ปรึกษาคะเนื่องจากเริ่มทนไม่ไหวแล้ว 
ขอเล่าตั้งแต่ต้นก่อน คือเด็กเนียพ่อกับแม่แยกทางกัน แม่เด็กเนียเป็นน้องแม่เรา แล้วแม่เด็กเนียก็ไม่เอาเด็กไม่มีฝั่งไหนเอาเด็กเลยแล้วก็เอาไปไว้สถานสงเคราะห์ แม่เราสงสารก็ไปรับมา มันก็มีช่วงนี้ต้องฝ่าไปบ้าง(ก็เด็กแรกเกิดนี่เนอะ แต่พอได้เกือบขวบแม่ก็มารับเด็กไป เอาไปอยู่ด้วยประมาณ3เดือนกว่าๆ แล้วมาก็มาทิ้งเด็กไว้กับแม่เรา แต่พอเริ่มเข้า2ขวบ มีพฤติกรรมกับเราดังนี้คะ
-ชอบป่วนเราตอนกินข้าว เรานั่งโตนางก็จะตามมากวน แล้วโดนอะไรบ้าง? เล่น ปีนโต๊ะข้ามหลังเราไปมา พยายามแย่งของจากมือเรา
-จิก ขวน ทะเลาะแทบทุกวัน ถ้าเป็นผัวเมียคงลูกดก
-ไม่พอใจก็เขวียง,ปาของ โทรศัพท์ก็โดนมาแล้วจ้า
-ไม่ยอมเราเลย สอนอะไรก็ไม่ฟังคะ ถึงจะรู้ว่าถ้าทำผิดก็จะโดนลงโทษ แต่ก็เอาไปฟ้องแม่ แม่ก็ค่อนข้างโอ้อ่ะ โอ้ยังไง? อย่างเวลาเรามีขนม เราก็จะให้บ้างไม่ให้บ้าง พอไม่ให้นางก็เอาไปฟ้องแม่เราคะ แม่เราก็บอกว่า”ก็แบ่งๆให้น้องไป” สายตาเราคือนางเริ่มไม่น่ารักตั้งแต่ตามกวน+จิก+ข่วน
-ชี้หน้าเราคะ omg  เด็ก2ขวบชี้หน้ากูแล้ว แล้วก็จะมีคำพูดตามมาว่า “งั้น ไม่เลย ไปหาแม่เลย”
-เราว่าพฤติกรรมต่างๆนางได้มาจากเพื่อนที่เล่นด้วยกันอ่ะคะ ทั้งเสียงดัง ร้องขู่ ไม่ยอมใคร ตีชาวบ้าน (หู้ยถ้ามาเพื่อนมาเล่นที่บ้านนี้นึกว่านาฬิกาปลุกดังอ่ะ แต่เสียงดังจนทำให้ตื่นได้ เพราะห้องเรามันได้ยินเสียงจากข้างล่างชัดที่สุด)
ล่าสุดตือวันนี้ 
เราเอาตุ๊กตามาไว้ข้างล่าง แล้วนางแย้งของเราไป เราก็ไปดึงออก แล้วยังไงต่อรู้มั้ยค่ะ?
ตามมาจิกค่ะ ข่วนด้วยค่ะ เราก็นึกว่าจะจบแค่นั้น ที่ไหนได้ ปาโทรศัพท์โดนปากเราเต็ม แบบปากเราแดงอ่ะ แล้วไม่พูดขอโทษ แถมยังจะชี้หน้าอีก
เราบอกให้พูดขอโทษ ก็ไม่พูด ชี้หน้ากุ เราก็บอกไปว่า”งั้นไม่ให้ดู กอไก่นะ ไม่ให้กินขนมด้วย”(เราคิดว่านางเริ่มติดมือถืออะค่ะ เวลาแม่ให้ดูเสร็จจะเอาคืน นางก็ร้องขู่ แม่ก็บอกว่าแบตหมดบ้างโทรหาพ่อบ้างไรงี้)
จนพ่อกลับมากินข้าวเสร็จเขาปอกมะม่วงหวาน แล้วพ่อเรียกเราให้ไปกิน เราก็กินนะ แล้วนางก็แบบเหมือนอยากกินอ่ะ แต่เราไม่ให้ นางก็ร้องไปฟ้องแม่ แม่ก็บอกให้เราแบ่งให้น้องอีก แต่เราบอกว่า “ให้พูดคำว่าขอโทษก่อน” แบบนี้3-4รอบ นางก็ยอมพูด. พูดแบบเสียงอ่อยๆ แล้วหันหน้าไปทางอื่น ไม่มองเรา
เราก็บอกว่า “ไม่เอา พูดใหม่ ทองไปไหน มองพี่นี้” ถ้านึกกันไม่ออก ลองนึกคนผิดที่ถูกบังคับให้ขอโทษโดนไม่เต็มใจอะคะ เหมือนเสียศักดิ์ศรี
นางไม่พูดขอโทษเราแล้วร้องไปฟ้องแม่ แม่ก็”ไม่ต้องไปกิน มันงี่เง้า ไม่ต้องสนใจ” ณ ตอนนั้นคือแบบ เชี้ยไรเนี่ยกูผิดไรวะ เห้ยลูกแม่โดนโทรศัพท์ปาโดนปาจนแดงนะ โทรศัพท์นะไม่ใช่ตุ๊กตาหรือห่อขนม เราก็ของขึ้นอ่ะคะ ก็เลยหั่นมะม่วง เอามีดไปเก็บ แล้วบอก”กินให้หมดนะ ถ้ากินไม่หมดเจอกู” แม่ก็พูดอีกว่าเรางี่เง่า ก็เลยพูดไปว่า “ก็เป็นแบบนี้ไง โอ๋แบบนี้ ถึงได้ไม่ฟังใครแบบนี้” แบบตอนนั้นมีอารมมากอ่ะ แต่ไม่ได้ขึ้นเสียงหรือตะคอก แล้วเดินขึ้นห้องไป
คำถามคะ (เล่าโคตรยาวแต่ถึงจะตั้งคำถาม5555)
1.เราจะจัดการยังไงดีคะกับพฤติกรรมแบบนี้ รึว่าเราไม่ไปยุ่งเลยทำเหมือนไม่มีมันอยุ่ในโลกนี้
2.เราว่าแม่รักหลานมากกว่าเราอีกอ่ะคะ เราค่อนข้างน้อยใจเล็กน้อย คุณคิดว่าแม่เรทำถูกหรือว่าเราผิดค่ะ?
3.เราคิดว่าสายตาเรามันเป็นเด็กเปรตไปแล้วอ่ะคะ อยู่ไม่เคยสงบไม่เคยสุขเลย มีแต่เรื่องกับปัญหา แม่ดคบบอกส่าก็งี้แหละปีไก่กับงูไม่ถูกกัน(เรางูส่วนมันปีไก่)
4.เราเริ่มรู้สึกไม่อยากอยู่บ้านแล้วอ่ะคะ มีแต่เรื่อง อยากไปอยู่หอ ใกล้มหาลัย แต่เขาไม่ยอมเหตุผลคือ ค่าใช้จ่ายเยอะ แค่ค่าเทอมก็หมดไป40,000
อีกอย่างรถเมล์ก็มีไปกลับ