ผมเคยคุยกับคนอายุมากจากหลายอาชีพ หลายคนลุ่มๆ ดอนๆ หลายคนพออยู่พอกิน ( แต่ยังไม่เคยคุยกับคนที่ค่อนข้างไปทางรวย ) เขาบอกว่าไม่มียุคไหนที่จะหาเงินได้ง่ายเท่าทศวรรษ 2530s อีกแล้ว

คนเหล่านี้เล่าว่า ในช่วงนั้นเป็นมนุษย์เงินเดือน เสมียนออฟฟิศบ้าง ขับรถส่งของบ้าง ช่างบ้าง หรือพนักงานทั่วไปบ้าง ถ้าพวกกินรายวันจะบอกว่า OT  มีให้ทำจนเบื่อ ถ้ารายเดือนก็โบนัสทีมโหฬาร ยุคนั้นใช้เงินเหมือนกระดาษ เงินออกทีกินเหล้า เที่ยวอย่างว่า ซื้อรถ กินอาหารหรูๆ เสื้อผ้าแพงๆ ใครเล่นพนันก็เล่นหนัก คือใช้เงินมือเติบแบบที่ไม่คิดอะไรทั้งนั้นเพราะเห็นว่าเงินมันหาง่าย

จนฝันร้ายมาเยือนในปี 2540 ทีนี้ก็แล้วแต่ชะตากรรมของแต่ละคน บางคนเมาเร่ร่อนก็มี บางคนขับแท็กซี่พอยังชีพ บางคนก็มาขายของแผงลอยข้างถนน ฯลฯ 

ผมจำได้แค่ลางๆ ว่าทศวรรษ 2530s ผมอยู่อนุบาล-ประถม พ่อผมทำงานปกติบวก OT เดือนหนึ่งเกือบๆ 2 หมื่น ( ซึ่งเยอะมากสมัยนั้น ) จำได้ว่าได้ของเล่นใหม่ๆ มีวีดีโอเกมในบ้าน ( ทั้งที่สมัยนั้นผู้ใหญ่บ้านเรามองว่าวีดีโอเกมเป็นอบายมุขเป็นภัยความมั่นคง ) ได้ไปเดินห้าง กินพิซซ่า-ไก่ทอด ( ยุคนั้นไม่ได้กินกันเกร่อแบบตอนนี้ ) เรียน ร.ร.เอกชน ( หลายคนในยุคนั้นยังเรียน ร.ร.วัดใกล้บ้าน ) จนปี 2540 บริษัทเจ๊ง พ่อตกงาน ทีนี้วุ่นเลย จากมีนมให้ซดเป็นแกลลอนทุกวัน เหลือแค่น้ำเต้าหู้ถุง อะไรแบบนี้ละ 

เลยอยากถามจากคนที่โตทันทำงานในยุคนั้นครับ ว่าเงินมันหาง่ายขนาดที่ใช้ทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่ต้องคิดเลยได้จริงๆ หรอ?

TonyMao_NK51 ( ใช้แทนอมยิ้มที่ถูกแบน )