เราจะเข้าประเด็นหลักเลยนะคะ เราครบกับแฟนได้มา5ปี
เรามาอยู่บ้านแฟน ได้3-4ปี
แล้วเราก็ท้องได้ประมาณ3ปีแรก
เราจึงจำเป็นต้องอยู่ที่บ้านเค้าแล้วเราก็โดนว่าเค้านินทาว่าร้ายแต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้สนใจอะไรมาเพราะเราไม่ได้คิดอะไรมากแต่ตอนเราท้องเราเหมือนกับคิดเล็กคิดน้อยมาตลอด จนหลังคลอดเราเป็นซึมเศร้า อยากฆ่าตัวตาย เพราะเค้าเอาลูกเราไป โดนความที่พ่อแม่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเรามากมาย เราจึงแก้ไขปัญหาไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย เราจดทะเบียนสมรสกันด้วย
แล้วย่าเค้าก็บอกให้เราไปตายไกลๆ เกลียดเรามากทั้งที่เราไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลย
หลังจากนั้นเราก็ต้องทนอยู่ แต่เค้าไม่ได้นินทาอะไรแล้ว
ต่อจากนั้นมาเราก็เครียดๆเครียดจนเป็นแพนิค
วันนั้นเเฟนเราไม่อยู่ เราเป็นแพนิค เราลงไปถามช่วยเราด้วยเราหายใจไม่ออก
เค้ากับโทรไปเรากับญาติเหมือนเรื่องตลกทั้งที่เราก็จะตายทั้งเป็นกับโรคนี้ เค้าพูดกับญาติว่าเป็นเวรกรรมของหลานเค้าที่มาคบกับเรา
เราไม่รู้จะอดทนกับเรื่องนี้ยังต่อไป เราอยากออกไปมากนะจุดจุดนี้ แต่แฟนเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เค้าก็ไม่ยอมย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เราควรจะแก้ปัญหากับเรื่องนี้ยังไง สภาพจิตเราย่ำแย่มาก
คิดยังไงกับเรื่อง ครอบครัวแบบนี้ที่ต้องเจอ
เรามาอยู่บ้านแฟน ได้3-4ปี
แล้วเราก็ท้องได้ประมาณ3ปีแรก
เราจึงจำเป็นต้องอยู่ที่บ้านเค้าแล้วเราก็โดนว่าเค้านินทาว่าร้ายแต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้สนใจอะไรมาเพราะเราไม่ได้คิดอะไรมากแต่ตอนเราท้องเราเหมือนกับคิดเล็กคิดน้อยมาตลอด จนหลังคลอดเราเป็นซึมเศร้า อยากฆ่าตัวตาย เพราะเค้าเอาลูกเราไป โดนความที่พ่อแม่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเรามากมาย เราจึงแก้ไขปัญหาไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย เราจดทะเบียนสมรสกันด้วย
แล้วย่าเค้าก็บอกให้เราไปตายไกลๆ เกลียดเรามากทั้งที่เราไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลย
หลังจากนั้นเราก็ต้องทนอยู่ แต่เค้าไม่ได้นินทาอะไรแล้ว
ต่อจากนั้นมาเราก็เครียดๆเครียดจนเป็นแพนิค
วันนั้นเเฟนเราไม่อยู่ เราเป็นแพนิค เราลงไปถามช่วยเราด้วยเราหายใจไม่ออก
เค้ากับโทรไปเรากับญาติเหมือนเรื่องตลกทั้งที่เราก็จะตายทั้งเป็นกับโรคนี้ เค้าพูดกับญาติว่าเป็นเวรกรรมของหลานเค้าที่มาคบกับเรา
เราไม่รู้จะอดทนกับเรื่องนี้ยังต่อไป เราอยากออกไปมากนะจุดจุดนี้ แต่แฟนเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เค้าก็ไม่ยอมย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เราควรจะแก้ปัญหากับเรื่องนี้ยังไง สภาพจิตเราย่ำแย่มาก