สวัสดีค่ะ หนูอายุ 15 อยู่ม.4 ปีหน้าเดือนหนูจะ 16 ตอนเด็กๆครอบครัวหนูมีปัญหามีความรุนแรงในบ้าน แม่เคยสอนให้โกหก หนูร้องไห้เพราะครอบครัวบ่อยครั้ง ป.5หนูเริ่มมีความรัก เขาดีกับหนูมากๆ แต่สุดท้ายเลิกกัน หนูเริ่มมีปัญหาทางจิตใจจนม.1 ปัญหาครอบครัวยังมีเหมือนเดิม หนูร้องไห้ทุกวัน หนูเริ่มมีแฟนมาเรื่อยๆ ดีบ้างไม่ดีบ้าง สภาพจิตใจเริ่มเละกว่าเดิม ตอนม.2 หนูเริ่มทำร้ายร่างกายตัวเองกินเหล้า หนูยังมีปัญหารายล้อม แต่หนูก็ยังใช้ชีวิตปกติที่รร. มีความสุขกับเพื่อนๆ ม.3หนูได้คบกับพี่คนนึง เขาค่อนข้างท็อกซิก แต่เขาก็รักหนูมากๆ เวลามีปัญหาจะมีการใช้คำพูดรุนแรง ที่บ้านเริ่มมีปัญหาด้านการเงิน หนูมีปัญหาในการเรียน หนูคิดจะจบชีวิตตัวเอง แต่หนูยังอยากไปเที่ยวภูเขาสักครั้ง หนูเลยเลือกจะใช้ชีวิตต่อ หนูใช้ชีวิตมาทั้งคำพูดรุนแรง การทำลายข้าวของ หนูร้องไห้ทุกวันจนหนูเลิกร้องไปหลายเดือน หนูปลงกับชีวิต พอปีนั หนูคุยกับพี่คนนึง เขาโคตรจะดี แต่สุดท้ายก็จบที่จุดอิ่มตัว แต่ก่อนที่จะจบ เขาดันหวังดีช่วยหนูคุยกับอาจารย์เรื่องงานโดยที่หนูไม่รู้ หนูพึ่งมารู้ตอนโดนอาจารย์ด่า แกเกลียดหนู หนูเลิกคุยกับพี่คนนี้ไปทั้งที่หนูรักเขามากๆ แต่หนูก็ยังใช้ชีวิตต่อไป หนูแค่เหนื่อย หนูไม่สมหวังสักอย่าง หนูไม่รู้จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง ที่โรงเรียนคุณครูก็เกลียดหนูแต่หนูต้องเรียนกับเขาสามปี ความรักก็พังเละเทะ ครอบครัวก็มีปัญหา แม่บอกจะขายที่ ถ้าขายก็ต้องย้ายไปที่อื่น หนูแพนิคกับสังคมใหม่ๆ หนูรู้ว่าเรื่องพวกนี้ไม่ได้สำคัญในตอนโตขึ้น แต่หนูไม่พร้อมที่จะใช้ชีวิตหรือรับผิดชอบชีวิตตัวเองต่อไปแล้ว หนูไม่ได้สนใจจะอยู่หรือตาย หนูยังไงก็ได้แต่หนูแค่อยากมีความสุข แต่ถ้าหนูไม่สามารถมีความสุขได้หนูก็พร้อมจะทิงชีวิตตัวเองไว้ที่อายุเท่านี้ หนูไม่เคยกลัวที่จะตาย แต่หนูกลัวว่าเพื่อนหนูจะไม่มีคนอยู่ด้วย พ่อแม่จะไม่มีคนดูแล แมวหนูจะไม่มีคนรัก หนูไม่อยากโตไปมากกว่านี้แล้ว หนูรักพ่อแม่หนูมากๆ หนูรักทุกคน บางทีพ่อกับแม่ก็ดีกับหนู แต่หนูดันไม่รักตัวเอง หนูเคยลองรักตัวเองแล้ว แต่หนูไม่รัว่าไม่รักตัวเองตอนไหน รู้อีกทีหนูก็ดันพร้อมจะไปได้ทุกเมื่อ หนูไม่มีอะไรจะเล่าแล้ว แบบว่าวันนี้หนูเหนื่อยมากจริงๆจนไม่อยากอยู่ เลยคิดว่าการระบายน่าจะช่วยหนูได้สักนิดนึง ถ้าพี่ๆมีอะไรพอจะแนะนำหนูได้ ช่วยหน่อยนะคะ