จาก EP.1
นักออกแบบใหญ่ ไหง๋กลายเป็น นักออกแบบเล็ก EP.1

จากเจ้า ตา - โปด - ออด ตอนนี้ก็เริ่มบ้าโต๊ะเก้าอี้ละครับ เสก็ตซ์เล่นมั่ง ดัดลวดทำโมเดลบ้าง
มาลงตัวเป้นงานทดลองอันนึงชื่อ "Single Line" มาจากแนวคิดที่ว่าถ้าเราเอาเหล็กเส้นเส้นเดียวมาดักให้เป็นโครงสร้างขาโต๊ะ เก้าอี้
จริงๆงานแนวๆนี้มีคนทำเยอะแล้วนะครับ ผมก็ยังอยากทดลองทำอยู่ดี เพราะแนวคิดมันเท่ดี55
ลองดัดๆ แปะๆ ก็ได้เป็นแนวนี้

ว่าแล้วไวเท่าความคิด วิ่งไปร้านเหล็กให้เค้าลองดัดเหล็กให้จริงๆ
แล้ววิ่งหาซื้อไม้คล้ายเขียงมาวางเป็นแป้นนั่ง
ได้เก้าอี้แบบที่เห็นตามสวนจตุจักรทั่วไปนี่แหละ55 แต่เน้นถ่ายรูปให้แนวๆ

จากนั้นชีวิตก็เข้าสู่โหมดการทำงานบริษัท เพราะทำนู่นทำนี่ไปมาก็ยังไม่มีตัวไหนพอจะเป็นเรื่องเป็นราวได้
และไอ้ลูกชายก็คลอดออกมา กลัวว่ามันจะไม่มีนมกิน55
ก็เริ่มทำงานประจำตั้งแต่ปี 2013 ในตำแหน่งภูมิสถาปนิกอาวุโส
ชีวิตก็เริ่มวนกลับไปเป็นแบบเดิมๆ ที่เคยทำมา 10 กว่าปี

และแล้ว...ประมาณปลายปี 2014 งานบ้านและสวนแฟร์2014 เค้าก็มีการจัดประกวดสวนในงาน
พอได้ข่าวก็บอกกับตัวเองเลยว่า จะส่งแบบเข้าประกวด และจะต้องได้รับคัดเลือก เป็น 8 สวนที่จะต้องไปจัดจริงที่ Impact Arena
ตั้งเป้าเงียบๆในใจว่า "ถ้าได้เข้ารอบ จะลาออกจากงานประจำ" เงียบจริงๆ ภรรยาก็ยังไม่ได้บอกด้วยซ้ำเรื่องเป้าหมายนี้

ใช้เวลากลางคืน คิด และ ออกแบบ ส่งไป ในแนวคิด "สวนยายมี ที่ระเบียงยายมา"
คือปีนั้นโจทย์เค้าคือ Container Garden หรือสวนที่อยูในภาชนะ หรือกระบะปลูก
เราก็อะไรก็เป็นที่ปลูกได้ปะวะ คิดไปถึง กระเช้า ชะลอม ของยาย ตระกร้าหมาก ลามไปถึง เตา กระทะ ของทุกอย่างที่อยู่ในครัวยาย

โป๊ะเช๊ะ! กับคำว่า "ครัวยาย" เพราะเมื่อก่อนครัวบ้านยายก็คือระเบียงหลังบ้านนี่แหละ ถัดจากครัวก็จะเป็นสวนผักพืชสมุนไพรตรงลานหลังบ้าน
เราก็เฮ้ย! "เราก็เอาของที่ยายเรามี แล้วก็เอาของยายมาจัดตรงระเบียงนี่แหละ"

อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ไม่เข้ารอบก็แปลกแล้วครับ 55
ประกาศผลก็เข้ารอบ 8 ทีม ที่ต้องมาจัดจริง
เอาแบบย่อๆเลยนะครับ บอกเมีย ลาออก แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำสวนที่จะไปจัด โดยมีรุ่นน้องรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยมาช่วย

เราก็ขึ้นต้นแบบกันที่โรงงานของรุ่นพี่
ปรับแบบไป แก้หน้างานไป เพิ่มเติมรายละเอียด หาของ ตอกโป๊กเป๊ก วางแผนในการติดตั้ง
เค้าให้ไปติดได้วันเดียว วางแผนมาแล้วนี้ครับลุยเลย!

เล่าไปเล่ามาชักจะยาว ดูรายละเอียดเลยดีกว่า
ดูแล้วบอกเลยว่าคิดถึงบ้านยายจริงๆเลย
บอกแม่ว่าอยากได้ กระเทียมหัวหอม มาแขวนไว้บนเตาไฟ แม่ก็ซื้อมาให้แถมซื้อพริกแห้งมาให้อีกสองถุงใหญ่
เอาใส่ถาดแล้วตากบนหลังคา...น้ำตาจะไหลอกมาจริงๆเลยอะ

ขอเล่านิด...ผมนึกอะไรได้อย่างนึง
เมื่อก่อนบ้านยายมุงสังกะสี พอมันเก่าก็จะมีรอยรั่วจากสนิม เวลาฝนตกฝนก็จะรั่ว เปาะแปะๆ
ผมวิ่งออกไปซื้อปั้มน้ำตู้เลียงปลา...ใส่ถังใบใหญ่ต่อสายยางเล็กขึ้นหลังคา 
เจาะรูนิดนึง เปิดปั้ม ให้น้ำหยดลงมา...แล้วเชิญกรรมการเดินขึ้นมาตอนที่ผมกำลังนำเสนอ

น้ำหยดหลงบนศรีษะของท่านกรรมการพอดี แกเงยหน้าขึ้นดู แล้วพูดคำเดี๋ยว..."โอ้โห.........เล่นกันขนาดนี้เลย"
ปีนั้นเราได้ รางวัลชนะเลิศ และ ขวัญใจมหาชน 
แล้วชีวิต"นักออกแบบเล็ก"ก็เริ่มต้นขึ้น

ติด ตาม ตอน ต่อ ไป...