สวัสดีค่ะ คือพ่อเรามีอาการทางประสาทค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี พ่อเราอายุประมาณ 56 ปีค่ะ พ่อเป็นทหารตั้งแต่อายุ 17 (ด้วยความอยากเป็นทหารตั้งแต่เด็กๆพ่อจึงใช้เส้นสายเข้าค่ะในสมัยนั้น) พ่อเพิ่งลาออกเมื่ออายุได้ 47 ค่ะ แต่หลังจากที่ลาออกมาพ่อก็เปลี่ยนเป็นคนละคน วันดีคืนดีพ่อจะพูดคนเดียว พ่อคิดเสมอว่าจะมีคนมาทำร้ายแก มีคนคอยกลั่นแกล้งแก บางครั้งก็ตะโกนด่านั่นนี่เสียงดังลั่นหมู่บ้าน ตอนกลางดึกประมาณตี 1 ตี 2 พ่อก็จะปลุกทุกคนในบ้านเพื่อให้มาฟังว่ามีคนตะโกนโจมตีว่าแก แล้วพ่อก็จะหยิบทั้งมีดทั้งหอกเอาไว้ใกล้ๆตัวตลอด แล้วจะเดินพูดรอบบ้าน มีวันนึงเราติดวายฟายให้พ่อแม่ที่บ้าน พ่อแม่จะได้ไม่เหงา อยากดูอะไรจะได้พิมพ์ดูได้ แต่เมื่อผ่านมา 1 ปี พ่อก็พูดเกี่ยวกับวายฟายว่า มีคนโจมตีแกทางอินเตอร์เน็ต มีคนแอบถ่ายคลิปแกตอนแกอาบน้ำแล้วลงยูทูป มันแอบดูเราผ่านทางวายฟาย พอเราถามหาหลักฐาน แกก็จะบอกว่าไม่รู้ มันอยู่ในนั้นแหละ มันอยู่ในเน็ตนั่นแหละ บางครั้งเราทำงานมาเหนื่อยๆแล้วต้องเจอแบบนี้ เราก็มีเผลอสวนทางคำพูดไปเหมือนกันว่า พ่อเลิกบ้าได้แล้ว รู้ตัวรึป่าวว่าตัวเองหูแว่ว คือ..พ่อจะได้ยินในสิ่งที่ทุกคนไม่ได้ยินค่ะ บางครั้งแกก็ได้ยินไกลข้ามหลายจังหวัดกันเลยทีเดียว เวลาออกไปขายของข้างนอกกับแม่ แล้วรถติดไฟแดง พ่อก็ทำตัวเลิ่กลั่กมองซ้ายมองขวาเหมือนกลัวว่าใครจะตามมา แล้วพ่อก็พาแม่ขับรถฝ่าไฟแดงจนรถเกือบชนก็มี
      แกจะเป็นแบบนี้บ่อยๆเวลากินเหล้าหรือกินกาแฟค่ะ ห้ามก็ไม่ฟัง ถ้าแม่ไม่ให้เงินไปซื้อเหล้า พ่อก็จะไปเซ็นต์ร้านค้าค่ะ หาได้แคร์ไม่ พอกินแล้วเป็นแบบนี้ แล้วพ่อก็ไปเล่าให้ใครต่อใครฟังหรือไปแจ้งกำนันตำรวจก็ไม่มีใครเชื่อ  เล่าให้ลูกๆฟังก็ไม่มีใครเชื่อ แล้วแกก็จะโมโหว่าลูกๆทำไมไม่เชื่อแก ทำไมต้องกลัวคนที่มันโจมตีพ่อ ทำไมไม่ช่วยพ่อ แล้วพ่อก็จะติดลวดเล็กๆอ้อมบ้านเลยค่ะ เป็นลวดไฟฟ้า ใครมาเก็บผักริมรั้วหรือใกล้ๆบ้านเราก็จะเจอช็อต
      เคยมีคำถามว่าทำไมพ่อถึงเป็นแบบนี้นะคะ แต่ถามหลายคนก็หลายเหตุผล บางคนก็บอกว่าเมื่อก่อนพ่อเจ้าชู้มาก พ่อจะมีเมียเล็กเมียน้อยทุกที่ที่ไปประจำการ(ติดเขมรแถวชายแดน) บางครั้งก็มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงแถวๆนั้นแล้วทิ้งเขาไป หลอกเขาว่ารัก หลอกเขาว่าไม่มีเมีย หรือบางครั้งทหารแถวชายแดนต้องทำการตรวจค้นชาวบ้านเขมรเวลาจะข้ามมาขายของฝั่งไทย เพื่อนๆเมื่อเห็นสาวๆเขมรมาก็ขอตรวจปกติ แต่บางครั้งจะมีการลวนลามด้วยค่ะ พ่อเคยบอกแม่ว่าเป็นเรื่องปกติ ไม่แน่ใจว่าพ่อทำแบบนั้นกับผู้หญิงเขมรเหมือนเพื่อนๆมั้ย แต่เราคิดว่าคงไม่เหลือ คนที่สันนิษฐานบอกว่าที่พ่อเปลี่ยนไปอาจเป็นเพราะผู้หญิงเหล่านั้นโกรธแค้นพ่อจนถึงขนาดทำของใส่รึเปล่า เพราะของเขมรมันแรง อีกอย่างของเข้าตัวรึป่าวเพราะพ่อชอบเรื่องไสยศาสตร์ พ่อชอบไปหาน้ำมันพราย แล้วแกเคยมีสีผึ้งด้วยค่ะ เอาไว้สีปาก เวลาพูดคนจะรักจะหลง
   
         บางคนก็บอกว่าพ่อเป็นแบบนี้เพราะอยู่ในป่านาน ป้าเรามีญาณ แกบอกว่าผีป่าตามมาด้วย เพราะบางคืนตี1ตี2จู่ๆพ่อจะทำเป็นเสียงนกค่ะ แล้วก็ทำเสียงสัตว์ป่า หลอนเหมือนกันนะคะ กำลังสะลึมสะลือแล้วได้ยินเสียงแบบนี้

        ส่วนแม่จะให้เหตุผลกับเราว่า พ่อเป็นทหารมานาน อยู่แต่ในป่า แล้วสมัยนั้นไม่ได้สงบเหมือนสมัยนี้ สมัยนั้นยังมีสงครามกับญวณและเขมรอยู่เลย ชีวิตพ่อจะแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา เพื่อนที่รักโดนระเบิดตายไปต่อหน้าต่อตาก็มี บางคนแขนไปอีกฝั่งขาไปอีกฝั่ง หลายๆคนร้องโหยหวนและตายไปต่อหน้าต่อตา บางคนเจอระเบิดท้องเป็นแผลฉีกขาดแล้วใส้หลุดไปเกาะกับกิ่งไม้ พ่อก็ต้องเป็นคนไปจับใส้มาไว้ที่ตัวเพื่อน ในยุคนั้นพ่อบอกว่าไม่ได้อาบน้ำเป็นเดือน ชุดทหารเกรอะกรังไปด้วยเลือดจนมันแห้งแล้วแห้งอีก กินข้าววันละไม่กี่มื้อ อยู่บนภูเขาน้ำไม่มีล้างมือ ก็ต้องใช้มือเปื้อนเลือดนี่แหละกินข้าว กินข้าวที่คลุกกับเลือดจนไม่ได้กลิ่นกับข้าวเลยค่ะ ไหนจะเจอกับเหตุการณ์เป็นไข้ป่ามาลาเรียอีก แต่มีอีกเรื่องที่อาจจะฝังใจแกมากๆคือ ตอนที่ไปลาดตระเวนในป่ากับเพื่อนๆ มีชายชาวเขมรมาแอบตัดไม้ พวกพ่อสั่งให้เขาหยุด แต่ชายเขมรไม่หยุดแถมมียิงปืนสู้พวกพ่อ พ่อกับเพื่อนๆงจึงยิงกลับไป พ่อบอกว่าจุดประสงค์แค่ยิงขู่ แต่ไม่คิดว่าจะโดนยิงจริงๆจนเขาตายค่ะ เมื่อเขาพิสูจน์ศพก็พบว่าเป็นกระสุนของพ่อ ส่วนเพื่อนๆที่ไปด้วยกันก็ไม่มีใครให้กำลังใจพ่อ มีแต่คนต่อว่าพ่อว่าเป็นความผิดของ รับผิดชอบคนเดียวไม่เกี่ยวกับพวกกู คือพ่อเรากดดันมากเวลานั้น แต่ทางศาลทหารก็ตัดสินว่าพ่อไม่ผิด เพราะทำตามหน้าที่ และทำเพื่อป้องกันตัว แต่พ่อเราก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี เพราะพ่อมารู้ทีหลังว่า ชายเขมรคนนั้นเขาตัดไม้ไปเพื่อจะไปสร้างบ้านให้ลูกเมีย ที่บ้านยากจนมาก พวกเขาไม่มีเงินซื้อของที่มาทำบ้าน จึงต้องแอบไปตัดไม้ แถมเมียก็กำลังท้องแก่ พ่อก็คิดวนเวียนอยู่อย่างนั้นว่า ครอบครัวชาวเขมรคนนั้นเขาจะอยู่อย่างไงเมื่อขาดเสาหลักประจำบ้านที่พ่อพึ่งยิงไป พ่อรู้สึกผิดมากๆแต่พ่อบอกว่าพ่อไม่ได้ตั้งใจ และบางครั้งพ่อก็ต้องทำสิ่งที่ไม่อยากทำ เช่น นายสั่งให้ทำโทษชาวเขมรคนนึง ไม่แน่ใจนะคะว่าเขาทำผิดอะไรเราก็ลืม แต่พ่อคิดว่านายสั่งให้ทำเกินไป นายให้ทำโทษโดยการจับชายเขมรคนนั้นนั่งยางและทิ้งลงผา แม่บอกว่ามีเหตุการณ์เยอะแยะมาก และพ่อเจอกับเหตุการณ์ร้ายๆเกินกว่าคนคนนึงจะรับไหว พอวางมือไปแล้วจึงทำให้พ่อหลอนไปเอง

          ใจนึงเราก็สงสารพ่อนะคะ ส่วนอีกใจก็ทนไม่ไหว กลัวว่าลูกหลานจะเป็นประสาทไปตามพ่อ ครั้นจะเอาพ่อไปโรงบาลจิตเวทเองพ่อก็คงขัดขืนอย่างที่สุด แล้วแกแรงเยอะมากลูกๆคงจับไม่อยู่ ไม่ทราบว่าเราสามารถติดต่อให้โรงบาลมารับตัวได้มั้ยคะ แล้วเขาจะมารับมั้ย เพราะพ่อไม่ได้เป็นทุกวัน บางวันก็ปกติค่ะ หยอกลูกหลานหัวเราะเฮฮา เมื่อก่อนอาการจะกำเริบเดือนละครั้งสองครั้ง เดี๋ยวนี้เป็น 3-4 วันครั้งค่ะ ญาติฝั่งพ่อที่อยู่ต่างจังหวัดบอกว่าอย่าเอาแกไปเลย สงสารแก แต่เราก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงค่ะ เพราะเสียสุขภาพจิตมากๆ บางครั้งเราก็ร้องไห้เพราะเครียดและกำลังท้องแก่อยู่ ทุกคนเครียดมากๆ เราจะเอาพ่อไปรักษาหรือไม่ต้องไปดีคะ และมีคำพูดไหนที่ทำให้เราปล่อยวางได้บ้าง