ด้วยฟามหิว

ผมได้เดินหาอาหาร อยู่เเถวๆโรงอาหารเเห่งนึง ในสถานที่ศึกษา

ผมเหลือบเห็นชื่อ ภาษาอังกฤษ ตัวสีชมพูสะท้อนเเสง

ออร่าจากตัวหนังสือมันทิ่มตา. เเต่ผมอ่านได้สบายตาว่า

มินาโมะ

ผมหันซ้ายกับขวาพร้อมกันไม่ได้ จึงหันไปทางซ้ายกับขวาคนละที

เพื่อหาที่นั่งว่างๆ

ผมพยามเต็มที่เเล้วไม่มีจริงๆ

เเต่มีที่ว่างๆอยู่ฝั่งตรงข้ามพี่มินาโมะ

ผมเลยตัดสินใจเข้าไปนั่งไกล้ๆ

ผมมองหน้าพี่เค้า

เเล้วผมถามว่า

มีใครนั่งไหมพี่

พี่เค้าส่ายหน้า ไม่มีใครนั่ง

ผมเลยนั่ง  

พร้อมกับกินข้าวเเล้วมอง

มองบารมีของเสื้อตัวนี้

ทำให้ผมเกร็งเล็กน้อย

เพราะอะไรก็น่าจะรู้อยู่

โทรศัพท์ผมก็ไม่กล้าเอาขึ้นมา

เพราะเคสมันเป็นของเเมนยู เเดงเถือก

ผมสังเกตุเห็น เค้ารู้ตัวว่าผมมองเสื้อ

เค้าก็ขยับโลโก้หงส์เล็กน้อย

ได้กลิ่นเสื้ออย่างใหม่

ที่โลโก้เห็นมีดาวหกดวง อันนี้ผมไม่รู้ว่า เค้าเอามาปักเองป่าว

เค้าก็ยิ้มเล็กๆ .  เเละสบตา

ผมก็เลยรวบรวมฟามกล้าถามไปว่า

" พี่ๆ พี่ว่าทีมเรา. จะได้เเชมป์  เดือนไหน "

มันเป็นการปลดล็อค. ฟามสบายใจได้ระดับนึงเลยทีเดียว

หลังจากนั้น เราก็กลายเป็นเดอะคลอปเสินเจิ้นในโรงอาหารโรงนั้น

ด้วยฟามรู้ที่พรั่งพรูในการอ่านพันทิพย์

มันช่วยผมได้เยอะจริงๆ