อาการอยากตายจำเป็นต้องเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าค่ะ พอดีเราเจอปัญหาชีวิตจนเกิดอาการเก็บกด อยากตาย ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็กๆอ่ะค่ะ ตอนเด็กๆเรากลัวตายมากจนนอนไม่หลับก็มี ตอนนี้ไม่กลัวเลยค่ะ เจอปัญหานิดหน่อยๆก็อยากตาย แต่เราก็มีอะไรหลายอย่างที่อยากทำเลยไม่ฆ่าตัวตายอ่ะค่ะ คือเสียดายสิ่งที่เรายังไม่ได้ทำ แต่ถ้าเจอปัญหาหนักมากก็เคยคิดจะทำน่ะค่ะมันชั่ววูบจริงๆ แต่แม่ก็มาห้ามทัน คือเรารู้ว่ามันไร้สาระมากที่เราจะฆ่าตัวตาย แต่ถ้าใครไม่ได้เจอปัญหาแบบที่เราเจอก็คงไม่รู้หรอกค่ะตอนเด็กๆก็คิดน่ะค่ะว่าเขาฆ่าตัวตายทำไม บ้ารึเปล่า ไร้สาระ พอมาเจอกับตัว ''เห้ย..เรามีชีวิตอยู่ทำไมว่ะ ชีวิตโคตรน่าเบื่ออ่ะ อะไรก็มีแต่ปัญหา'' และอีกอย่างเราเริ่มเป็นอารมณ์รุนแรง พ่อแม่ด่าเราก็เถียง หรือไม่ก็ทำเสียงดัง ทำลายของบ้าง แต่ก่อนไม่เคยเป็นแต่ปัจจุบันใจร้อนมาก อะไรไม่ถูกใจก็โวยวาย มันเป็นแบบนี้มาสักพักเราก็เริ่มเถียงพ่อแม่เเบบเถียงคำไม่ตกฟาก จนเอาเก็บมาคิดว่าพ่อแม่ไม่รักเรา ไม่สนใจเรา มีอะไรๆเราก็ผิด แล้วอีกอย่างพ่อแม่ชอบทะเลาะกันอันนี้เป็นมาตั้งแต่จำความได้แล้ว พ่อแม่ด่ากันตลอด ตีกันตลอด อันนี้น่าจะทำให้เราเก็บกดมานานมาก พ่อแม่ด่ากันตีกันทีไร เรากับพี่ต้องคอยหนีตลอด ปัจจุบันพ่อแม่เถียงกันเราก็ไม่สน นั่งฟังจนเป็นชีวิตประจำวัน แต่พอหลับหลังมาเราก็มานั่งเสียใจ ครอบครัวชอบด่ากัน ตีกัน เราทำไมมาเกิดครอบครัวนี้ เราเลยพูดกับตัวเองไว้ว่าถ้าเราได้อะไรที่อยากได้และใช้มันหน่ำใจเมื่อไรเราจะไม่อยู่แล้ว แต่ไม้รู้ว่าความต้องการมันจะพอไหม คนเรามีอะไรที่อยากได้ไม่สิ้นสุดจนบ้างครั้งก็กังวล แต่กังวลกว่าคือว่าอนาคตเราจะตายในสภาพไหน ตายในอุบัติเหตุหรือฆ่าตัวตายหรือถูกฆ่ากรรม ทั้งหมดที่เขียนมานี้มันเป็นสิ่งสองสิ่งคือการอยากตายกับการอยากใช้ชีวิตอยู่ แบบว่าเจอปัญหาแล้วอยากตาย แต่มีสิ่งที่ยังไม่ได้ทำเลยไม่อยากตาย และอีกอย่างเรื่องครอบครัวเราหากไม่มีเราคงดีกว่านี้ อันนี้ในความเห็นเราน่ะ เรามันตัวปัญหา ดีแต่สร้างเรื่องเดือดร้อน มีบ้างครั้งด่ากันกับพ่อแม่จนพ่อแม่ไล่ออกจากบ้าน หรือไม่ก็ไล่เราไปตาย หรือไม่ก็พูดว่าน่าจะฆ่าให้มันตายๆไปตั้งแต่ตอนยังเด็ก อันทำเราช้ำมากเก็บกดสุดๆ แต่อีกใจหนึ่งเราก็คิดว่าเค้าคงโมโหเรามากแต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าทำไมไม่ฆ่าให้ตายๆไปเลยล่ะ
อาการอยากตาย