สวัสดีค่ะคือเราเป็นคนที่โดนแม่ตีแล้วก็ด่าแรงๆมาตั้งแต่เด็ก หลายครั้งก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรผิดมันทำให้เรากลายเป็นเหมือนเด็กเก็บกด แม่ตีเรามาแบบนั้นมาจนเราม.3 ตอนนั้นมีครั้งนึงเราแค่นั่งดูหนังอยู่แล้วเราหัวเราะ เราแค่หัวเราะไม่มีเสียงมีแต่ลมออกมาแม่ก็ถีบเราและตามมาตีเราแล้วเพราะไม่ชอบที่เราหัวเราะแบบนั้น หลังจากตอนนั้นเวลาแม่ตีเรา เราจะนิ่งใส่จนพ้นช่วงม.3เทอม1เขาก็ไม่ค่อยตีเราแล้ว
ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น แต่พอเข้าม.4เทอม2 แม่เราเริ่มเป็นหนี้(จริงๆน่าจะมีก่อนหน้านั้นด้วยแต่เราไม่รู้) ทั้งเงินกู้ พนันออนไลน์แล้วก็แชร์ แม่เราพยายามจะฆ่าตัวตาย2ครั้งภายในปีเดียว แล้วแม่เรายังชอบมายืมเงินเรากับย่า โดยปกติเราจะได้เงินเดือนจากพ่อเดือนละ2,500ถ้าเปิดเทอม แต่ถ้าปิดเทอมจะได้แค่พันเดียวไม่ก็ห้าร้อยบางเดือนก็ไม่ได้เลย แม่เอาเงินเราไปตั้งแต่ต้นปีรวมถึงเงินเก็บเรากับน้องด้วยรวมๆแล้วก็น่าจะห้าหมื่นอัพ เอาของย่าเราไปอีกเป็นแสน ของพ่ออีกหลายหมื่นก็ยังปิดหนี้ไม่ได้ จนวันนี้พ่อกับแม่เรากำลังจะอย่ากัน ใจนึงก็ดีใจเพราะพ่อกับย่าจะได้ไม่ต้องมาเครียดเรื่องนี้อีก อีกใจก็เริ่มกลัว
เข้าเรื่องเลยละกัน เรารู้สึกแย่ขึ้นตอนที่เริ่มรู้เรื่องในบ้านทั้งเครียด นอนไม่หลับ ทั้งกลัว กลัวว่าวันดีคืนดีแม่เราจะฆ่าตัวตายอีก เราพะวงไปหมด แล้วยิ่งตอนที่แม่เราบอกเราว่าถ้าทำงานได้ช่วยแม่ใช้หนี้ด้วย วันนั้นเราเคว้งไปหมดรู้สึกว่าชีวิตมันมีแค่นี้จริงๆหรอ ถ้าเราตายไปเลยทุกอย่างจะจบมั้ย? (ที่เราคิดแบบนี้น่าจะเป็นเพราะพ่อเราจะบอกตลอดว่าถ้าทำงานหาเงินได้ไม่ต้องเลี้ยงเขา ไม่ต้องเอาเงินให้เขาแค่เลี้ยงตัวเองให้รอดก็พอ เขาจะได้หมดห่วงเผื่อวันที่เขาไม่อยู่แล้ว) แล้วเรารู้สึกว่าอาการนี้มันลามไปถึงสังคมเพื่อนของเรา เราคิดว่าตัวเองไร้ค่า ไร้ประโยชน์ เพื่อนเราไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆว่าเพื่อนจะเกลียดยิ่งเรียนออนไลน์แล้วไม่ได้เจอหน้ากันอีก
ตอนนี้สิ่งที่จะช่วยเราคลายเครียดได้คงมีแต่พวกนิยาย อนิเมะแล้ว เวลาเราดู อ่านอะไรพวกนี้หรือแม้แต่ตอนที่ทำอย่างอื่นอยู่เราจะจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในนั้น คิดว่าตัวเองเป็นตัวละครตัวหนึ่ง
เพราะจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรเครียดในหัว ยิ่งตอนก่อนนอนถ้าไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น เราจะกลับมาคิดเรื่องแม่แล้วเครียดจนนอนไม่หลับแทน
เราอยากจะถามว่าเราเข้าข่ายโรคซึมเศร้ามั้ยหรือเราควรไปหาหมอมั้ย เราจะทำยังไงดี เราเหนื่อยมากเลย
อยากทราบว่าเราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า
ทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้น แต่พอเข้าม.4เทอม2 แม่เราเริ่มเป็นหนี้(จริงๆน่าจะมีก่อนหน้านั้นด้วยแต่เราไม่รู้) ทั้งเงินกู้ พนันออนไลน์แล้วก็แชร์ แม่เราพยายามจะฆ่าตัวตาย2ครั้งภายในปีเดียว แล้วแม่เรายังชอบมายืมเงินเรากับย่า โดยปกติเราจะได้เงินเดือนจากพ่อเดือนละ2,500ถ้าเปิดเทอม แต่ถ้าปิดเทอมจะได้แค่พันเดียวไม่ก็ห้าร้อยบางเดือนก็ไม่ได้เลย แม่เอาเงินเราไปตั้งแต่ต้นปีรวมถึงเงินเก็บเรากับน้องด้วยรวมๆแล้วก็น่าจะห้าหมื่นอัพ เอาของย่าเราไปอีกเป็นแสน ของพ่ออีกหลายหมื่นก็ยังปิดหนี้ไม่ได้ จนวันนี้พ่อกับแม่เรากำลังจะอย่ากัน ใจนึงก็ดีใจเพราะพ่อกับย่าจะได้ไม่ต้องมาเครียดเรื่องนี้อีก อีกใจก็เริ่มกลัว
เข้าเรื่องเลยละกัน เรารู้สึกแย่ขึ้นตอนที่เริ่มรู้เรื่องในบ้านทั้งเครียด นอนไม่หลับ ทั้งกลัว กลัวว่าวันดีคืนดีแม่เราจะฆ่าตัวตายอีก เราพะวงไปหมด แล้วยิ่งตอนที่แม่เราบอกเราว่าถ้าทำงานได้ช่วยแม่ใช้หนี้ด้วย วันนั้นเราเคว้งไปหมดรู้สึกว่าชีวิตมันมีแค่นี้จริงๆหรอ ถ้าเราตายไปเลยทุกอย่างจะจบมั้ย? (ที่เราคิดแบบนี้น่าจะเป็นเพราะพ่อเราจะบอกตลอดว่าถ้าทำงานหาเงินได้ไม่ต้องเลี้ยงเขา ไม่ต้องเอาเงินให้เขาแค่เลี้ยงตัวเองให้รอดก็พอ เขาจะได้หมดห่วงเผื่อวันที่เขาไม่อยู่แล้ว) แล้วเรารู้สึกว่าอาการนี้มันลามไปถึงสังคมเพื่อนของเรา เราคิดว่าตัวเองไร้ค่า ไร้ประโยชน์ เพื่อนเราไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก แต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆว่าเพื่อนจะเกลียดยิ่งเรียนออนไลน์แล้วไม่ได้เจอหน้ากันอีก
ตอนนี้สิ่งที่จะช่วยเราคลายเครียดได้คงมีแต่พวกนิยาย อนิเมะแล้ว เวลาเราดู อ่านอะไรพวกนี้หรือแม้แต่ตอนที่ทำอย่างอื่นอยู่เราจะจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในนั้น คิดว่าตัวเองเป็นตัวละครตัวหนึ่ง
เพราะจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดอะไรเครียดในหัว ยิ่งตอนก่อนนอนถ้าไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น เราจะกลับมาคิดเรื่องแม่แล้วเครียดจนนอนไม่หลับแทน
เราอยากจะถามว่าเราเข้าข่ายโรคซึมเศร้ามั้ยหรือเราควรไปหาหมอมั้ย เราจะทำยังไงดี เราเหนื่อยมากเลย