เมื่อปีก่อนพ่อผมป่วยใกล้เสียชีวิตด้วยโรคไต  ท่านมักจะบอกว่ามีคนมาหา มายืนอยู่ที่ประตู  ท่านมักจะเรียกชื่อให้คนนั้นที่ท่านเห็นเข้ามา  ซึ่งเหมือนคนที่ท่านเรียกนั้นท่านเคยรู้จักและได้เสียชีวิตไปหลายสิบปีแล้ว  แต่จริง ๆ แล้วตรงที่ที่พ่อผมเรียกและคิดว่ามีคนยืนอยู่นั้นไม่มีใครอยู่ แรก ๆ ผมก็ขนลุกและหลาย ๆ ครั้งเข้าผมก็ไม่ได้ติดใจไม่สนใจอะไร  แต่พอเห็นข่าวนี้  มีคนชราชื่อยายหนู  แกหลงป่าไปสิบวันก่อนกู้ภัยไปพบและช่วยเหลือออกมา แกบอกว่าแกเห็นคนหรือใครแถวนั้นมาชวนไปกินข้าวและทำให้แกหลงป่านอนคอยความช่วยเหลือในที่สุด  ........  จุดที่ผมติดใจคือคนปกติเมื่ออยู่ในสภาวะใกล้ตายทำไมถึงเห็นคนรู้จักที่เสียชีวิตไปแล้ว  เป็นสิ่งที่คิดไปเองหรือน่าจะเป็นคนที่ท่านรุ้จักเค้ามาจริง ๆ ไม่ทราบว่ามีคำอธิบายที่เป็นวิทยาศาสตร์หรือไม่ครับ