เป็นอะไรที่ผมอยากมาระบายแทนแฟนผมละกัน ผมเป็นนักเรียน ม.4 ธรรมดาที่กำลังจะขึ้น ม.5 ผมก็คบกับผู้หญิงคนนึงที่อยู่กับผมมาตั้งแต่ อนุบาล ผมเพิ่งมาเริ่มสนิดกับเธอตอน ม3 (ไม่ค่อยคุยกันตอนประถม) ผมจีบเธอปรกติจนรู้ความจริงว่าเธอถูกเลี้ยงมาโหดมาก และืำให้ผมรู้ว่าเธอเป็นโรค 2 บุคลิก (ซึ้งทั้งสองก็เป็นเพื่อนผมด้วย) ก่อนอื่นผมไม่ได้บอกแฟนเรื่องที่ผมมาเขียนกระทู้เพราะกลัวเขาจะโกรธ เขาถูกเลี้ยงมาด้วยไม้แบบแท้จริงคือสอนด้วยไม้ตลอด เวลาเข้าทำอะไรที่ผู้ปกครองไม่พอใจ ก็จะโดนด่า แต่ถ้าอยู่กับน้าก็จะฟาดไม่ยั้งจนหลังเขียวทั้งหลัง มา รร.ทุกวัน (ใหในช่วง ประถม)ที่บ้านเขาไม่ไห้สุงสิงกับใคร ไม่ให้ไปเที่ยวไม่ให้ใช้โทรศัพท์ ห้ามเล่นกับเพื่อน ห้ามติดต่อโลกภายนอกเด็ดขาด ตัดผม พ่อแม่เลือกทรงให้ทุกอย่าง ห้ามมีประติสัมพันธ์ จนถึง ม.2 เพื่อนสนิดคนเดียวของเขามีแค่ บุคลิกที่2 ที่โตมาด้วยกัน เคยเขียนนิยายเล่นๆ จนจบ พอที่บ้านรู้ก็เอาไปขยำลงถังขยะ ทุกอย่างถูกจำกัด ห้ามวุ่นวาย ห้ามใช้คอมพิวเตอร์ ถ้าใช้ต้องขออนุญาติ และต้องให้ คนมายืนคุม โตมาเหมือนอยู่ในคุก พอถึง ม.2 กฏก็เริ่มหาย+กฏใหม่ๆก็เข้ามาเช่น ห้าม คุยกับเพื่อนเก่า และก็สามารถใช้โทรศัพท์ได้ และก็จะซื้อโนตบุคแต่ทุกครั้งเมื่อกลับบ้านจะต้องเปิดประวัติการใช้งานให้ที่บ้านดู ห้ามเล่นเกมคอมพิวเตอร์เพราะที่บ้านบอกว่าอันตราย แอบเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ในปัจจุบัน แฟนผมเกือบฆ่าตัวตายไปหลายสิบครั้ง พยายามหนีออกจากบ้าน ปัจจุบันผมก็ยังแอบคบเขาอยู่แต่ตอนนี้ทางบ้านรู้เรื่องแล้วแต่ยังไม่ทำอะไร แต่ผมอยากให้แฟนผม ได้รับอิสระ พ่อเขาบอกว่าจะปล่อยเป็นอิสระตอน 20 แต่แม่บอกว่า จะไม่ปล่อยเป็นอิสระเลย เขาอยู่โรงเรียนประจำ โชคดีที่เขามี หาพักนักเรียนจึงมีอิสระบ้าง แต่พอกลับไปบ้าน เขาก็จะเครียดแล้วก็ร้องไห้ทุกคืน จนผมคุยกับบุคลิกที่2 ของเขาบ่อย บุคคลิกที่แตกออกมาชื่อ Tom เขาเป็นผู้ชาย ผมคุยกับเขาถูกคอ เราเป็นเพื่อนสนิดกัน มีโอกาสที่ได้คุยกันบ่อย เขาบอกว่าพยายามคุยแล้วแต่ก็ ปฏิเสธตลอด ผมพยามจะช่วยเธอแต่เธอใช้ชีวิตอยู่ทุกวันเหมือนอยู่ในคุก ผม อยากให้เธอเป็นอิสระครับ
อยากให้แฟนผมหลุดพ้นแล้วก็มีความสุขกับชีวิตซักที