*มองดูรอบตัวมีของมาย*
.
.
ระยะเวลา7ปีแล้วสินะ เหมือนอะไรๆมันผ่านไปแป๊ปเดียว ผมจำวันแรกและวันสุดท้ายได้นะ แม้มันจะไม่ค่อยดีสักเท่าไร แต่ผมก็จำมันได้ดี
.
.
*ทิ้งไปเท่าไรก็ไม่เคยจะหมดเลย*
.
.
พวกคุณว่าการจะทิ้งอะไรสักอย่างนึงมันยากมากไหม? และมันจะยากกว่าไหมกับการที่เราอยากจะทิ้งอะไรสักอย่างที่เราไม่มี T__T หรือจริงๆมันมีกันนะ??
.
.
*ตกอยู่ชิ้นนึงใครใจร้ายจังเลย*
.
.
ความทรงจำที่เหมือนไม่มีจริง แต่ทำไมมันวนเวียน เหมือนว่ามีแต่จริงๆแล้วไม่มี เหมือนจะสูญเสียแต่บางทีก็ยังมีความหวัง ใครกันนะใจร้ายจังทิ้งความทรงจำมากมายให้เก็บไว้แบบนี้คนเดียว
.
.
*ทิ้งไว้ที่เดิมหรือทิ้งที่ไหนดี*
.
.
ผมต้องทำยังไงหรอ? เดินไปข้างหน้าด้วยความหนักอึ้ง หรือยืนอยู่กับที่รอให้คุณมาเอาคืนไป แล้วถ้าคุณกลับมาเอาไป ผมจะคืนให้ยังไง? ความทรงจำมันคืนกันได้จริงๆหรือ?
.
.
*แค่อยากจะขอเก็บไว้ที่เก่า และไม่บอกใครให้มันเป็นเรื่องราว*
.
.
คุณรู้ไหม? ตั้งแต่วันสุดท้ายจนวันนี้ สำหรับผมมันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ผมยังคิดถึงหัวหิน ผมยังคิดถึงเชียงราย ผมยังคิดถึงตุ๊กตาคิวพีที่วางเกลื่อนเต็มห้อง ผมยังคิดถึงงานแต่งงานของเราเมื่อสองปีที่แล้วอยู่เลย ผมทำได้ไม่ดีจริงๆสินะ
.
.
*จะไม่เปลี่ยนไปจะนานๆเท่าไรจะเก็บและทิ้งเรื่องดีๆเอาไว้*
.
.
วันนี้เรา2คนได้เจอกันด้วยนะ ในวันที่ผมและคุณต่างคืนอิสระให้กันแบบจำใจ บอกตรงๆผมทำตัวไม่ถูกเลย ผมผลักไส เย่อหยิ่ง ทั้งๆที่ข้างในโคตรอ่อนแอ อยากกอดไว้ไม่ให้ไปไหนใจจะขาด แต่ผมไม่รู้จริงๆว่ามันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อตอนนี้ผมไม่มีที่ให้อยู่และกลับไป
.
.
*แค่อยากจะขอเก็บไว้ที่เดิม ไม่ต้องเพิ่มเติมให้มันเป็นเรื่องเป็นราว และไม่เปลี่ยนใจ จะนานแสนนานเท่าไร*
.
.
คุณรู้ไหม? การเดินไปข้างหน้าโดยที่ผมไม่มีคุณอยู่ข้างๆมันยากมากๆ บางครั้งผมก็คิดนะมันยากเกินกว่าที่ผมจะทำได้ ผมอาจจะต้องย่ำอยู่กับที่ต่อจากนี้ไปไม่รู้อีกนานเท่าไร ก็ใช่ไง!!ที่ผ่านมาผมมีคุณเป็นชีวิตประจำวัน ผมมีคุณเป็นความภาคภูมิใจ ผมมีคุณให้วางใจและสบายใจ แต่วันนี้มันไม่มีแล้วนี่นา หรือจริงๆมันมีอยู่กันนะ? แต่มันยากจริงๆนะที่จะกลับไปยืนจุดเดิม แต่ผมอยากทำให้ดีนะ ยังมีโอกาสไหม? ผมอยากทำให้ได้จริงๆนะ ผมยังอยากเป็นคนทำให้คุณยิ้มกว้างๆ หัวเราะดังๆ และอยากเป็นคนที่คุณภูมิใจมากๆเช่นกันนะ
ตอนนี้ผมร้องไห้นะ ผมฟังเพลงของThe Toysรอบที่ล้านแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจะฟังไปอีกกี่รอบ ผมเศร้ามากจริงๆ แต่ผมไม่เคยลืมนะว่าที่ผ่านมาเราสองคนเคยมีความสุขกันมากแค่ไหน
ถึงแม้วันนี้ผมและคุณต้องจากกันจริงๆ
.
.
*เกือบลืมไปแล้วมีความสุขแค่ไหน*
กระทู้แรกที่ตั้งใจสมัครมาพิมพ์อะไรทิ้งไว้กันลืม จริงๆแล้วช่วงชีวิตที่อายุขนาดนี้ ไม่ได้อัพเดทวงการเพลงมานานพอสมควร จนได้มาฟังเพลง”ทิ้งแต่เก็บ” เนื่องด้วยมีความสนใจในภาพยนต์เรื่องฮาวทูทิ้ง แต่ก็ไม่ได้ไปดูเสียทีด้วยความรู้สึกหลายๆอย่าง จริงๆก็ไม่ได้เป็นคนที่เซ้นซิทีฟมากนะ แต่รู้ตัวเลยว่าอารมณ์ตอนนี้ไปดูคนเดียวไม่ไหวจริงๆ แต่ก็อยากดูมากจริงๆ
ถึงThe Toysเมโลดี้ เนื้อร้องเพลงนี้ของคุณช่างโหดเหี้ยมมาก ผมแค่พึมพำกับตัวเองในลำคอมันก็เหมือนผมกำลังเล่าเรื่องตัวเองพร้อมกับใส่หูฟังแบบมีดนตรีประกอบ
คุณไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจอะไรให้ผมเลย แต่คุณทำให้ผมดิ่งไปกับสิ่งที่ผมคิดว่ามันยากเหลือเกินได้แบบดำมิดเลย ขอคาราวะจริงๆ
ถึงThe เธอ ไม่ว่าอย่างไรเราก็คงต้องจากกันจริงๆ อย่างที่ผมเคยบอกคุณไปนั่นแหละ ถึงคิดถึงแค่ไหน อยากจะกลับไปมากขนาดไหน แต่ที่ให้ผมกลับไปมันไม่เคยมีอยู่จริง ผมไม่ได้โทษคุณนะที่เรื่องของเรามันไม่ได้มีแค่เรื่องของเรา ผมเข้าใจดีว่าทุกๆคนหาเกราะป้องกันให้ตัวเอง ครอบครัวคือสิ่งสำคัญและสิ่งแรกที่นึกถึงเวลาอ่อนแอ ผมแค่น้อยใจนิดหน่อยที่ผมไม่เคยได้เป็นคนในครอบครัวของคุณ แต่ช่างมันเหอะ ผมขอเก็บกระทู้แรกของผมนี้ บันทึกไว้ว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เราเจอกัน และที่สำคัญผมได้บอกให้ใครต่อใครที่ผมไม่รู้จักได้รับรู้ ว่าผมคิดถึง รัก และผมผิดหวังกับตัวเองมากแค่ไหน วันนึงหวังว่าคุณจะได้เข้ามาอ่านนะ ^__^
11/01/2020 จะเก็บและทิ้งเรื่องดีๆเอาไว้
ถึงThe ToysและThe เธอ...ทิ้งแต่เก็บ
.
.
ระยะเวลา7ปีแล้วสินะ เหมือนอะไรๆมันผ่านไปแป๊ปเดียว ผมจำวันแรกและวันสุดท้ายได้นะ แม้มันจะไม่ค่อยดีสักเท่าไร แต่ผมก็จำมันได้ดี
.
.
*ทิ้งไปเท่าไรก็ไม่เคยจะหมดเลย*
.
.
พวกคุณว่าการจะทิ้งอะไรสักอย่างนึงมันยากมากไหม? และมันจะยากกว่าไหมกับการที่เราอยากจะทิ้งอะไรสักอย่างที่เราไม่มี T__T หรือจริงๆมันมีกันนะ??
.
.
*ตกอยู่ชิ้นนึงใครใจร้ายจังเลย*
.
.
ความทรงจำที่เหมือนไม่มีจริง แต่ทำไมมันวนเวียน เหมือนว่ามีแต่จริงๆแล้วไม่มี เหมือนจะสูญเสียแต่บางทีก็ยังมีความหวัง ใครกันนะใจร้ายจังทิ้งความทรงจำมากมายให้เก็บไว้แบบนี้คนเดียว
.
.
*ทิ้งไว้ที่เดิมหรือทิ้งที่ไหนดี*
.
.
ผมต้องทำยังไงหรอ? เดินไปข้างหน้าด้วยความหนักอึ้ง หรือยืนอยู่กับที่รอให้คุณมาเอาคืนไป แล้วถ้าคุณกลับมาเอาไป ผมจะคืนให้ยังไง? ความทรงจำมันคืนกันได้จริงๆหรือ?
.
.
*แค่อยากจะขอเก็บไว้ที่เก่า และไม่บอกใครให้มันเป็นเรื่องราว*
.
.
คุณรู้ไหม? ตั้งแต่วันสุดท้ายจนวันนี้ สำหรับผมมันไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ผมยังคิดถึงหัวหิน ผมยังคิดถึงเชียงราย ผมยังคิดถึงตุ๊กตาคิวพีที่วางเกลื่อนเต็มห้อง ผมยังคิดถึงงานแต่งงานของเราเมื่อสองปีที่แล้วอยู่เลย ผมทำได้ไม่ดีจริงๆสินะ
.
.
*จะไม่เปลี่ยนไปจะนานๆเท่าไรจะเก็บและทิ้งเรื่องดีๆเอาไว้*
.
.
วันนี้เรา2คนได้เจอกันด้วยนะ ในวันที่ผมและคุณต่างคืนอิสระให้กันแบบจำใจ บอกตรงๆผมทำตัวไม่ถูกเลย ผมผลักไส เย่อหยิ่ง ทั้งๆที่ข้างในโคตรอ่อนแอ อยากกอดไว้ไม่ให้ไปไหนใจจะขาด แต่ผมไม่รู้จริงๆว่ามันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อตอนนี้ผมไม่มีที่ให้อยู่และกลับไป
.
.
*แค่อยากจะขอเก็บไว้ที่เดิม ไม่ต้องเพิ่มเติมให้มันเป็นเรื่องเป็นราว และไม่เปลี่ยนใจ จะนานแสนนานเท่าไร*
.
.
คุณรู้ไหม? การเดินไปข้างหน้าโดยที่ผมไม่มีคุณอยู่ข้างๆมันยากมากๆ บางครั้งผมก็คิดนะมันยากเกินกว่าที่ผมจะทำได้ ผมอาจจะต้องย่ำอยู่กับที่ต่อจากนี้ไปไม่รู้อีกนานเท่าไร ก็ใช่ไง!!ที่ผ่านมาผมมีคุณเป็นชีวิตประจำวัน ผมมีคุณเป็นความภาคภูมิใจ ผมมีคุณให้วางใจและสบายใจ แต่วันนี้มันไม่มีแล้วนี่นา หรือจริงๆมันมีอยู่กันนะ? แต่มันยากจริงๆนะที่จะกลับไปยืนจุดเดิม แต่ผมอยากทำให้ดีนะ ยังมีโอกาสไหม? ผมอยากทำให้ได้จริงๆนะ ผมยังอยากเป็นคนทำให้คุณยิ้มกว้างๆ หัวเราะดังๆ และอยากเป็นคนที่คุณภูมิใจมากๆเช่นกันนะ
ตอนนี้ผมร้องไห้นะ ผมฟังเพลงของThe Toysรอบที่ล้านแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจะฟังไปอีกกี่รอบ ผมเศร้ามากจริงๆ แต่ผมไม่เคยลืมนะว่าที่ผ่านมาเราสองคนเคยมีความสุขกันมากแค่ไหน
ถึงแม้วันนี้ผมและคุณต้องจากกันจริงๆ
.
.
*เกือบลืมไปแล้วมีความสุขแค่ไหน*
กระทู้แรกที่ตั้งใจสมัครมาพิมพ์อะไรทิ้งไว้กันลืม จริงๆแล้วช่วงชีวิตที่อายุขนาดนี้ ไม่ได้อัพเดทวงการเพลงมานานพอสมควร จนได้มาฟังเพลง”ทิ้งแต่เก็บ” เนื่องด้วยมีความสนใจในภาพยนต์เรื่องฮาวทูทิ้ง แต่ก็ไม่ได้ไปดูเสียทีด้วยความรู้สึกหลายๆอย่าง จริงๆก็ไม่ได้เป็นคนที่เซ้นซิทีฟมากนะ แต่รู้ตัวเลยว่าอารมณ์ตอนนี้ไปดูคนเดียวไม่ไหวจริงๆ แต่ก็อยากดูมากจริงๆ
ถึงThe Toysเมโลดี้ เนื้อร้องเพลงนี้ของคุณช่างโหดเหี้ยมมาก ผมแค่พึมพำกับตัวเองในลำคอมันก็เหมือนผมกำลังเล่าเรื่องตัวเองพร้อมกับใส่หูฟังแบบมีดนตรีประกอบ
คุณไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจอะไรให้ผมเลย แต่คุณทำให้ผมดิ่งไปกับสิ่งที่ผมคิดว่ามันยากเหลือเกินได้แบบดำมิดเลย ขอคาราวะจริงๆ
ถึงThe เธอ ไม่ว่าอย่างไรเราก็คงต้องจากกันจริงๆ อย่างที่ผมเคยบอกคุณไปนั่นแหละ ถึงคิดถึงแค่ไหน อยากจะกลับไปมากขนาดไหน แต่ที่ให้ผมกลับไปมันไม่เคยมีอยู่จริง ผมไม่ได้โทษคุณนะที่เรื่องของเรามันไม่ได้มีแค่เรื่องของเรา ผมเข้าใจดีว่าทุกๆคนหาเกราะป้องกันให้ตัวเอง ครอบครัวคือสิ่งสำคัญและสิ่งแรกที่นึกถึงเวลาอ่อนแอ ผมแค่น้อยใจนิดหน่อยที่ผมไม่เคยได้เป็นคนในครอบครัวของคุณ แต่ช่างมันเหอะ ผมขอเก็บกระทู้แรกของผมนี้ บันทึกไว้ว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เราเจอกัน และที่สำคัญผมได้บอกให้ใครต่อใครที่ผมไม่รู้จักได้รับรู้ ว่าผมคิดถึง รัก และผมผิดหวังกับตัวเองมากแค่ไหน วันนึงหวังว่าคุณจะได้เข้ามาอ่านนะ ^__^
11/01/2020 จะเก็บและทิ้งเรื่องดีๆเอาไว้