สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ขอแทนตัวเองว่า เรา นะคะ เริ่มเรื่องเลยดีกว่า
ช่วงเข้าม.1 มาใหม่ๆ เรามีเพื่อนในห้องที่รู้จักและสนิทกันอยู่ 4 คน รวมตัวเรา 2 คนมาจากโรงเรียนเก่าด้วยกัน และอีกคนนึงที่มาจากโรงเรียนอื่นช่วงม.1ก็เล่นกันปกติจนช่วงม.1 เทอมสอง เพื่อนที่ขอสมมุติชื่อว่าซี ไปสนิทกับกลุ่มนึงที่มีกันอยู่ 8 คน ไปๆมาๆก็เลยรวมกลุ่มกันเป็น 12 คน เป็นกลุ่มใหญ่มากๆ พอเริ่มอยู่ด้วยกันไปสักพัก
เพื่อนในกลุ่มเหมือนเริ่มจะแสดงอาการไม่ชอบเรา ครั้งแรกที่เขาเริ่มแสดงอาการ คือ วันนั้นไปเที่ยวห้างที่จังหวัดนึงเพื่อน 8 คนไปโดยแม่เพื่อนที่อยู่ในนั้นพาไป ซึ่งเรากับเพื่อนอีก 4 คนนั่งรถตู้ไป(เพราะอยากลองนั่ง) พอไปถึงก็ไปเจอกันตอนนั้นเราจำได้ว่าตัวเองกำลังคีบตุ๊กตา แล้วมี เอ ยืนอยู่เป็นเพื่อน เพื่อน 4 คนที่อยู่ในกลุ่มวิ่งมาทัก เอ แต่ไม่ทักเรา ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร
จนช่วงที่เปิดเทอมม.2 เขาทั้งกลุ่มแสดงออกว่าไม่ชอบเราอย่างชัดเจน เราเลยเรียกกันมาเคลีย จนเราเป็นฝ่ายขอโทษที่อาจทำนิสัยแย่ๆใส่พวกเขาและสัญญาว่าจะปรับนิสัย ก็ค่อยๆปรับมาเรื่อย ในช่วงที่ปรับเรารู้ว่าเขาก็เอาเราไปนินทาซึ่งเพื่อนอีก 3 คนที่สนิทก็มาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ จนเราเริ่มเหนื่อยและจิตตกมากเพราะเหมือนเราเป็นคนเดียวที่เป็นฝ่ายพยายามเข้าหาพวกเขาระหว่างนั้นเพื่อน อีก 2 คนก็เริ่มที่จะไปอยู่กลุ่มใหญ่ จนเวลาผ่านไป
เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นคิดว่าเขาคงเปิดใจให้เราซึ่งช่วงนั้นมีความสุขโครตๆ พอมาวันนึงเราจะไปเที่ยวกับ ซี และ ดี ( อยู่ในกลุ่มใหญ่ ) และก็เพื่อนที่สนิทมากๆๆๆคนนึง ก็ไปถึงเราไปเรียนกับเพื่อนสนิท ซี และ ดี เลยพากันไปดูหนังเดินห้างรอ แล้วเราเรียนเสร็จช้าซึ่งก็โทรไปถามเพื่อนว่า อือจะกลับก่อนมั้ย กูเรียนเสร็จช้าเดี๋ยวโทรเรียกรถให้ 2 คนนั้นบอกไม่เป็นไรรอกลับด้วยกันๆ ก็เลยรีบพากันเรียนขึ้นรถไปห้าง ซึ่งตอนจะกลับเราก็โทรเรียก ซี กับ ดี ว่ารอหน้าห้างนะ เพื่อนก็บอกเคๆ ด้วยความที่ประตูห้างมีหลายประตู
ซี : ฮัลโหลอยู่ตรงไหน
เรา : อยู่หน้าห้างๆ ตรงที่มีลานน้ำพุอ่ะ
ซี : เคๆ
ห้านาทีผ่านไปยังไม่มา
เราเลยโทรหา
เรา : เห้ยพวกอยู่ไหนเนี่ย
ซี : ตรงที่ยืนรออยู่ มีอะไรบ้าง
เรา: ร้านขายเสื้อยูนิโค่
ดีเลยเอาโทรศัพท์ไปคุย
ดี : เอ้า มันอยู่ตรไหน!
เรา : ก็ตรงที่แกลงรถไง หน้าห้างอ่ะ
ดี : แล้วทำไมไม่บอกซีมันว่าตรงลงรถ
ดีพูดด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆคือเข้าใจว่าคงเหนื่อยที่เดินหาหน้าห้างแล้วเราที่โดนพูดเหวี่ยงใส่ ก็เหมือนแบบเอ้าทำไมต้องเป็นเราที่โดนเหวี่ยง(ช่วงนั้นเป็นปจด.ด้วย) แล้วถ้าถามว่าเราผิดมั้ยมันอาจจะผิดที่ไม่ได้บอกเขาแต่ถามจริงๆเขาควรรู้มั้ยวะเพราะก่อนที่เขาจะขึ้นรถตู้ไปห้างเรามั่นใจว่าเราย้ำว่ารถตู้จะไปลงหน้าห้างนะ
ก็เลยกลายเป็นว่าพอกลับถึงบ้าน เราโดนถ้าบ้านด่าว่ากลับบ้านดึก ก็เลยโพสระบายในสตอรี่ไอจีว่า เออไม่ใช่
ที่ต้องมาคอยลองรับอารมณ์ทุกคน จากนั้นอีก 2 ชั่วโมงต่อมา ดี มาโพสด่าเราซึ่งเห้ยย กูไปทำอะไรให้ แล้วเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มอีกคน เขานิสัยแรงๆนามสมมุติว่า เจ ก็มาโพสด่าเราซึ่งเขาไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่ทำเหมือนรู้ทุกอย่าง
เราเลยไประบายกับ เอและบี เออทำไมเขาไม่ฟังกูเลยวะฟังแต่ฝ่ายนั้นฝ่ายเดียวกูไม่ใช่เพื่อนเขาเหรอ บี เลยพูดว่า เจมันเป็นคนรักเพื่อนมีอะไรก็คงโกรธแทน เราเลยนิ่งอึ้งไปเลยตกลงที่ผ่านมาไม่มีใครมองเราเป็นเพื่อนเหรอ วันต่อมาก็กลายเป็นเพื่อนทั้งกลุ่มแอนตี้เรา ทั้ง 8 คนไม่มีใครมายุ่งกับเราเลย
เราเลยพูดกับ เอ บี ว่าจะไม่ทิ้งเราใช่มั้ย 2 คนนี้ตอบใช่แต่ในความเป็นจริง จะไปกินข้าวเขาจะเดินไปพร้อมกลุ่มใหญ่ เวลาจะเดินไปรอกันที่ม้านั่งก็จะเป็นเราคนเดียวที่เดินไป เวลารอพ่อแม่มารับกลับบ้านหลังเรียนพิเศษ เอกับบี ไปนั่งเล่น ที่หอของซีกับเพื่อนที่อยู่กลุ่มใหญ่เราเลยต้องรอคนเดียว นั่งรอเรียนพิเศษเป็นเราคนเดียวที่ขึ้นมารอบนห้องไม่มีใครขึ้นมานั่งเป็นเพื่อน ในใจเข้าใจนะว่าเขาต้องมีสังคมแต่คำพูดที่เขาเคยให้ไว้มันไม่มีความหมายเลย เป็นเราด้วยซ้ำที่เป็นคนวิ่งเข้าหา 3 คนนี้ เป็นคนเดียวที่พยายามเข้าไปมีส่วนร่วม
จนมันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้มีเพื่อนหรือป่าว ขนาดซีถึงวันนี้แทบจะฝืนยิ้มให้กัน แต่เราก็ร็ว่า3คนนี้คงไม่ชอบเราแล้ว กลับจากโรงเรียนก็แอบมาร้องไห้ทุกวัน บอกตัวเองว่าเก่งแล้วๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรแสร้งทำเป็นว่ามีความสุขแต่ในใจร้องไห้ ทุกวันนี้ก็ยังโดนแซะ โดนด่า ตลอดเลย
เลยอยากจะขอคำแนะนำว่าควรทำยังไงถ้าจะเลิกเป็นเพื่อนกับ บี เอ ก็คงยากหน่อยเพราะยังต้องไปเรียนทำงานกลุ่มด้วยกันและเขายังมีน้ำใจคุยกับเราบ้าง และรู้จักกันมาตั้ง6ปี ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ
เพื่อนที่ดี(จริงเหรอ)
ขอแทนตัวเองว่า เรา นะคะ เริ่มเรื่องเลยดีกว่า
ช่วงเข้าม.1 มาใหม่ๆ เรามีเพื่อนในห้องที่รู้จักและสนิทกันอยู่ 4 คน รวมตัวเรา 2 คนมาจากโรงเรียนเก่าด้วยกัน และอีกคนนึงที่มาจากโรงเรียนอื่นช่วงม.1ก็เล่นกันปกติจนช่วงม.1 เทอมสอง เพื่อนที่ขอสมมุติชื่อว่าซี ไปสนิทกับกลุ่มนึงที่มีกันอยู่ 8 คน ไปๆมาๆก็เลยรวมกลุ่มกันเป็น 12 คน เป็นกลุ่มใหญ่มากๆ พอเริ่มอยู่ด้วยกันไปสักพัก
เพื่อนในกลุ่มเหมือนเริ่มจะแสดงอาการไม่ชอบเรา ครั้งแรกที่เขาเริ่มแสดงอาการ คือ วันนั้นไปเที่ยวห้างที่จังหวัดนึงเพื่อน 8 คนไปโดยแม่เพื่อนที่อยู่ในนั้นพาไป ซึ่งเรากับเพื่อนอีก 4 คนนั่งรถตู้ไป(เพราะอยากลองนั่ง) พอไปถึงก็ไปเจอกันตอนนั้นเราจำได้ว่าตัวเองกำลังคีบตุ๊กตา แล้วมี เอ ยืนอยู่เป็นเพื่อน เพื่อน 4 คนที่อยู่ในกลุ่มวิ่งมาทัก เอ แต่ไม่ทักเรา ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร
จนช่วงที่เปิดเทอมม.2 เขาทั้งกลุ่มแสดงออกว่าไม่ชอบเราอย่างชัดเจน เราเลยเรียกกันมาเคลีย จนเราเป็นฝ่ายขอโทษที่อาจทำนิสัยแย่ๆใส่พวกเขาและสัญญาว่าจะปรับนิสัย ก็ค่อยๆปรับมาเรื่อย ในช่วงที่ปรับเรารู้ว่าเขาก็เอาเราไปนินทาซึ่งเพื่อนอีก 3 คนที่สนิทก็มาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ จนเราเริ่มเหนื่อยและจิตตกมากเพราะเหมือนเราเป็นคนเดียวที่เป็นฝ่ายพยายามเข้าหาพวกเขาระหว่างนั้นเพื่อน อีก 2 คนก็เริ่มที่จะไปอยู่กลุ่มใหญ่ จนเวลาผ่านไป
เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นคิดว่าเขาคงเปิดใจให้เราซึ่งช่วงนั้นมีความสุขโครตๆ พอมาวันนึงเราจะไปเที่ยวกับ ซี และ ดี ( อยู่ในกลุ่มใหญ่ ) และก็เพื่อนที่สนิทมากๆๆๆคนนึง ก็ไปถึงเราไปเรียนกับเพื่อนสนิท ซี และ ดี เลยพากันไปดูหนังเดินห้างรอ แล้วเราเรียนเสร็จช้าซึ่งก็โทรไปถามเพื่อนว่า อือจะกลับก่อนมั้ย กูเรียนเสร็จช้าเดี๋ยวโทรเรียกรถให้ 2 คนนั้นบอกไม่เป็นไรรอกลับด้วยกันๆ ก็เลยรีบพากันเรียนขึ้นรถไปห้าง ซึ่งตอนจะกลับเราก็โทรเรียก ซี กับ ดี ว่ารอหน้าห้างนะ เพื่อนก็บอกเคๆ ด้วยความที่ประตูห้างมีหลายประตู
ซี : ฮัลโหลอยู่ตรงไหน
เรา : อยู่หน้าห้างๆ ตรงที่มีลานน้ำพุอ่ะ
ซี : เคๆ
ห้านาทีผ่านไปยังไม่มา
เราเลยโทรหา
เรา : เห้ยพวกอยู่ไหนเนี่ย
ซี : ตรงที่ยืนรออยู่ มีอะไรบ้าง
เรา: ร้านขายเสื้อยูนิโค่
ดีเลยเอาโทรศัพท์ไปคุย
ดี : เอ้า มันอยู่ตรไหน!
เรา : ก็ตรงที่แกลงรถไง หน้าห้างอ่ะ
ดี : แล้วทำไมไม่บอกซีมันว่าตรงลงรถ
ดีพูดด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆคือเข้าใจว่าคงเหนื่อยที่เดินหาหน้าห้างแล้วเราที่โดนพูดเหวี่ยงใส่ ก็เหมือนแบบเอ้าทำไมต้องเป็นเราที่โดนเหวี่ยง(ช่วงนั้นเป็นปจด.ด้วย) แล้วถ้าถามว่าเราผิดมั้ยมันอาจจะผิดที่ไม่ได้บอกเขาแต่ถามจริงๆเขาควรรู้มั้ยวะเพราะก่อนที่เขาจะขึ้นรถตู้ไปห้างเรามั่นใจว่าเราย้ำว่ารถตู้จะไปลงหน้าห้างนะ
ก็เลยกลายเป็นว่าพอกลับถึงบ้าน เราโดนถ้าบ้านด่าว่ากลับบ้านดึก ก็เลยโพสระบายในสตอรี่ไอจีว่า เออไม่ใช่
เราเลยไประบายกับ เอและบี เออทำไมเขาไม่ฟังกูเลยวะฟังแต่ฝ่ายนั้นฝ่ายเดียวกูไม่ใช่เพื่อนเขาเหรอ บี เลยพูดว่า เจมันเป็นคนรักเพื่อนมีอะไรก็คงโกรธแทน เราเลยนิ่งอึ้งไปเลยตกลงที่ผ่านมาไม่มีใครมองเราเป็นเพื่อนเหรอ วันต่อมาก็กลายเป็นเพื่อนทั้งกลุ่มแอนตี้เรา ทั้ง 8 คนไม่มีใครมายุ่งกับเราเลย
เราเลยพูดกับ เอ บี ว่าจะไม่ทิ้งเราใช่มั้ย 2 คนนี้ตอบใช่แต่ในความเป็นจริง จะไปกินข้าวเขาจะเดินไปพร้อมกลุ่มใหญ่ เวลาจะเดินไปรอกันที่ม้านั่งก็จะเป็นเราคนเดียวที่เดินไป เวลารอพ่อแม่มารับกลับบ้านหลังเรียนพิเศษ เอกับบี ไปนั่งเล่น ที่หอของซีกับเพื่อนที่อยู่กลุ่มใหญ่เราเลยต้องรอคนเดียว นั่งรอเรียนพิเศษเป็นเราคนเดียวที่ขึ้นมารอบนห้องไม่มีใครขึ้นมานั่งเป็นเพื่อน ในใจเข้าใจนะว่าเขาต้องมีสังคมแต่คำพูดที่เขาเคยให้ไว้มันไม่มีความหมายเลย เป็นเราด้วยซ้ำที่เป็นคนวิ่งเข้าหา 3 คนนี้ เป็นคนเดียวที่พยายามเข้าไปมีส่วนร่วม
จนมันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้มีเพื่อนหรือป่าว ขนาดซีถึงวันนี้แทบจะฝืนยิ้มให้กัน แต่เราก็ร็ว่า3คนนี้คงไม่ชอบเราแล้ว กลับจากโรงเรียนก็แอบมาร้องไห้ทุกวัน บอกตัวเองว่าเก่งแล้วๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรแสร้งทำเป็นว่ามีความสุขแต่ในใจร้องไห้ ทุกวันนี้ก็ยังโดนแซะ โดนด่า ตลอดเลย
เลยอยากจะขอคำแนะนำว่าควรทำยังไงถ้าจะเลิกเป็นเพื่อนกับ บี เอ ก็คงยากหน่อยเพราะยังต้องไปเรียนทำงานกลุ่มด้วยกันและเขายังมีน้ำใจคุยกับเราบ้าง และรู้จักกันมาตั้ง6ปี ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ