วันที่ 3 น้องชาย คนรู้จัก 
ชีเล่าว่าได้เดินเข้าซ.ฉลองกรุง ๑ ออกจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ ลาดกระบัง 

ชีเม้าท์มอยกะเพื่อนในโทรศัพท์มือถืออย่างเมามันส์ เดินไปถือสายสมอลทอร์คไปนะคะ 

ก็ท่าทางกระปรี้กระเปร่า ร่าเริง ตามสไตล์นางค่ะ

ทีนี้เดินมาได้ระยะหนึ่ง ได้ยินเสียงวินมอไซค์ ฝั่งตรงข้ามถนน ตะโกนใส่ 

ว๊ายยยยยย ตัวเอ้งงงงงง 

ชีเลยหันขวับไปหา

มีวินท่าทางหัวโจก ใส่กางเกงลายพรางทหารบก กวักมือเรียก ตัวเอ็ง ตัวเอ็ง เพื่อนเราสนใจอะ 

และก็หัวเราะเสียงดังเยาะเย้ยใส่ คือแบบจะประจานนางให้ชาวบ้านชาวช่องฟัง

นางรู้ล่ะค่ะ ว่าโดนบูลลี่ เลยเดินเข้าไปเพื่อจะอ่านชื่อวิน ว่า มีชื่ออะไร 

ปรากฏคือวินคลองสี่ ค่ะ ซ.ฉลองกรุง ๑ เลียบทางรถไฟ ลาดกระบัง

ชีเลยแกล้งถาม จะไปแอร์พอร์ตลิ้งค์ 

วินหัวโจกเลยบอก คันนี้ ชี้ไปทางขวา พอนางเดินไป วินคนที่หัวโจกบอก ก็หัวเราะเยาะใส่นาง พูดว่า เห้ย ผมไม่ไป 

วินหัวโจก เลยบอก มาๆ คันนี้ ชี้ไปวินทางซ้าย นางเดินไป 

แล้วนางเลยถามวินให้รู้ตัว วินชื่อไรเหรอ อ๋อ วินคลองสี่เนาะ 

แล้วนางเลยเดินออกมาค่ะ 

แล้วพวกวินก็หัวเราะเสียงดังเยาะเย้ยใส่นางจนร้านค้าแถวนั้นหันมองหมด

นาง ไม่รู้จัก ไม่ได้อะไร กะวินนี่เลยนะคะ

แค่เดินผ่านคนละฝั่งถนนในซอยฉลองกรุง ๑ 

ไม่ได้มองไปทางวินด้วยซ้ำ 

แต่วิน บูลลี่ คนแปลกหน้า เล่นได้ง่ายๆ แบบนี้เหรอ 

อยากเ่-าใคร ก็เ่-า เหรอคะ 

อันนี้ดิชั้นฟังก็โมโหแทนนางเหมือนกันค่ะ 

คือพยายามจะบูลลี่เพศสภาพ ว่านางตุ้งติ้ง (แต่นางเป็นผู้ชายนะคะฟันธง แต่ชอบทำท่า สะดีดสะดิ้ง ตุ้งติ้ง คือบ้านนางก็ คุณหนู แต่เด็กๆ อะคะ มีพี่เลี้ยงมีคนใช้เหมือนในหนัง) 

นางแต่งตัว ดี นะคะ ใส่สูท bespoke ผ้าเดียวกันทั้งชุดกางเกง จะไปธุระสำคัญต่อ ไม่รู้สาเหตุที่วินเห็นนางเดินเด่นแต่ไกลเลยหัวร้อนรึเปล่า

อันนี้ พอนางเดินออกมา 

นางหันไปมองวินอีกรอบ

วินหัวโจกชี้หน้านาง มองไม อยากมีเรื่องเหรออออ 

นาง ห๊ะะะะะะ 

นี่มันคอมมูน เขมรแดง ต้อนคนออกจากพนมเปญ 17 เมษา ปีคริสตศักราช 1975 รึเปล่าเนี่ย

บ้านป่าเมืองเถื่อนขนาดนี้ 

นางเลยรีบเดินออกมา

.อีกอย่าง 

มันใกล้สถาบันชื่อดังระดับประเทศ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

พฤติกรรมวินนี้ เหมาะเหรอคะ 

แนะนำ ปรับปรุงตัวเองค่ะ 

เพราะไม่ทราบคุณทำอย่างงี้กะใครอื่นๆ อีกบ้าง