เราอยู่ชั้นม.5 ปีนี้อายุ16ปี ตอนนี้กำลังอ่านหนังสือเพื่อเตรียมเข้ามหาลัย เราเรียนสายวิทย์คณิตGiftedตั้งแต่ตอนม.ต้นยันตอนนี้เลยค่ะ แรกๆก็รับได้แต่พอมาม.ปลายเรารู้สึกว่าเราเละมากค่ะ ผลการเรียนออกมาไม่ดี เราเป็นคนที่เครียดกับการเรียนมากๆ แต่พอจบม.3เกรดรวมเราไม่สามารถรับเกียรติบัตรได้เพราะเกรดไม่ถึงค่ะ (ต้องถึง3.75แต่เราได้3.74)เราบอกพ่อแม่ว่าพลาดไปนิดเดียวแต่พวกท่านไม่ฟังเลยค่ะ บอกว่าเราต้องขยันมากกว่านี้ เราก็รับฟังค่ะ แต่หลังๆมีปัญหาเรื่องเงินเข้ามา พ่อแม่ก็ยิ่งเครียดยิ่งใส่อารมณ์กับเรา เคยมีครั้งนึงที่เราไม่อ่านหนังสือแล้วถือมีดขู่จะฆ่าด้วยค่ะ บอกว่า ถ้าไม่อ่านจะแทงเลย จะแทงให้ตายเลย ตอนที่โดนขู่เราอยู่ม.2 มันทำให้ฝังใจมายันตอนนี้เลยค่ะ แต่ปัญหาคือเรารู้สึกว่าสมองเรารับไม่ไหวแล้วค่ะ เรื่องต่างๆ บทเรียนหรืออะไรเราลืมง่ายมากเดี๋ยวนี้ แล้วเราก็มีปัญหาทำร้ายร่างกายตัวเอง(ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะคะ ไม่อยากให้คนในครอบครัวมาสนใจ)เราจะไปในห้องครัวเพื่อต่อยแล้วก็ทุบแขนตัวเองให้ช้ำค่ะ สาเหตุเพราะเครียดกับพ่อแม่แต่ต้องมาลงกับตัวเอง เราเคยกรีดข้อมือแล้วพ่อดันมาเห็นเราเลยโกหกว่าลมแล้วรั้วที่หักมันขูด เป็นอย่างงี้ตั้งแต่ม.2-ม.5ค่ะ จนรู้สึกว่าถ้าตายไปจะดีกว่ามั้ยนะ ถ้าไม่อยู่ก็คงไม่เป็นภาระครอบครัวแล้ว เรื่องกิน เรื่องเรียน เรื่องเงินต่างๆก็จะไม่เปลืองเหมือนเดิม แถมเราก็ไม่ได้อยากเรียนห้องนี้แต่แรกแค่พ่อกับแม่บังคับ เรียนไปก็โคตรเครียดเพราะเพื่อนแต่ละคนก็เก่งเหลือเกิน เราได้อันดับที่เกินครึ่งของห้องทั้งๆที่พยายามสุดๆแล้ว แต่สมองมันไม่ไหว เคยคิดจะปรึกษาจิตแพทย์แต่กลัว เพราะครั้งนึงเราเคยพูดว่าพาไปพบจิตแพทย์หน่อย แต่พ่อแม่บอกเราว่าไปทำไมไม่ได้เป็นบ้า เราก็ได้แต่เงียบเหมือนเดิม จนตอนนี้เราพยายามคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ค่ะ แต่อยู่ๆวันไหนจะดาวน์ก็จะดิ่งไปเลย จนต้องไปต่อยตัวเองในห้องครัวเหมือนเดิม เรากลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แต่ยังอยากให้จิตแพทย์ตรวจก่อน แต่ก็อาจจะไม่ทัน เพราะเราคิดว่าถ้าเกิดเรามีโอกาสได้ตายจริงๆก็คงจะเป็นวันเปิดเรียนแบบ on site เพราะเราตั้งใจว่าจะไปกระโดดตึกค่ะ คงจะไม่เจ็บเท่าอย่างอื่น อีกสาเหตุนึงในการอยากตายก็เพราะเรื่องมหาลัยค่ะ เราเห็นพี่อ่านหนังสือเรียนคอร์สเสริมดูคลิปติวเยอะมากๆแล้วเรากลัวว่าตัวเองจะต้องเป็นแบบนั้น เราอาจจะไม่เข้มแข็งพอกับการเรียนที่เครียดขนาดนี้ เรากลัวการขึ้นมหาลัยค่ะ เลยตั้งใจจะตายก่อนเรียนจบ เคยเผลอตะโกนใส่พ่อแม่แล้วด้วยว่าจะไม่เข้ามหาลัยแล้ว แต่พ่อแม่ก็ให้เรียนอยู่ดี เราเลยคิดในใจว่า โอเค..งั้นหนูคงไม่อยู่แล้วล่ะ เพราะทั้งเรื่องเงิน หนี้สิน เรื่องเรียน ปัญหาครอบครัว มันคงหนักไปสำหรับหนูจริงๆ หนูขอโทษที่ทำตัวเป็นภาระมาตลอด16ปี แต่ต่อไปนี้คงจะไม่มีอีกแล้ว
ขอบคุณที่อ่านนะคะ จริงๆก็อยากจะขอคำแนะนำให้เลิกมีพฤติกรรมแบบนี้ แต่เราอยากจะจบเรื่องทุกอย่างตรงนี้จริงๆค่ะ งั้นถือซะว่านี่เป็นคำระบายกับเหตุผลที่จากไปแล้วกันนะคะ