ช่วงเวลาเดือนกว่าๆ ที่ผ่านมา ฉันต้องไปจัดกิจกรรมที่ต่างจังหวัดต่อเนื่องทุกอาทิตย์ ทำงานกับทีมงานเดิมๆ เด็กๆ เจ้าหน้าที่โรงแรมชุดเดิม ร้านกาแฟร้านเดิม สั่งกาแฟกับชาเชียว แบบเดิม คอยตามแก้ปัญหาเดิมๆ หัวเราะและหัวเสียกับเรื่องราวเดิมๆ

เรื่องราวที่เกิดขึ้นและผู้คนที่พานพบในช่วงเวลาเดือนกว่าๆ กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตโดยไม่รู้ตัว พอคิดว่าเรื่องราวและผู้คนเหล่านั้น ยากที่จะกลับมาพานพบกันอีก...มันก็อดใจหายไม่ได้

วันนี้...เป็นวันสุดท้ายของกิจกรรมครั้งนี้...พรุ่งนี้เป็นต้นไป เรื่องราวๆ และผู้คนเดิมๆ ที่ฉันคุ้นเคยตลอดเดือนกว่าๆ ที่ผ่านมา กำลังจะกลายสถานภาพไปเป็น "ความทรงจำ"

แน่นอนว่า นี่ย่อมเป็นความทรงจำที่ดี ที่หากคิดถึงเมื่อใดก็คงทำให้สุขใจ...แต่ฉันก็อดใจหายไม่ได้ ฉันอ่อนไหวกับความสัมพันธ์ระยะสั้นนี้จริงๆ

ช่วงเวลาสั้นๆ ในชีวิต ช่วงเวลาที่งดงาม ช่วงเวลาที่คุณไม่เคยลืม...แม้ว่าจะมีความทรงจำอื่นๆ แทรกเข้่ามา แต่คุณก็จะไม่มีวันลืมช่วงเวลาเหล่านี้เลย

ขอบคุณ "ช่วงเวลาที่ดีที่สุด" อีกช่วงหนึ่งของชีวิตที่ผ่านเข้ามาให้จดจำ