ดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.5 เทอมหน้าก็จะขึ้นม.6 เลยคิดๆหาที่เรียนไว้ ในใจอยากเรียน ศิลปศาสตร์ เอกอังกฤษ ม.ธรรมศาสตร์  เเต่ตัวตอนนี้อยู่ที่ภาคเหนือนะ รู้สึกอยากไปเรียนไกลๆบ้าน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เหมือนไม่ค่อยชอบญาติพี่น้องที่นี่ซักเท่าไหร่ คือตอนนี้เราอยู่กับป้านะ ส่วนพ่อทำงานอยู่ที่กรุงเทพ สมมุติว่าเราเรียนต่อที่นี่ก็จะเจอกับญาติที่โตๆด้วยกันมาซึ่งเข้าใจความรู้สึกที่ว่าอยู่ด้วยกันเเบบญาติมั้ย ก็เรารู้นิสัยเค้าเเล้วอ่ะละก็รู้สึกไม่ชอบด้วย ตอนนี้เค้าก็จะจบม.6เเล้วจะไปต่อมหา'ลัยเเล้วด้วย เรารู้สึกดีใจเเปลกๆ เหมือนนิสัยเรากับเค้ามันขัดกันอ่ะ เค้าที่หมายถึงนี่คือเเก่กว่าเราไป5เดือนเป็นลูกของป้า เเต่นี่เรียกว่าพี่นะเพราะก็ถือว่าเเก่กว่า ผู้ใหญ่ส่วนมากจะอยากให้เราเรียนที่เดียวกับพี่ๆที่จบไป เพราะเห็นว่าประสบความสำเร็จกันทุกคน ละสมมุติว่าเราไปเรียนไกลๆ อย่างในกรุงเทพงี้ เค้าก็คงจะคิดว่าเราตามใครไป เเละก็จะเกิดคำถามตามมาเต็มไปหมด อย่าง ไปอยู่กับใคร ไปทำไมไกลพี่น้องเค้าก็เรียนกันนี่ วุ่นวายจะตายในเมือง ซึ่งเรามีคำตอบในใจคือไม่อยากไปอยู่กับเค้า(ลูกของป้าหนะเเหละ)เเล้วเราเบื่อ เเต่มันก็เเค่ความคิดที่อยากบอกออกไป เพราะถ้านี่พูดไปนะจะกลายเป็นคนไม่ดีไปเลยเพราะที่ผ่านมาก็ทำตามที่ผู้ใหญ่บอกตลอด ถ้าวันไหนที่ เราลองเดินออกมาใช้ชีวิตของตัวเองดูเเล้วเกิดผิดพลาดก็จะกลายเป็นว่า นี่ผิดเองผู้ใหญ่ห้ามเเล้วก็ไม่ฟังชี้เเนะก็ไม่ทำตามไรงี้. เข้าเรื่งดีกว่า ถ้านี่ไปเรียนที่กรุงเทพก็คงไม่มีเพื่อนไปด้วยส่วนน้อยที่จะมีเพราะรุ่นพี่ที่โรงเรียนก็มีอยู่บ้างเเต่ไม่สนิท เลยอยากจะหาเพื่อน(: ก็รู้เเหละว่าเข้าไปเดี๋ยวก็เจอเอง เเต่ส่วนมากก็คงจะมากันกับเพื่อนเก่าจากโรงเรียนเก่า นี่เป็นคนนิ่งๆไงถ้าเห็นพายนอก คิดว่าน่าจะไม่มีคนเข้าหานะ เเต่ถ้าสนิทเเล้วก็รู้จักจริงๆนี่เป็นคนเฮฮาใส่มาก

เข้าใจฟิลที่เเบบเป็นคนหน้านิ่งๆละเเบบคนอื่นคิดว่าเราหยิ่งป้ะ ทั้งที่จริงๆคือไม่ได้หยิ่งจ้าาาา เเล้วหน้าก็พาหาเรื่องด้วยห้าวตีนไรงี้เเบบมองใครก็ประมาณว่าพร้อมบวกตลอดอ่ะเเบบหน้าไม่สบอารมณ์ทั้งๆที่อยู่เฉยๆนะ นี่คิดว่าน่าจะมีคนอยากเดินเข้ามาใส่ที่หน้าเต็มทีละ 555

*บางทีก็เฮฮามากไปจนคนอื่นคิดว่าร้องไห้เสียใจไม่เป็น*
ปล.หาเพื่อนเรียนน่ะเเหละเเต่นอกเรื่องไปหน่อย
ปล2.ชั้ลเป็นผู้หญิงเน้อออ

เเท็กห้องผิดก็โทดด้วย