เราบาปไหม? ช่วยออกความเห็นหน่อยค่ะ

กระทู้คำถาม

สวัสดีค่ะ เราอายุ16 เรากลุ้มใจมากแม่ทิ้งเราตั้งแต่เด็ก และคนที่เลี้ยงเราคือ พ่อ กับป้า และครอบครัวทางฝ่ายพ่อ เขาดูแลเราดีมากเลย แต่ตอนเด็กๆเราอยากมีแม่เหมือนคนอื่นตอนนั้น เราอยู่ที่ ตจว พ่อกับแม่ ทำงานที่กรุงเทพแต่ตอนนั้นพ่อกับแม่เลิกกันแล้ว ตอนนั้นแม่กลับมาตจว ด้วยความที่เราอยากเจอแม่ เราก็ไปนอนบ้านยาย ตอนนั้นแม่เรามีแฟนใหม่ แล้วตอนนั้นแม่กับยายก็เหมือนจะทะเลาะกันเพราะยายไม่อยากให้แม่ไปอยู่กับแฟนใหม่แต่แม่ไม่ฟัง เราเองก็ไม่อยากให้แม่ไปตอนนั้นขาเราเลือดออกเราร้องไห้แต่เราไม่สนที่เลือดออกเราสนที่แม่ว่าแม่จะเลือกอะไรระหว่างแฟนใหม่กับเราเราเข้าไปกอดขาแม่เราไม่อยากให้แม่ไปแต่สุดท้ายแม่ก็เลือกแฟนแม่ เราเสียใจมากเราอุส่าร้องไห้กอดขาแม่ไม่อยากให้แม่ไปแต่ก็..นั่นแหละ หลังจากนนั้นเราเก็บของแล้วไปอยุ่บ้านปู่ ซึ่งมีป้าที่ดูแลเราเหมือนแม่ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่รุ้สึกที่จะอยากไปอยู่กับแม่อีกเลยรักนะแต่ก็รักในฐานะแม่หลังจากนนั้นพ่อก้พาเรามาเรียนที่กรุงเทพพ่อดูแลเราดีมากเราร็สึกเหมือนไม่ขาดอะไรเลยเรารักพ่อมากพอตามใจเราทุกอย่างจนทาม.1เทอม2 พอเราเข้าโรงพยาบาลเพราะเราเจ็บหลังมาหลายครั้งแล้ว ตอนแรกอยู่ไปเดือน1ก็เหมือนจะไม่หายดี ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเพราะพ่อเราเป็นคนรักสะอาด จนมาเดือนมกราคม ผ่านวันเกิดเราไป ปกติเราเลิกเรียนเราก็จะไปหาพ่อที่โรงพยาบาลทุกวัน แต่วันนี้เราไปเดินเล่นกับเพื่อนที่ห้าง มีสายโทรศัพท์มาว่าพ่อเราเข้าห้องICU เราตกใจมากเรารีบเดินออกมาแล้วรีบไปที่ห้องระหว่างทางที่เดินเราห้องไห้เราทรมานมาก เรากลับไปหาย่าที่ห้องย่าเราก็นอนร้องไห้ ทุกๆ2ทุ่มเราจะไปหาพ่อต่อให้ดึกเราก็จะไป เราซื้อโจ๊กไปให้พ่อ ภาพที่เห้นพ่อเราอ้วกเป็นเลือดโดนมัดมือเราเสียใจมากที่เราทำอะไรไม่ได้เลยจนมาอีก2-3วันพ่อเราเสียเราทำได้แค่จับมือพ่อปิดตาพ่อพ่อเป็นห่วงเรามาก...😞หลังจากนั้นมาชีวิตเราก้เปลี่ยนไปเพราะแม่จะเอาเราไปอยุ่ด้วย แต่เราไม่อยากไปเราร้องไห้เราเครยกแต่มันก็จำเป็น ตลอดเวลาที่ไปอยุ่กับแม่มันเป็ฯแค่ห้องเช่าเล้กๆและก็แฟนใหม่ของแม่อีกคนตอนไปอยุ่แรกๆทุกอย่างก้ดีเราไม่ชอบแฟนใหม่แม่เราจะไม่พูดด้วยเลย พอหลังๆแม่เริ่มนิสัยในสิ่งที่เราไม่ชอบเช่น เวลาทำงานบ้านแค่เราลืมอะไรนิดๆหน่อยๆแม่ก็จะทำนิสัยหน้าบึ้งทำเสียงดังประชด เราทนมาจนเรากลายเป้นคนที่กลัวเสียงดังอะไรง่ายๆเราอึดอัดเรากับแม่ทะเลาะกันหลายรอบมากจนวันนึงเราทนไม่ไหวเราทะเลาะในห้างเราเลยขอพี่ไปอยู่ด้วยระหว่างเก้บของแม่เราก็ร้องไห้แหละแต่หลังจากวันนั้นเขาพิมพืข้อความมาหาเราว่าถ้าออกไปแล้วไม่ต้องมาเรียกร้องอะไรอีกแล้ว แต่พี่ชายจะให้เราไปขอเงินแม่แต่พี่ชายส่งเราเรียนนะเราจะบาปไหมที่ทำแม่ร้องไห้ แม่ทำเหมือนเอาเรามาเลี้ยงแค่ไม่ให้คนอื่นว่า เวลาเราขอเงินไปซื้อของแม่ก็จะชอบบ่นทั้งๆที่เวลาแม่ซื้อของมันเป็นของที่ไร้สาระมากแม่งกเงินกับเรามากแต่กับแฟนแม่ไม่อะไรเลยเวลาอยู๋ห้องเราเก็ฐตัวเพื่อนของเราคือโทรศัพท์ เราร้องไห้คนเดียวหลายครั้งมากแม่ชอบมาว่าพ่อเราว่าเลี้ยงไม่ดีเราโกรธมากแม่ใส่ร้ายครอบครัวฝ่ายพ่อไว้เยอะมากแม่กลัวเรารักป้ามากกว่าแม่ตอนที่เราออกจากบ้านแม่เราโทรบอกที่ว่าไม่ต้องช่วยเหลือเราไม่ต้องหาที่อยุ่ให้เราแม่จะให้เรามืดทุกทางแล้วกับไปต่เราจะไม่กลับ เราไม่อยากกลับไปถ้าอยู่เราอยต่ออีกเราว่าเราอาจจะเป็นโรคซึมเศร้าก้ได้ เพราะเราสังเกตตัวเองได้สักระยะนึงพอเรามาอยุ่ห้องพี่เราเริ่มหัดเล่นกีตาร์เรารุ้สึกดีขึ้นมากเราอยู่กับแม่ตั้งม.1เทอม2จนปวช1เทอม2 แม่ใจร้ายมากในบางเรื่องสำหรับเราทุกวันนี้แม่กับเราไม่ได้ติดต่อกัน
เรื่องเงินเราก็จะไม่ขอเงินแม่เราว่าเราจะลองหางานทำ แต่ตอนนี้เราเรียนออกแบบ พี่เราส่งเราเรียนตอนนี้ เราก็รุ้สึกผิดที่ทำแม่ร้องไห้แต่เราก็ไม่อยากอดทนอีกแล้วเราไม่ไหว ตลอดเวลาที่เราอดทน เพราะคนทางบ้านที่ตจว เพื่อเราจะได้จบม.3ก่อน เรากลัวเราบาปมาก แต่ทำไงได้ความอดทนเรามีขีดจำกัดจริงๆมันมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่ได้บอกแต่เราว่ามันคงจะยาวมาก ถ้าเรามีงานมีเงิน เราก็จะส่งให้แม่อยู่นะ เราก็รักท่านอยู่เพียงแต่เรารักที่เขาเป็นแม่ของเรา แต่คนที่เรามากคือพ่อกับป้าเรามากกว่า เราไม่เคยทำพ่อกับป้าเสียใจเราทำให้ท่ายยิ้มทุกครั้งที่กลับไปหาท่าน แต่กลับแม่แท้ๆ เราทำท่านเสียใจโดยที่ตัวเราเองก็เสียใจมาก เห้ออไม่เป็นไรถึงแม่เราจะไม่ส่งเงินให้เรา แต่เราก็จะดูแลตัวเองให้ได้ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะเราเป็นคนกำลังใจให้ ให้กับคนที่เข้ามาอ่าน ส่วนเรื่องที่เราถามว่า เราบาปไหมที่ทำแม่เราร้องไห้ทั้งๆที่ในใจก็ไม่อยากให้ร้องไห้หรอกแต่มันก้เกิดขึ้นแล้ว สามารถมาตอบเราได้นะคะ