สวัสดีค่ะ อายุ14ปี อยู่ม.2 แต่เจอปัญหาหนักมาก แล้วก็มีอาการแบบpassive death wish ค่ะ คืออยากตายหรือหายไปจากโลก แต่ไม่มีความคิดฆ่าตัวตาย ปัญหาในชีวิตของหนูคือ 1.ครอบครัว แม่กับพ่อหนูไม่ได้รักกันแต่อยู่ด้วยกันเพราะมีลูกคนเดียวนี่แหละค่ะ แต่งงานกันแล้ว แต่ไม่หย่านะคะเพราะ พ่อยังต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัว ธุรกิจที่แม่ทำก็ดูจะไม่ค่อยรอด ก็เลยต้องอยู่กันต่อไป ทีนี้ จู่ๆเพื่อนแม่ผู้ชายอ่ะค่ะ ก็เริ่มเข้ามาในชีวิต แม่กับเพื่อนคนนี้ก็แอบคบกัน แต่หนูรู้ทุกอย่างเลยนะคะ แม่ก็เปิดเผยกับหนูทุกอย่าง แต่หนูรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง เพราะแม่ยังไม่เลิกกับพ่อ แต่พูดง่ายๆคือมีชู้นี่แหละ หนู่เลยเปิดใจคุย ว่าที่แม่ทำมันผิด แม่ก็เลยเล่าเรื่องตอนแต่งงานกับพ่อ ว่าแม่ไม่เคยมีความสุขเลย อะไรที่เป็นความสุขของแม่ก็ให้แม่เถอะ มันเป็นอะไรที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ถ้าห้ามก็เท่ากับทำลายความสุขของแม่ เพราะแม่ไม่เคยมีความสุขเลยตอนอยู่กับพ่อ หนูก็เลยโอเคเรื่องนี้ เห็นคนที่เรารักมีความสุขก็ต้องปล่อย พอเค้าคบกันไปเรื่อยๆก็เริ่มมีปัญหา เพื่อนแม่เค้างี่เง่าอ่ะค่ะ แบบชอบทำให้แม่หนูเครียด แล้วแม่หนูพอโกรธก็ใช้ความรุนแรงปาข้าวของใส่เค้า ทั้งๆที่หนูก็นั่งอยู่ ตอนนั้นคือช็อคร้องไห้ แทบทุกวัน ปัญหาของพวกเค้าทำไมหนูต้องรับรู้ด้วย มันไม่ได้มีครั้งเดียว แต่มีเหตุการ์ณแบบนี้3ครั้ง มันหนักสำหรับหนูจริงๆ หนูแบบร้องไห้คนเดียวทุกคืน แต่บอกให้ใครฟังไม่ได้ไม่มีใครให้คุยด้วย พอคุยกับแม่กับเพื่อนแม่เค้าก็บอกว่าเค้าจัดการกันเองได้ แล้วไม่มีใครคิดถึงความรู้สึกหนูเลยหรอ หนูเห็นการใช้ความรุนแรงในบ้านมา4ครั้ง ที่ไม่ใช่พ่อกับแม่ แต่เป็นคนอื่น หนูร้องไห้คนเดียวทุกครั้งไม่สามารถบอกใครได้ หลอกตัวเองไปวันๆว่า ต้องลืม หนูเสนอเงื่อนไขกับพวกเค้าว่าถ้าทำตัวแบบนี้กันอีกจะทำให้ไม่ได้เจอกัน ตอนแรกเพื่อนแม่ไม่โอเค เค้าเป็นคนงี่เง่าอ่ะค่ะ แต่เค้าดีกับหนูทุกอย่าง แต่มาเจอเรื่องแบบนี้ถึงจะทำดีแค่ไหน แต่ทำให้แม่หนูเสียใจหนูก็ไม่ยอมหรอก แล้ววันนี้เค้ามาบ้านหนูได้ยินเสียงเค้าทะเลาะกันอีกแล้ว...เห็นหนูเป็นคนกันอยู่ใช่ป่าวที่จะทำอะไรต่อหน้าเด็กก็ได้อ่ะ แล้วหนูจะรู้มั้ยว่าควรรับมือยังไง อยู่ไปแบบไม่มีความสุขเลยค่ะ สองสิ่งที่ฮีลหนูไว้ได้ทุกวันคือ แมวกับดารา/นักร้องทั้งหมดที่หนูชอบ ไหนจะเรื่อง สอบอะไรก็ไม่รู้ ทั้งสอบเข้าม.4 สอบห่าเหวไรอีกเยอะแยะไม่รู้(ขอใช้คำหยาบนะคะ) แล้วก็สภาพสังคมที่เฮงซวยในแต่ละวันอีก โลกนี้ไม่มีหนูสักคนก็คงไม่เป็นไร  หนูควรรับมือ/แก้ปัญหา พวกนี้ยังไงดีคะ หนูไม่มีใครให้ปรึกษาได้เลย หนูร้องไห้คนเดียวตลอดเลยไม่มีใครรับรู้ นี่คือปัญหาที่เด็กอายุ14ควรเจอหรอคะ หนูควรได้เล่นได้ใช้ชีวิต ได้มีความสุขบ้างไม่ใช่หรอ ถ้าหนูโตไปแล้วมองย้อนกลับมาหนูคงจะรู้สึกเสียดายชีวิตตอนนี้มาก