลาคิดถึงว่า เราต้องแยกย้ายกันไป อดใจหายไม่ได้เลย พอดีผมเรียน สถาปัตย์นะครับ อาจจะมีช่วงเวลาที่ได้ทำกิจกรรมด้วยกันบ้าง ถึงผมจะไม่ใช่สายกิจกรรมก็ตาม ก็คือ ผมผ่านเวลาที่ต้องแยกย้ายมาทั้ง ประถมและมัธยม ผมรู้สึกใจหายทุกครั้งและปัจจุบันก็รู้สึกดีเวลานึกถึงมัน สนุกมากๆอยากย้อนเวลากลับไปเลย อยากจะถามทุกๆคนว่า มีการจัดการกับความทรงจำแบบนี้ด้วยรูปแบบไหนกันครับ และข้อคิดอะไรให้การใช้ชีวิตต่อไปไหมครับ ขอบคุณครับ