สวัสดีค่ะ คำถามตามหัวข้อกระทู้เลย
เรายอมรับว่าครอบครัวเราไม่อบอุ่นเลย รู้สึกว่าเรามีปัญหาตั้งแต่เด็กๆ
พ่อแม่เราเลิกกัน ทะเลาะกันให้เห็นตั้งแต่เราเล็กๆ
ทั้งชีวิตเรา ไม่เคยเห็นภาพพ่อกับแม่รักกันเลยคะ
ไม่เคยเห็นเขากอดกัน แม้แต่ภาพที่เขาคุยกันล่าสุด เรายังจำไม่ได้เลย
แต่กลับกัน ภาพที่เขาใช้ไม้กวาดตีกัน ภาพแม่หอบเรากับหนีออกจากบ้านมันอยู่ในหัว
เขาแยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆ พ่อไปมีครอบครัวใหม่
ส่วนแม่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดเพื่อเลี้ยงเราและน้องตั้งแต่ เราป.3
เราเลยได้อยู่กับย่าและปู่ค่ะ
และตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์มาก
ย่ากับปู่เป็นคนที่คุยอะไรด้วยไม่ได้เลย เขาเป็นคนคิดมาก มากๆ
และไม่ค่อยเข้าใจชีวิตวัยรุ่นค่ะ เคามักจะใช้คำหยาบคายกับเราเสมอ และชอบหาข้อติค่ะ แค่เดินผ่านก็ติแล้ว
ความสัมพันธ์ของพ่อกับเรา ย้อนไปตอนเด็ก เราเคยทะเลาะกันบนรถครั้งนึงค่ะ
พ่อจะพูดเหมือนรู้ทันเราทุกอย่าง ทั้งที่เรายังไม่ทันได้พูดอะไรเลยค่ะ
พูดจนเรารู้สึกผิด หลังจากนั้นมา เราไม่กล้าคุยอะไรกับพ่อเลย ตอนนี้ไม่ได้คุยกันหลายปีแล้วค่ะ
ส่วนแม่ เคยทะเลาะกันบนรถเหมือนกันค่ะ ตอนอายุ12-13
เนื่องจากแม่จับได้ว่าเราใช้facebook เล่นในกลุ่มRole play 18+ (เป็นการสวมบาทคาแร็คเตอร์ คุยกันด้วยตัวหนังสือ ที่ฮิตตอนเราเด็กมาก สมัยนี้น่าจะเรียกว่าบอทค่ะ) แม่ไม่เข้าใจมากๆ คิดว่าเราหมกมุ่น และพูดไล่เราไปขายตัว ซึ่งเป็นอะไรที่ฝังใจมากๆ
เราเคยหยิบมาพูดกับแม่ตอนทะเลาะกัน ว่าแม่เคยพูดกับหนูแบบนี้ แต่แม่กลับจำอะไรไม่ได้เลย และบอกว่าเรากุเรื่องขึ้นมา ทั้งที่มันฝังใจเราจนทุกวันนี้
และมีอีกครั้งตอนม.5 ที่เราขวัญเสียเรื่องเพื่อนประสบอุบัติเหตุร้ายแรง เลยโทรไปร้องไห้กับแม่ (ปกติไม่คุย แต่คืนนั้นเรารู้สึกแย่มาก)
แต่แม่กลับด่าเราว่าไร้สาระ ไล่เราให้วางสาย บอกว่าจะทำงาน (ทั้งที่แม่เราเป็นเจ้าของธุรกิจ ไม่ต้องทำงานก็ได้ แต่เราก็รู้ว่าแม่แค่ตัดรำคาญค่ะ)
ตอนนี้เราเรียนมหาลัยปี1 อยู่หอคนเดียว ทุกวันนี้เกิดปัญหาอะไร เรามักจะแก้ด้วยตัวเองจนอิรุงตุงนังไปหมด
เราหมดหนทาง เวลาเรามีปัญหาเราไม่กล้าคุยกับใคร แม้ปัญหาจะใหญ่แค่ไหน เราจะแก้ด้วยตัวเองทั้งหมด ซึ่งบางเรื่อง แย่กว่าเดิมอีกค่ะ
เราไม่เคยคุยเรื่องตัวเองกับที่บ้านเลย บางครั้งเราต้องการที่พึ่ง แต่พอคิดจะกลับไปคุย เราก็คิดว่าจะโดนเเบบเดิมอีก
มันลามมาจนถึงเรื่องเพื่อน และแม้แต่คนสนิทสุดๆอย่างแฟน มันทำให้เราเว้นช่องว่างกับทุกคนตลอด จนไม่สนิทจริงๆกับใครเลย
แต่มาถึงทุกวันนี้ เราอึดอัดมาก และไม่รู้จะคุยกับใคร ทำยังไงดีค่ะ
เราไม่อยากระบายความเครียดด้วยวิธีการที่เราทำแล้ว
ถ้าเราอยากมีครบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่น มันจะพอเป็นไปได้ไหมคะ ควรจะทำอย่างไรดี
ครอบครัวไม่อบอุ่นเลย ทำยังไงจะเลิกเป็นเด็กมีปัญหาคะ
เรายอมรับว่าครอบครัวเราไม่อบอุ่นเลย รู้สึกว่าเรามีปัญหาตั้งแต่เด็กๆ
พ่อแม่เราเลิกกัน ทะเลาะกันให้เห็นตั้งแต่เราเล็กๆ
ทั้งชีวิตเรา ไม่เคยเห็นภาพพ่อกับแม่รักกันเลยคะ
ไม่เคยเห็นเขากอดกัน แม้แต่ภาพที่เขาคุยกันล่าสุด เรายังจำไม่ได้เลย
แต่กลับกัน ภาพที่เขาใช้ไม้กวาดตีกัน ภาพแม่หอบเรากับหนีออกจากบ้านมันอยู่ในหัว
เขาแยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆ พ่อไปมีครอบครัวใหม่
ส่วนแม่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดเพื่อเลี้ยงเราและน้องตั้งแต่ เราป.3
เราเลยได้อยู่กับย่าและปู่ค่ะ
และตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์มาก
ย่ากับปู่เป็นคนที่คุยอะไรด้วยไม่ได้เลย เขาเป็นคนคิดมาก มากๆ
และไม่ค่อยเข้าใจชีวิตวัยรุ่นค่ะ เคามักจะใช้คำหยาบคายกับเราเสมอ และชอบหาข้อติค่ะ แค่เดินผ่านก็ติแล้ว
ความสัมพันธ์ของพ่อกับเรา ย้อนไปตอนเด็ก เราเคยทะเลาะกันบนรถครั้งนึงค่ะ
พ่อจะพูดเหมือนรู้ทันเราทุกอย่าง ทั้งที่เรายังไม่ทันได้พูดอะไรเลยค่ะ
พูดจนเรารู้สึกผิด หลังจากนั้นมา เราไม่กล้าคุยอะไรกับพ่อเลย ตอนนี้ไม่ได้คุยกันหลายปีแล้วค่ะ
ส่วนแม่ เคยทะเลาะกันบนรถเหมือนกันค่ะ ตอนอายุ12-13
เนื่องจากแม่จับได้ว่าเราใช้facebook เล่นในกลุ่มRole play 18+ (เป็นการสวมบาทคาแร็คเตอร์ คุยกันด้วยตัวหนังสือ ที่ฮิตตอนเราเด็กมาก สมัยนี้น่าจะเรียกว่าบอทค่ะ) แม่ไม่เข้าใจมากๆ คิดว่าเราหมกมุ่น และพูดไล่เราไปขายตัว ซึ่งเป็นอะไรที่ฝังใจมากๆ
เราเคยหยิบมาพูดกับแม่ตอนทะเลาะกัน ว่าแม่เคยพูดกับหนูแบบนี้ แต่แม่กลับจำอะไรไม่ได้เลย และบอกว่าเรากุเรื่องขึ้นมา ทั้งที่มันฝังใจเราจนทุกวันนี้
และมีอีกครั้งตอนม.5 ที่เราขวัญเสียเรื่องเพื่อนประสบอุบัติเหตุร้ายแรง เลยโทรไปร้องไห้กับแม่ (ปกติไม่คุย แต่คืนนั้นเรารู้สึกแย่มาก)
แต่แม่กลับด่าเราว่าไร้สาระ ไล่เราให้วางสาย บอกว่าจะทำงาน (ทั้งที่แม่เราเป็นเจ้าของธุรกิจ ไม่ต้องทำงานก็ได้ แต่เราก็รู้ว่าแม่แค่ตัดรำคาญค่ะ)
ตอนนี้เราเรียนมหาลัยปี1 อยู่หอคนเดียว ทุกวันนี้เกิดปัญหาอะไร เรามักจะแก้ด้วยตัวเองจนอิรุงตุงนังไปหมด
เราหมดหนทาง เวลาเรามีปัญหาเราไม่กล้าคุยกับใคร แม้ปัญหาจะใหญ่แค่ไหน เราจะแก้ด้วยตัวเองทั้งหมด ซึ่งบางเรื่อง แย่กว่าเดิมอีกค่ะ
เราไม่เคยคุยเรื่องตัวเองกับที่บ้านเลย บางครั้งเราต้องการที่พึ่ง แต่พอคิดจะกลับไปคุย เราก็คิดว่าจะโดนเเบบเดิมอีก
มันลามมาจนถึงเรื่องเพื่อน และแม้แต่คนสนิทสุดๆอย่างแฟน มันทำให้เราเว้นช่องว่างกับทุกคนตลอด จนไม่สนิทจริงๆกับใครเลย
แต่มาถึงทุกวันนี้ เราอึดอัดมาก และไม่รู้จะคุยกับใคร ทำยังไงดีค่ะ
เราไม่อยากระบายความเครียดด้วยวิธีการที่เราทำแล้ว
ถ้าเราอยากมีครบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่น มันจะพอเป็นไปได้ไหมคะ ควรจะทำอย่างไรดี