จาก EP.2
นักออกแบบใหญ่ ไหง๋กลายเป็น นักออกแบบเล็ก EP.2

พอฝุ่นเริ่มจาง ก็มาหาทางเดินกันครับ
งานประจำก็ออกมาละ มองไปข้างหน้าก็ยังไม่มีงานรอ คงต้องให้ภรรยาเป็นช้างเท้าหน้าซักพัก
แต่ผลพวงของงานประกวดครั้งนี้ ก็มีงานนู่นนิดนี่หน่อยมาให้ทำ 
เลยเริ่มเป็นกลุ่มคนทำงาน ที่ตั้งความหวังว่าจะออกแบบๆที่เรา "ชอบ" และกลายเป็นทีม ช.อ.บ.- ชอบออกแบบ 


งานแรกก็คือ การเก็บเอาชิ้นงานที่เราทำประกวดนี่แหละมาทำที่บ้านเราเอง
คือ เอา สวนยายมี ที่ระเบียงยายมา มาไว้ที่บ้านเราอีกที
เป็น ครัวไทยหลังบ้าน เป็นเตาบาร์บีคิวในสวน
และเป็นจุดเล็กๆของเรา ในวันที่ยังไม่มีใครจ้าง 55


ข้างบ้านเค้าก็งงกันใหญ่ ว่าครัวอะไรของมัน มีครัว มีสวนผักเล็กๆ
ซึ่งตอนนี้ก็ไปหมดละ ก็ตั้งแต่ปี 2015 นู่น

จากนั้นเราก็เริ่มทำงาน เก็บเล็ก ผสมเยอะ เรียกได้ว่าเริ่มกันตั้งแต่เขียนแบบกันในโรงจอดรถแบบ สตีฟ จ๊อบ เลย
เพราะทีมงานเราตอนนั้น เป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย ที่บ้านเค้ามีห้องว่าตรงโรงจอดรถจริงๆ
เราซื้อโต๊ะไปวาง แล้วก็ออกแบบ เขียนแบบกันตรงนั้นแหละ
เอาผลงานส่วนนึงมาให้ดูแว๊บๆ จะได้นึกภาพออกว่าทำงานอะไรกัน


จังหวะช่วงนี้ก็จะมีงานที่โดดเด่นหน่อยก็จะเป็นโรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่งแถวๆเจริญกรุง
ที่เราได้รับผิดชอบในส่วนของร้านอาหารชั้นดาดฟ้า และถนนกับสระว่ายน้ำด้านล่าง
ก็ภูมิใจนะ เจ้าของก็อัธยาศัยดี แกลุยงานก่อสร้างเองด้วย งานเลยออกมาเท่ๆหน่อย ด้วยความที่แกยังหนุ่ม
บางท่านอาจเคยไปกินข้าวแล้วละ


คือจะเล่าในทุกๆที่ที่เอางานนี้ไปลงเลย 
ว่าบันไดตรงทางขึ้นชั้นดาดฟ้าเนี่ยตอนออกแบบ เรานึกถึงภาพตอนที่เจ้าสาวโยนช่อดอกไม้บนระเบียงเลย
เลยทำเป็น Balcony เล็กๆยื่นออกมาให้เป็นที่ยืนโบกมือเกร๋ๆ หรือหันหลังโยนช่อดอกไม้
แล้ว! มันก็เกิดขึ้นจริงนะ มีคนไปแต่งงานกันที่ร้านนี้เยอะเลย

จากนั้นในโรงจอดรถ ก็มีงานต่อเนื่องเข้ามาบ้าง 
มีมั่ง ไม่มีมั่ง ตามกำลัง Connection ของเรา
มีน้องๆเข้ามาช่วยในทีม อีกสองสามคน ก็ทำไปบ่นไป ตามสภาพเศรษธกิจ

มีทั้งงานโครงการ งานบ้าน งานโรงแรม ก็ทำไป ได้ตังค์บ้าง ไม่ได้ตังค์บ้าง
แล้วเราก็เริ่มคิดการณ์ใหม่ ที่มันจะทำให้เราเข้าใจคำว่า "โลกธุรกิจ" ที่แท้ทรู

ซึ่งจะเล่า ในตอนต่อไป...