สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องเล่ามากมาย ที่เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับหรืออธิบายไม่ได้มาเล่าให้ฟังค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเพิ่งเคยเขียนพันทิปครั้งแรกนะคะ
***โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
 
เรามาเริ่มกันที่เรื่องแรกกันเลยนะคะ
***เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ ตอนเด็กอาศัยอยู่ที่จังหวัดอยุธยา ตั้งแต่เด็กคือเราไม่เคยเห็นอะไรแปลกๆเลยค่ะ เราอยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาค่ะ
ปกติเด็กๆแถวนั้นคือเวลาอาบน้ำก็จะไปอาบน้ำในแม่น้ำค่ะ ที่ท่าน้ำคือจะเป็นปูนบรรไดลงไปในแม่น้ำ 3 ขั้น หลุดจาก 3ขั้นคือหยั่นไม่ถึงแล้ว เพราะน้ำลึกมากๆ คือปกติก่อนจะเล่นน้ำเนี่ยผู้ใหญ่ก่จะให้เรายกมือไหว้น้ำก่อน 4 ทิศแล้วค่อยเล่นห้ามลืมเด็จขาด หรือหากเล่นอยู่นึกได้ว่าลืมไหว้ก็ให้ไหว้เลยประมาณนั้น (เราเคยว่าสวนกับอะไรไม่รู้นึกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่เพื่อนยังเกาะอยู่ที่บรรได แล้วที่สวนละคืออีหยัง?) ปกติคือที่บ้านไม่เคยสอนไหว้น้ำเลยแต่จะพาไปเล่นทุกวัน พอจะขึ้นป.1เนี่ยเขาไม่อุ้มละแต่จะถืบลงน้ำเลย เรายังจำได้ไม่เคยลืมเลยจ้า ว่าน้าชายเราหลอกให้ไปยืนอยู่ท่าน้ำ แล้วบอกให้โดดไป
เราก่แบบกำลังห้าวเลยทำท่าจะโดดอยู่นั่นแระ ไม่โดดสักที น้าชายเราเลยถืบลงไปเลยจ้า ตูม! 555
สรุปคือตกใจแต่ก่ดี๋ด้ามากเหมือนกัน สัมผัสแรกคือน้ำเย็นมา แล้วก่เอามือตะกุยๆน้ำโพล่ขึ้นมาเหนือน้ำ แล้วก่ตะกุยมาเกาะบันได ว่ใครช่วยเราายได้เฉย555 เราก่ขำดีใจด้วยว่ายได้แล้ว แต่ผู้ใหญ่คือไม่ได้ห่างนะคือดูอยู่ คือคนเยอะอ่ะเล่นกันเยอะ ข้ามไปเลยนะ
 
        พอตอนขึ้นม.1จ้ะ เราก่จะมีแก๊งเล่นน้ำอ่ะ มีเพื่อนผญ.คน 1 แก่กว่าเรา 1 ปี (สมมุติว่าชื่อ ม) แต่นางว่ายน้ำไม่เก่งเท่าไหร่ นางโดนแกล้งไม่ให้เข้าฝั่ง นางก่ร้องไห้จะเข้าทำท่าเหมือนจะจม ตะโกนว่า "ช่วยด้วยๆ จะจมแล้ว ฮือๆ" เราก่นั่งมองขำๆแต่พอเหนมันร้องก่เลยว่ายไปช่วยจะพาเข้ามาเกาะบรรได (คือเราว่ายน้ำเก่งสุดละ ดำน้ำได้นานแถมว่ายน้ำแข็งกับเพื่อนคือชนะตลอดจ้าาา555 แถมเราช่วยมันบ่อยด้วย)  พอเหนนางลำบากก่จะไปช่วย เพื่อนคนอื่นก่ตะโกนว่า "ไม่ต้องไปช่วยๆ มันแกล้งสำออยไปงั้นแระ" เราก่เหนน้ำมันลึกด้วยกลัวมันจมก่ว่ายไปช่วยจ้ะ แต่ว่าพอไปถึงตัวมันใช่ไหม ยังไม่ทันทำห่าไรเลยมันก่จับตัวเรากดแล้วพยายามจะเอาหัวโพล่น้ำอ่ะเราจะจมดิ พยายามจะขึ้นน้ำก่ขึ้นไม่ได้มันกดเราไว้ทั้งมือทั้งตีนทีบซะ กินน้ำไปหลายอึก แสบจมูกแสบตาไปหมด ตัวเราค่อยๆจมลงเรื่อยๆ ๆ ทรมานมากถึงจะกลั้นหายใจเก่งแค่ไหนแต่ว่าอันนี้กลั้นไม่ไหวแล้วอ่ะ กระกระสนอยู่สักพักอ่ะเราค่อยๆจมลงๆ ตอนจมคือเราเห็นตีนเพื่อนอยู่ไกล้แค่เอื้อมมืออ่ะ แต่ยื่นไม่ถึง เหนแสงเหมือนในทีวีเลยที่มันค่อยๆหายไปค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นคือไม่ทรมานแล้วคือรู้สึกสบายๆแล้วอ่ะ มองแสงที่ค่อยๆมืดไป แต่อยู่ๆก่มีความคิดขึ้นมาว่า "นี่เราจะตายแล้วหรอ ไม่อยากตายเลย ยังมีอีกหลายอย่างที่อยากจะทำอยู่ จะตายแล้วจริงๆหรอ การบ้านก่ยังไม่เสร็จ พรุ่งนี้ก่วันจันทร์จะไปเล่นกับเพื่อนๆ " คือตอนนั้นอยู่ๆก่มีแรงผลักมาจากใต้น้ำอ่ะแบบโผล่มาพ้นน้ำเลยนะ ตอนนั้นไม่คิดไรเลยว่ายน้ำคิดว่าคงเร็วที่สุดในชีวิตแล้วเข้าไปถึงกระโดดขึ้นบรรไดเลย (เห็นจากหางตาว่าอีม.เพิ่งว่าป๋อมแป๋มมาถึง คือกูจมน้ำยังมาถึงก่อนอีกอีห่า!)
       จากนั้นก่อ้วกออกมาเป็นน้ำ น้ำไหลจากจมูก จากตา ปาก ร้องไห้ด้วยแสบไปหมด จมูก คอ สำลักน้ำอยู่สักพักอ่ะ แล้วอีม.ที่เราไปช่วยอ่ะนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ สำลักน้ำเหมือนกัน คือตอนนั้นโมโหมาก!!!! พอเราสำลักเสร็จไม่พูดพร่ำทำเพลงเลยจ้า พลักมันออกไปจากบันไดเลย แล้วก่ด่าแบบแรงมากๆอ่ะ จำไม่ได้แระแต่หยาบสุด ด่าด้วยพลักด้วยมันว่ายมาก่พลักอีก (ไม่พลักออกไปไกลนะพลักแบบเอื่อมมือถึง คือกลัวมันจม ยังห่วงมันอีก) เพื่อน4-5 คนตอนแรกก่ขำแล้วคงรู้สึกว่าไม่ปกติแล้วก่ห้ามเราเลยบอกว่า "พวกเปนเห..ย อะไรกันทำไมไม่ไปช่วยกุ กุเกือบตายเหนไหม" มันก่ตอบจมอะไรว่ายน้ำเก่งจะตาย เถียงกันสักพักก่เลิกเล่นเพราะเย็นแล้ว แล้วเราก่ไม่เล่นกับอีม.อีกแค้นมัน ณ ตอนนั้น แต่ตอนนี้เฉยๆ
ปล.เล่าเหมือนนานแต่เพื่อนบอกว่าแปปเดียว 2-3 นาทีจากที่เล่ามาแต่เรารู้สึกเป็นนานเป็นชาติ เข็ดมาก!!
และเราก่งงเหมือนกันว่าเราขึ้นมาจากน้ำได้ไง หรือมันคือแรงเฮือกสุดท้าย หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในน้ำปกป้องคุมครองเราไว้ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเรารอดแล้ว ขอบคุณที่ทำให้เรารอดชีวิตมาได้เป็น 10ๆปี
 
****เหตุการณ์นี้ที่จำได้แม่นสุดคือวินาทีที่เราจมอยู่ในน้ำ ความตายมันไม่ได้ทรมาณอย่างที่คิด และมันก่ง่ายมากๆที่เราจะไม่หายใจแล้วลาจากโลกใบนี้ มันทำให้เราคิดได้ว่าชีวิตคนเรามันสั้น อยากทำอะไรให้รีบทำ ใช้ชีวิตให้เหมือนวันนี้คือวันสุดท้าย หาทุกวิธีที่จะทำให้เรามีความสุขจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายทีหลังอีก เพราะเราจะตายเมื่อไหร่ก่ไม่รู้แล้วไม่รู้อีกด้วยว่าจะมีอะไรมาช่วยเราเหมือนตอนนั้นไหมเพราะฉนั้น "ชีวิตใช้ซ่ะ" ใช้ให้คุ้มให้สมกับที่เรารอดมาได้
 
*******นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดเดี๋ยวว่างๆจะมาเล่าให้ฟังนะ*******