เราขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ เรื่องนี้อาจจะยาวไปสักหน่อย แต่เราอยากให้ทุกคนอ่านให้จบและอยากให้ทุกคนช่วยเหลือเราจริงๆค่ะ
เราเคย ( จะขอย้ำคำนี้มากๆๆๆๆ เพราะแค่ "เคย" จริงๆ ) มีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึงเป็นเพื่อนที่สนิทมากตอนเด็กๆ และน้องเรา(ผู้ชาย)ก็ติดเพื่อนเรามาก แรกๆมันก็นิสัยดีนู้นนี่นั่น สิ่งที่เราทั้งสามคนเหมือนกันเลยคือ เราอาศัยอยู่กับปู่ ย่า เพราะพ่อแม่ต้องทำงานต่างจังหวัด เพื่อนเราเป็นคนที่ติดเกมส์มากๆๆๆๆๆๆๆๆ เรียกได้ว่าไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง พอย่าเตือนก็ทั้งด่า ทั้งขู่ว่าจะทำร้าย เหตุการณ์เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆตั้งแต่เด็ก จนมาถึงปัจจุบันและที่สำคัญเลยอาการของเพื่อนเรามันร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆจะเกือบจะเอามีดมาฟันย่าของตัวเอง และสิ่งที่เราทั้งสามเหมือนกันอีกก็คือเราสามคนครอบครัวแตกแยก น้องเราเลียนแบบพฤติกรรมของเพื่อนเราโดนที่ด่าใส่ย่าเราด้วยคำแรงๆ
ขอยกตัวอย่างนะคะ อย่างคำว่า เ*ี้ย เ*ือก คว* หน้า** เราคิดว่าเราทนได้ถ้าเพื่อนพูดกับเราแต่นี่!! น้องเราพูดกับย่าที่เลี้ยงมันจนโตมาตั้งแต่ 7 ขวบ!!
น้องเราเริ่มขังตัวเองไว้ในห้อง เอากล่องเน็ตเข้าไปในห้องตัวเองเพราะกลัวย่าเราจะปิดเน็ต เล่นคอมทั้งวันทั้งคืน ในที่นี้คืนทั้งวันทั้งคืนจริงๆ ตอนนี้เราอยู่ม.6 น้องเราอยู่ม.3 ส่วนเพื่อนเราไม่ได้เรียน น้องเรายังคงติดต่อกับเพื่อนเราทุกวันเล่นเกมส์กัน แต่พฤติกรรมทั้งคู่มันแย่ลงเรื่อยๆ เราเองก็เครียดเพราะต้องสอบเข้ามหาลัยแล้ว เรารู้สึกแย่มากเวลาที่เราเตือนน้องแล้วแต่น้องไม่ฟัง แถมเพื่อนเรายงเข้าข้างอีกต่างหาก เราเครียดมาก เครียดมากๆจนจะเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว
เรารู้สึกแย่มากๆ เราเหมือนตัวเองเป็นพี่ที่ไม่ดีที่ไม่สั่งสอนน้อง แต่ไม่ใช่ เรากับปู่ ย่า เราพูดทุกวันจดจำขึ้นใจแล้วอ่ะ ตอนนี้เราจะเข้ามหาลัยที่อยู๋ในกรุงเทพฯเราก็ไม่กล้าไป เราไม่อยากทิ้งย่าเราไป เราอยากให้น้องเราเลิกทำตัวแบบนี้ เลิกติดต่อเพื่อนเราคนนี้สักที่ น้องเราอาจจะยังไม่ได้ก้าวร้าวจนถึงขั้นเอามีดมาขู่ก็จริง แต่เราก็กลัวว่าถ้าอยู่ๆน้องเราเป็นแบบนั้นเราจะทำยังไง
เราลากตัวน้องออกจากห้องไม่ได้เลย เราอยากให้น้องเรามีสังคมเพื่อนที่ดีกว่านี้ที่ไม่ใช่เพื่อนเราหรือคนในกลุ่มที่น้องเรากำลังคบอยู่ตอนนี้ เรายอมรับว่าเพื่อนคนนี้มันแย่มากจริงๆแต่กับเพื่อนด้วยกันมันจะนิสัยดีมาก แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้มันกำลังพากันหลงผิดอยู่
เราอยากพาน้องไปพบจิตแพทย์นะแต่เราจนปัญญาอ่ะ เราไม่ใช่เด็กมหาลัยหรือวัยทำงานที่หาเลี้ยงตัวเองได้เรามันก็แค่เด็กม.6ที่ยังต้องขอเงินพ่อแม่อยู่
เราขอร้องคนที่เข้ามาอ่านถ้าเข้ามาอ่านเราอยากให้คุณอ่านให้จบจริงๆ ไม่ใช่อ่านผ่านๆแล้วมาดราม่าใส่เราว่า "แค่น้องติดเกมส์ต้องพาไปหาจิตแพทย์ด้วยหรอ? ไร้สาระ" แบบนี้ ที่เรามาเล่าให้ฟังเพราะเราอยากได้คำปรึกษาจากทุกคนจริงๆ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ ถึงตรงนี้นะคะ
เด็กแบบนี้ควรทำยังไง พบจิตแพทย์?
เราเคย ( จะขอย้ำคำนี้มากๆๆๆๆ เพราะแค่ "เคย" จริงๆ ) มีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึงเป็นเพื่อนที่สนิทมากตอนเด็กๆ และน้องเรา(ผู้ชาย)ก็ติดเพื่อนเรามาก แรกๆมันก็นิสัยดีนู้นนี่นั่น สิ่งที่เราทั้งสามคนเหมือนกันเลยคือ เราอาศัยอยู่กับปู่ ย่า เพราะพ่อแม่ต้องทำงานต่างจังหวัด เพื่อนเราเป็นคนที่ติดเกมส์มากๆๆๆๆๆๆๆๆ เรียกได้ว่าไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง พอย่าเตือนก็ทั้งด่า ทั้งขู่ว่าจะทำร้าย เหตุการณ์เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆตั้งแต่เด็ก จนมาถึงปัจจุบันและที่สำคัญเลยอาการของเพื่อนเรามันร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆจะเกือบจะเอามีดมาฟันย่าของตัวเอง และสิ่งที่เราทั้งสามเหมือนกันอีกก็คือเราสามคนครอบครัวแตกแยก น้องเราเลียนแบบพฤติกรรมของเพื่อนเราโดนที่ด่าใส่ย่าเราด้วยคำแรงๆ
ขอยกตัวอย่างนะคะ อย่างคำว่า เ*ี้ย เ*ือก คว* หน้า** เราคิดว่าเราทนได้ถ้าเพื่อนพูดกับเราแต่นี่!! น้องเราพูดกับย่าที่เลี้ยงมันจนโตมาตั้งแต่ 7 ขวบ!!
น้องเราเริ่มขังตัวเองไว้ในห้อง เอากล่องเน็ตเข้าไปในห้องตัวเองเพราะกลัวย่าเราจะปิดเน็ต เล่นคอมทั้งวันทั้งคืน ในที่นี้คืนทั้งวันทั้งคืนจริงๆ ตอนนี้เราอยู่ม.6 น้องเราอยู่ม.3 ส่วนเพื่อนเราไม่ได้เรียน น้องเรายังคงติดต่อกับเพื่อนเราทุกวันเล่นเกมส์กัน แต่พฤติกรรมทั้งคู่มันแย่ลงเรื่อยๆ เราเองก็เครียดเพราะต้องสอบเข้ามหาลัยแล้ว เรารู้สึกแย่มากเวลาที่เราเตือนน้องแล้วแต่น้องไม่ฟัง แถมเพื่อนเรายงเข้าข้างอีกต่างหาก เราเครียดมาก เครียดมากๆจนจะเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว
เรารู้สึกแย่มากๆ เราเหมือนตัวเองเป็นพี่ที่ไม่ดีที่ไม่สั่งสอนน้อง แต่ไม่ใช่ เรากับปู่ ย่า เราพูดทุกวันจดจำขึ้นใจแล้วอ่ะ ตอนนี้เราจะเข้ามหาลัยที่อยู๋ในกรุงเทพฯเราก็ไม่กล้าไป เราไม่อยากทิ้งย่าเราไป เราอยากให้น้องเราเลิกทำตัวแบบนี้ เลิกติดต่อเพื่อนเราคนนี้สักที่ น้องเราอาจจะยังไม่ได้ก้าวร้าวจนถึงขั้นเอามีดมาขู่ก็จริง แต่เราก็กลัวว่าถ้าอยู่ๆน้องเราเป็นแบบนั้นเราจะทำยังไง
เราลากตัวน้องออกจากห้องไม่ได้เลย เราอยากให้น้องเรามีสังคมเพื่อนที่ดีกว่านี้ที่ไม่ใช่เพื่อนเราหรือคนในกลุ่มที่น้องเรากำลังคบอยู่ตอนนี้ เรายอมรับว่าเพื่อนคนนี้มันแย่มากจริงๆแต่กับเพื่อนด้วยกันมันจะนิสัยดีมาก แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้มันกำลังพากันหลงผิดอยู่
เราอยากพาน้องไปพบจิตแพทย์นะแต่เราจนปัญญาอ่ะ เราไม่ใช่เด็กมหาลัยหรือวัยทำงานที่หาเลี้ยงตัวเองได้เรามันก็แค่เด็กม.6ที่ยังต้องขอเงินพ่อแม่อยู่
เราขอร้องคนที่เข้ามาอ่านถ้าเข้ามาอ่านเราอยากให้คุณอ่านให้จบจริงๆ ไม่ใช่อ่านผ่านๆแล้วมาดราม่าใส่เราว่า "แค่น้องติดเกมส์ต้องพาไปหาจิตแพทย์ด้วยหรอ? ไร้สาระ" แบบนี้ ที่เรามาเล่าให้ฟังเพราะเราอยากได้คำปรึกษาจากทุกคนจริงๆ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะ ถึงตรงนี้นะคะ