เรื่องนี้ผมตอนเด็กๆ ชอบไปนั่ง เล่นบ้านย่าผมบ่อยแล้วชอบฟังเรื่องราวชีวิตที่ผ่านมาขอท่าน วันนั้นผมถามไปว่าท่านเจอปู่ได้ยังไง ย่าผมท่านเป็นคนเขมรยุคเขมรแดง คนไทยเรียกยุคเขมรแตก ย่าท่านว่าตอนนั้นแกเป็นหมอในหน่วยทหารของเขมรแดงตอนปลายคือยุคที่เวียดนามบุกเข้ามายึดได้เกือบหมดแล้วเหลือแต่ทหารกองโจรที่แม่แต่เขมร อพยพ ที่ถือปืนป้องกันตัวเองตอนนั้นท่านเล่าว่าท่านนั่งปิ้งขนมที่ใช้ใบเตยห่อ ท่านบอกถ้าปิ่งมันจะเก็บได้นาน คือท่านพักอยู่ในค่ายทหารเขมรแดงในป่าติดชายแดนไทย แล้วปู้ท่านเป็นทหารไทยขี้เมาสายเมาสายเลาะตอนนั้นปู่ถูกส่งเข้ามาในเขมรผ่สนเส้นทางธรรมชาติแบบชุดชาวบ้านขี้เมาที่พูดภาษาเขมรได้ แกคือหนึ่งในหน่วยกล้าตายที่ส่งมาเป็นหน่วยข่าวกรองนี้ละ แต่ท่านขี้เมาจนไม่เป็นทำไรเดินเข้ามาในค่ายทหารเขมรแดงมานั่งก้งเหล้ากับทหารเขมรแดงแล้วก็ขอให้ทหารเขมรบอกข้อมูลไปพรางๆ แล้วปู่ท่านก็มองมาที่ย่าที่กำลังนั่งปิ่งขนมใบเตยอยู่ ย่าท่านว่าตอนนั้นท่านคิดว่าำอขี้เหล้าคนนี้คิดไม่ดีกับท่าน ท่านเลยลุกออกจากตรงนั้นทิ้งขนมไว้แล้วไปหาน้ำกินแต่จริงคือจะดูว่า ปู่จะตามไปไหมแต่พอเอาเข้าจริง ปูท่านเดินมาจริงแต่มาหยุดที่ขนมแล้วยิบมากินดื้อๆ ย่าท่านโมโหเดินรีบเดินมาหาแล้วด่าเป็นภาษาเขมรไปชุดนึง ปู่ท่านมองหน้าแล้วท่านก็พูดว่า สระอาด"แปลว่าสวยในภาษาเขมร" ตอนนั้นย่าถึงกับสตั้นเพราะแกพึ่งอายุ 18-19 ท่านบอกว่าตอนนั้นแกหน้าดำผมสั้นเหมือนผู้ชายไม่มี สบู่ หรือแชมพูมีแค่ใบต้นนุ้นใช้แทนสบู่ ท่นเลยคิดว่าปู่ท่านแกล้งชมไปๆมาๆจากวันนั้นปู่ท่านก็ตามจีบย่าเรื่อยมา มันอาจฟันดูเหมือนจะดีแต่วันนึงหน่วยของย่าถูกทหารเวียดนานบุกค่ายตอนนั้นปู่ท่านกลับไทยเพื่อเอาขอมูลทหารเวียดนามที่เขมรแดงรวบรวมมาให้ไปให้ค่ายต้นสังกัดตามวงรอบในถารกิจ ย่าท่านเล่าว่าเช้ามืดมีเสียงปืน RPG กับปืนคอ ระดมยิงถล่มค่ายที่ท่านอยู่พร้อมกับเห็นผู้ชายที่ใส่แค่กางเกงขาสั้นหมวกทหารเวียดนามถือมีดบนตัวห้อยลูกระเบิดวิ่งอยู่เต็มค่ายบางคนถือหัวทหารเขมรแดงบางคนโดนยิงยังวิ่งมาดึงระเบิดบนตัวใส้คนที่ยิงย่าท่านว่าภาพมันติดตาท่านมาคือเพื่อนทหารหญิงถูกฟันเข้าที่กลางหัวต่อหน้าท่าน ท่านได้แต่รีบออกมาจากค่ายพร้อมกับทหารที่เหลือรอดวิ่งเข้ามาติดชายแดนไทยจนถึงเขตป้องกันของไทยตอนนั้นทหารไทยตอบโต้ทั้งระดมยิงปืนเล็กใหญ่ไปทางทหารเวียดนามที่ตามเข้ามาย่าท่านว่าตอนนั้นทหารไทยเข้ามาแล้วขอยึดปืนกับอาวุธทุกอย่างก่อนพาคนที่รอดมากักตัวไว้ในค่ายพอผ่านไปถึงเที่ยงวันหมอของฝั่งไทยก็เข้ามาดูคนเจ็บแต่ท่านว่าก็มีคนเจ็บที่ตายเพราะเลือดไหลไม่หยุดเยอะมาก ทหารไทยก็พากันมาเอาศพไปฝั่งเอารถแบคโฮขุดฝั่งเกือบ20คนได้ วันนั้นทั้งวันท่านได้แต่นั่งสั่น จนท่านได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนขี้เมาที่ตามจีบท่านมานานเกือบปี ท่านเงยหน้าขึ้นดูก็เห็นปู่ที่กำลังร้องให้วิ่งเข้ามากอด ปู่ท่านตอนนั้นมียศเป็นสิบเองก็เลยพอจะมีอำนาจอยู่บ้างปู่เลยขอพาย่ากลับมาที่บ้านย่าท่านก็ตามมาเพราะท่านไม่รู้จะไปไหนแล้วปู่ท่านก็ดูแลดีจนย่าใจอ่อนแล้วก็เลยอยู่ด้วยกันมา
ปู่ท่านก็นั่งยิ้มๆเขินๆ (ปู่ท่านนั่งฟังอยู่ด้วย) เอาจริงเรื่องสยองๆที่ปู่ผมย่าผมเล่ามีเยอะมากไว้ผมมาเล่าให้อ่าน
ปู่กับย่าผมเขาเจอกันในช่วงสงคราม🤣