ผมกับแฟนผมเคยเรียนมาที่เดียวกัน สมัย ป ตรี ก็เรียนคณะเดียวกัน มันเป็นความผูกพัน พอดีเขามาที่บ้านผมบ่อย ด้วยความสัมพันธ์เกี่ยวกับงานด้วยอะไรด้วย ก็เลยสนิทกับคุณแม่ผมโดยปริยาย เรียกได้ว่า แม่ผมเป็นแม่เขาไปด้วยทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่เราบ้างานกันทั้งคู่ แต่ช่วงนี้ พยายามเพลาๆ ความบ้างานลงแล้ว

หันกลับมาถามตัวเอง ถ้าผมไม่มีเขาอยู่ในตอนนี้ หมายถึงไม่ได้คบกัน ผมจะหาแฟนมัย คำตอบในใจผมชัดเจนอยู่แล้ว ผมไม่หา แม้ว่าจะมีคนเข้ามาจีบผมเยอะ แต่​ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจคนอื่นอยู่แล้ว นิสัยผมเสียแบบนี้ ผมรักอิสระ ผมมีอีโก้เยอะ ผมเป็นอินโทรเวิร์ท ถ้าคนที่ต่างจากผมมาก ไม่มีทางคบผมได้หรอก เอาจริงๆ ผมเป็นปฏิปักษ์กับคนเอ็กซ์โทรเวิร์ทมาแต่ไหนแต่ไร

ความคิดผมสอดคล้องกับคนรุ่นใหม่มาก จากข้อมูลที่เคยอ่านผ่านตา คนไทยสมัยนี้นิยมเป็นโสดมากถึง 60%แล้ว และถ้าตัวเลขจะวิ่งไปที่ 70-80 ผมจะไม่แปลกใจด้วย ​คำว่า นิยม ต่างจากคำว่า หาคู่ไม่ได้ หรือไม่มีใครเอา ความหมายต่างกันมากนะคับ ยุคสมัยนี้ จะมาเป็นคนพึ่งพิงคนอื่นมันไม่ได้ ไม่มีใครเขายอม ต่างคนต่างอยู่ มันคือทางออกที่สมเหตุผลที่สุด