ในหลายๆวันที่ผ่านมานี้คือเรามีความคิดแง่ลบต่างๆมากมายที่ไม่สามารถที่จะบอกหรือระบายกับใครได้ ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว เพื่อนสนิท หรือคนใกล้ตัว สาเหตุก็น่าจะมาจากที่เราเคยเล่าเรื่องหนึ่งให้แม่ฟัง อารมณ์ประมาณอยากปรึกษาหรือระบายความเครียดต่างๆ เราไม่ต้องการให้แม่เอาไปพูดให้ใครฟัง แต่แม่ชอบเอาไปคุยกับคนอื่นแล้วพูดเรื่องที่เราเล่าให้ฟัง นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เราไม่เชื่อใจใครนอกจากตัวเอง ความรู้สึกลบๆของเรามันก็ถูกสะสมมาเรื่อยๆโดนไม่ที่ให้ระบาย ความคิดด้านลบมาจากปัญหาภายในครอบครัวเป็นส่วนใหญ่ มีพ่อกินเหล้าพึ่งอะไรไม่ค่อยได้ แม่ที่ชอบด่าเราด้วยคำหยาบ บางที่พ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันเรืองที่พ่อกินเหล้าเมา แม่ลงไม้ลงมือทุบตีพ่อแล้วก็ด่าด้วย แต่ยังดีที่พ่อไม่ทำร้ายแม่ คือเราเจอเหตุการณ์แบบนี้เกือบจะทุกวัน แล้วครอบครัวเราก็ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมากเพราะติดที่ว่า"พ่อเมา" หรือมีเรื่องที่ให้ทะเลาะกันก่อนถึงจะได้ไป มันทำให้หลายๆอย่ารอบตัวดูน่าเบื่อไปหมด บางที่ก็คิดว่าถ้าหายไปจากโลกนี้คงดี จะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ มันเหนื่อย มันท้อจนไม่อยากทำอะไรต่อ เคยทำร้ายตัวเองโดยเอาคัตเตอร์กรีดข้อเท้าตัวเองเพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเอเรากรีดนะ ตอนแรกๆนึกถึงว่าคนเรานี่กรีดข้อมือหรือทำร้ายตัวเองไปทำไม พอได้ลองทำเองก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดมันทำให้เราสบายใจขึ้น แต่ ณ ตอนนี้เราไม่ได้ทำร้ายตัวเองแล้ว ถึงจะมีคิดบ้าง อาจจะมาจากการที่เราไปโรงเรียนไปอยู่อีกสังคนหนึ่งมันทำให้หายฟุ่งซ่าน แต่ขอบอกไว้ตรงนี้นะคะว่าเราไม่เคยไปปรึกษาแพทย์เรื่องโรคซึมเศร้ามาก่อนเพราะอย่างแรกเราต้องบอกคนในครอบครัวเรื่องพาไปพบแพทย์ เราไม่อยากให้คนที่บ้านรู้ เรากลัวว่าจะเอาไปพูดจนอาจจะกลายเป็นขี้ปากของคนในหมู่บ้าน มันจึงอึดอัดใจมาจนถึงทุกวันนี้