ลองเขียนนิยายดูครับอยากให้ลองอ่านสักหน่อย ถ้ามีคนชอบอาจจะเขียนต่อจากเดิมครับ ขอบคุณคนที่อ่านด้วยนะครับ ติชมได้
เรื่องย่อ
ไลท์เด็กหนุ่มที่ถูกพ่อแท้ๆตัวเองรังเกลียดทุบตีอยู่เป็นประจำเพียงเพราะว่าเขาเกิดมาทำให้แม่ตัวเองเสียชีวิต ไลท์ถูกด่าถูกทำร้ายจนเริ่มทนไม่ไหวได้คิดวางแผนหนีแต่กลับโดนพ่อตัวเองจับได้แล้วได้ฆ่าเขาตายลง ไลท์ตื่นขึ้นมาในโลกที่ตัวเองไม่รู้จัก แล้วได้พบกับแสงที่ไม่ทราบที่มา โดบไม่รู้โดยว่าสิ่งที่เขาพบนั้นจะเป็นสื่งที่ทำให้เขาผวาไปตลอดชีวิต พบกับเรื่องราว การพจญภัย ระทึกขวัญ ความรักที่แสนเศร้า ของไลท์กับซิลเวีย ได้ใน dark light
คุณรู้จักแสงสว่างไหมมันทำให้คุณรู้สึกมีกำลังใจปลอดภัยบริสุทธิ์เหมือนมีพระเจ้าผู้นำแสงสว่างมาชำละล้างชั่วร้ายออกไปจากตัวเรา แต่ถ้าความชั่วร้ายมันมากับแสงสว่างหละคุณจะทำยังไงคุณยังจะหวังพึ่งสิง่ที่เรียกว่าแสงสุดท้ายได้อยู่ไหมถ้าแสงสว่างนั้นกลับทำให้คุณต้องพบกับสิ่งที่เลวร้ายกว่าความมืดมิด นั่นคือความตาย
Light ชื่อของเด็กหนุ่มที่แม่ของเขามอบให้ไว้ก่อนจะเสียชีวิตเพื่อแสดงถึงเจตจำนงในการใช้ชีวิตอย่างขาวสะอาดแล้วให้สามารถก้าวผ่านพ้นอุปสรรคความมืดให้ได้ ไม่อยากให้ลูกมาเป็นเหมือนที่นางเคยเจอกับโลกมืดมิดที่แสนอันตลายและหวาดผวาแบบนาง
“ไอ้เด็กนรกทำไมแกต้องเกิดมาด้วยวะถ้าแกตายไปแต่แรกน่าจะดี”
มันเป็นคำพูดที่แสนเจ็บปวดที่เกินจะรับได้ของเด็กอายุ18 แต่มันจะเจ็บปวดมากกว่านั้นถ้าคำพูดนั้นมาจากพ่อของเขาเอง light ถูกคุณพ่อบังเกิดเกล้า ด่าดูถูกทำร้ายร่างกายสารพัดมาหลาย10ปีสาเหตุหลักคงจะมาจากพ่อคิดว่าการตายของแม่เป็นความผิดของลูกตัวเองที่เกิดมา light ถูกพ่อทำร้ายวันแล้ววันเล่าจนเริ่มหนักขึ้นทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่ง light เริ่มจะทนไม่ไหวจึงได้คิดจะหนีไปพร้อมกับเงินของพ่อตนเองเพื่อหลุดพ้นกับสิ่งที่เขาต้องทนทรมาณมาหลายปี แต่โชคชะตากลับไม่เคยเข้าข้างของเด็กหนุ่มคนนี้พ่อของเขา ได้ตื่นขึ้นมาแล้วได้เห็นสิ่งที่ lightกำลังจะทำจนเกิดบันดาลโทสะ แล้วใช้ไม้ที่วางอยู่ข้างฟาดเข้าไปที่หัวของ เด็กหนุ่มอย่างเต็มแรงจนล้มลงไปเลือดไหลนองพื้น
“ทำไมฉันถึงต้องเกิดมาด้วยนะถ้าจะให้ฉันเกิดมาแล้วเจอสิ่งที่เลวร้ายแบบนี้ช่วยทำให้ฉันหายไปจากโลนี้ทีเถอะ”
เด็กหนุ่มได้พูดกับตัวเองในความคิดของจิตไต้สำนึกที่กำลังจะหายไปภาพทุกอย่างเริ่มกลายเป็นสีดำพร้อมกับเปลือกตาที่กำลังจะปิดอย่างช้าๆหลังจากนั้นทุกอย่างมืดมิดโดยสมบูรณ์ เด็กหนุ่มคนนี้ได้สิ้นใจจากพ่อที่ขี้เมาทุบตีเขาต่างๆนาๆเขาได้จากไปสมใจอยากขอคนที่แค่เรียกตัวเองว่าพ่อแต่ความหมายที่แท้จริงของคำว่าพ่อกลับไม่เคยได้รับแม้แต่สักนิด ................................................................................................................................
เฮือกกก เสียงของเด็กหนุ่มที่ตื่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน “นี่มันที่ไหนกันทำไมฉันไม่เคยเห็นที่นี่มาก่อน จริงสิฉันน่าจะตายไปแล้วนี่นาแต่ทำไมหัวของฉันถึงไม่มีแผลกัน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เด็กหนุ่มได้อุทานขึ้นมาอย่างงุนงง
แล้วได้เริ่มพยุงตัวขึ้นมาอย่างช้าๆแล้วเริ่มเดินlightได้กวาดสายตามองไปรอบๆรอบกลับๆเต็มไปด้วยต้นไม้ประหลาดๆเต็มไปหมด บางต้นใบไม้นั้นกลับดูเหมือนหัวโหลกบางต้นรากสามารถขยับไปมาเหมือนงูหลายๆตัวเรื้อยมารวมกันแต่ท่ามกลางความมืดมิดlightได้มองเห็นแสงสว่างเล็กๆอยู่ไกลๆจึงรีบวิ่งแล้วเรียกตะโกน
"มีไครอยู่ตรงนั้นไหมครับได้โปรดช่วยผมด้วยครับผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน"
lightได้ตะโกนสุดเสียงเท่าที่เขาจะส่งเสียงออกไปได้แล้วเสียงนั้นกลับเป็นผลแสงสว่างนั้นเริ่มพุ่งเข้าหามาทางlightอย่างไวจนlightแอบแปลกใจแต่ก็ยังวิ่งไปตามที่มาของแสงแต่ทันไดนั้นก่อนที่แสงลึกลับนั้นจะไกล้เข้าตัวของเด็กคนนั้นกลับมีบางอย่างฉุดกระชาก lightให้ล้มลงแล้วจู่ๆก็มีมือมาอุดปากlightอย่างแน่นเหมือนต้องการจะสื่อให้เงียบที่สุด light พยามขัดขืน
"นี่เงียบแล้วอย่าขยับถ้าเธอยังไม่อยากตาย"
ได้มีเสียงน้ำเสียงเหมือนผู้หญิงขึ้นมาอย่างกระทันหันlightได้ฟังดังนั้นจึงเริ่มได้คิดได้แล้วทำตามที่เจ้าของเสียงนั้นพูดหลังจากนั้น แสงนั้นก้มาถึงที่ไกล้ๆพวกเขาแอบซ่อน lightต้องตะลึงกับภาพที่เห็นเพราะภายในแสงนั้นกับมีศพคนตายพร้อมกับเสียงร้องโหยหวน light เหงื่อตกกับภาพที่เห็นแสงนั้นค่อยเข้ามาไกล้ๆทุกทีเสียงหัวใจเต้นแรงด้วยความหวาดกลัวแต่โชคดีแสงมรณะนั้นกลับผ่านจุดที่เขาซ่อนออกไปอย่างช้าๆจนมั่นใจแล้วว่าไปไกลพอสมควรมืด มืดที่ปิดปากของlightได้คลายออกจากนั้นได้เผยภาพของ หญิงสาวที่อายุน่าจะรุ่นเดียวกับ light ผมสีทองตาสีฟ้าใบหน้าตาสะสวยแต่กลบด้วยความซีดริมฝีปากซีดขอบตาช้ำเล็กน้อย
“นี่นายคิดบ้าอะไรของนายถึงได้วิ่งเข้าหาแสงนั้นอยากตายมากหรือไงนายเกือบทำฉันซวยด้วยรู้ไหม”
เด็กสาวนั้นตะคอกเด็กหนุ่มด้วยโกรธอย่างรุนแรง lightได้ฟังดังนั้นจึงตอบกลัว่า
“ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ว่าแสงนั้นมันจะหน้ากลัวขนาดนี้แต่ก็ขอบคุณนะที่ช่วยผมไว้”
light ได้บอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัว
“
เรื่องนั้นชั่งมันก่อนเถอะแปลว่านายพึ่งมาใหม่ใช่ไหมที่นายเจอแค่ระดับ1เองนะเนี้ยถ้าเราเจอระดับสูงกว่านั้นคงตายไปนานแล้ว"
เด็กหนุ่มได้ฟังดังนั้นแล้วสงสัยจึงตอบกลับไปว่า
"
เธอหมายถึงเจ้านั่นหรอแล้วระดับ1มันหมายถึงอะไร เอาไว้เดี๋ยวฉันอธิบายวันหลังแล้วกันนายหิวไหมมาที่พักฉันก่อนอยู่ไกล้ๆนี้เอง"
เด็กสาวได้เอ่ยชวนเด็กหนุ่มlightได้พยักหน้าตอบรับจากนั้นเด็กสาวคนนั้นได้พาไปที่ไต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่งซึ่งมีโพรงขนาดใหญ่ที่สามารถเข้าไปข้างในได้ ทั้งคู่จึงเข้าไปข้างในโพรงต้นไม้นั้นภายในเต็มไปด้วยผลไม้แปลกๆเต็มไปหมดแล้วมีเตียงที่ดูเหมือนจะเอากิ่งไม้แถวนั้นมาทำ เด็กสาวได้จุดตะเกียงอิกอันแล้วบอกกับพระเอกให้นั่งแล้วโยนผลไม้หน้าตาประหลาดให้light เป็นผลไม้ที่มีสีแดงผิวขรุขละหน้าตาดูไม่หน้ากิน lightจึงลังเล
"ไม่ต้องห่วงฉันกินมันมาหลายครั้งแล้วไม่อันตลายหรอกแถมเจ้านี่มันอร่อยสุดๆเลยหละ"
เด็กสาวพูดขึ้นดังนั้น lightจึงลองกัดไป1คำกลับพบว่ามันมีรสชาติที่หวานมันอมเปรี้ยวนิดๆแล้วอร่อยด้วยความหิวlightจึงรีบกินจนหมดนางสีหน้าตอนทางของlightก็แอบหัวเราะเบาๆ lightเห็นจึงเริ่มอายแล้วถามกลบไปว่า
"ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอฉันชื่อlightนะ"
เด็กสาวพอได้ยินชื่อของเด็กหนุ่มแล้วก็ยิ่งขำเข้าไปใหญ่
"
นายพึ่งเกือบตายด้วยชื่อตัวเองเนี้ยนะโอ้ยๆๆขำไม่ไหวแล้ว"
เด็กสาวขำหนักขึ้นจนlightทำไรไม่ถูก
"silvia{ซิลเวีย}ชื่อของฉันยินดีที่ได้รู้จักนะ ซิลเวียหรอเป็นชื่อที่ดีนะว่าแต่ที่นี่คือที่ไหนหรอแล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่แล้วแสงนั่นมันคืออะไรกันแน่ทุกคนหายไปไหยกันหมด"
ไลท์ถามด้วยท่าทีสงสัยพร้อมสังเกตุใบหน้าของซิลเวียที่ถึงแม้ว่าเธอจะทำท่าทีเข้มแข็งแต่สีหน้าของเธอกลับดูเศร้าอย่างชัดเจน
"
เราเรียกพวกมันริซิลซ์{Lixil}ที่นี่คือสถาณที่โลกแห่งความเป็นและความตายฉันอยู่ทีนี่มา3ปีแล้วตอนแรกที่นี่เต็มไปด้วยคนแบบฉันหลายคน
ต่างคนต่างไม่รู้ว่ามาจากไหนทำไมถึงมาที่โลกแห่งนี้หลังจากนั้นพวกริซิลซ์มันก็โผล่ใสฆ่าพวกเราไปเรื่อยๆแล้วไครก็ตามที่ถูกริซิลซ์ฆ่าอิกครั้งจะไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้จะติดอยู่ในวังวนของความทรมาณตลอดไป สุดท้ายพอฉันนึกขึ้นได้ก็เหลือแค่ฉันคนเดียวแล้วตอนฉันเห็นนายฉันดีใจมากฉันเลยตัดสินใจช่วยนายฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มีไครเหลือรอดบ้างฉันรู้แค่นี้ขอโทษด้วยนะ"
ไลทได้ฟังซิลเวียพูดถึงกับช็อคไปขณะนึงเขาคิดว่าเธอต้องอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียวกับมันมาตลอด3ปีถ้าเป็นเขาจะเป็นยังไงซิลเวียพยามซ่อนสีหน้าที่ดูอ่อนแอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เธอคงจะทนมาตลอด3ปีสินะเสียใจด้วยนะที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้"
ไลท์พยามปลอบ
"ห่วงตัวเองก่อนเถอะนายถ้าเทียบกับฉันตอนมีชีวิตอยู่ฉันกลับรู้สึกว่าที่นี่น่าอยู่กว่าสะอิก"
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรอ"
"ชั่งมันเถอะเอาเป็นว่านายช่วยฉันปิดปากหลุมให้สนิททีก่อนเผื่อพวกมันผ่านมาแล้วหาเราเจอถึงพวกมันจะมองไม่เห็นแต่ประสาทสัมผัสมันดีมากระวังตัวด้วยนะ"
ถ้าอ่านไม่เข้าใจให้เข้าไปอ่านในลิงค์ที่ให้ไปนะครับมันจะอ่านง่ายกว่ามาก
ตอนนี้เขียนไว้ประมาณนี้ครับทุกคนสามารถติดตามต่อได้ที่ลิงค์นี้เลย ฝากตัวด้วยนะครับ
https://my.dek-d.com/Dazx/writer/view.php?id=2035120
DarkLight - novel
Light ชื่อของเด็กหนุ่มที่แม่ของเขามอบให้ไว้ก่อนจะเสียชีวิตเพื่อแสดงถึงเจตจำนงในการใช้ชีวิตอย่างขาวสะอาดแล้วให้สามารถก้าวผ่านพ้นอุปสรรคความมืดให้ได้ ไม่อยากให้ลูกมาเป็นเหมือนที่นางเคยเจอกับโลกมืดมิดที่แสนอันตลายและหวาดผวาแบบนาง
“ไอ้เด็กนรกทำไมแกต้องเกิดมาด้วยวะถ้าแกตายไปแต่แรกน่าจะดี”
มันเป็นคำพูดที่แสนเจ็บปวดที่เกินจะรับได้ของเด็กอายุ18 แต่มันจะเจ็บปวดมากกว่านั้นถ้าคำพูดนั้นมาจากพ่อของเขาเอง light ถูกคุณพ่อบังเกิดเกล้า ด่าดูถูกทำร้ายร่างกายสารพัดมาหลาย10ปีสาเหตุหลักคงจะมาจากพ่อคิดว่าการตายของแม่เป็นความผิดของลูกตัวเองที่เกิดมา light ถูกพ่อทำร้ายวันแล้ววันเล่าจนเริ่มหนักขึ้นทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่ง light เริ่มจะทนไม่ไหวจึงได้คิดจะหนีไปพร้อมกับเงินของพ่อตนเองเพื่อหลุดพ้นกับสิ่งที่เขาต้องทนทรมาณมาหลายปี แต่โชคชะตากลับไม่เคยเข้าข้างของเด็กหนุ่มคนนี้พ่อของเขา ได้ตื่นขึ้นมาแล้วได้เห็นสิ่งที่ lightกำลังจะทำจนเกิดบันดาลโทสะ แล้วใช้ไม้ที่วางอยู่ข้างฟาดเข้าไปที่หัวของ เด็กหนุ่มอย่างเต็มแรงจนล้มลงไปเลือดไหลนองพื้น
“ทำไมฉันถึงต้องเกิดมาด้วยนะถ้าจะให้ฉันเกิดมาแล้วเจอสิ่งที่เลวร้ายแบบนี้ช่วยทำให้ฉันหายไปจากโลนี้ทีเถอะ”
เด็กหนุ่มได้พูดกับตัวเองในความคิดของจิตไต้สำนึกที่กำลังจะหายไปภาพทุกอย่างเริ่มกลายเป็นสีดำพร้อมกับเปลือกตาที่กำลังจะปิดอย่างช้าๆหลังจากนั้นทุกอย่างมืดมิดโดยสมบูรณ์ เด็กหนุ่มคนนี้ได้สิ้นใจจากพ่อที่ขี้เมาทุบตีเขาต่างๆนาๆเขาได้จากไปสมใจอยากขอคนที่แค่เรียกตัวเองว่าพ่อแต่ความหมายที่แท้จริงของคำว่าพ่อกลับไม่เคยได้รับแม้แต่สักนิด ................................................................................................................................
เฮือกกก เสียงของเด็กหนุ่มที่ตื่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน “นี่มันที่ไหนกันทำไมฉันไม่เคยเห็นที่นี่มาก่อน จริงสิฉันน่าจะตายไปแล้วนี่นาแต่ทำไมหัวของฉันถึงไม่มีแผลกัน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เด็กหนุ่มได้อุทานขึ้นมาอย่างงุนงง
แล้วได้เริ่มพยุงตัวขึ้นมาอย่างช้าๆแล้วเริ่มเดินlightได้กวาดสายตามองไปรอบๆรอบกลับๆเต็มไปด้วยต้นไม้ประหลาดๆเต็มไปหมด บางต้นใบไม้นั้นกลับดูเหมือนหัวโหลกบางต้นรากสามารถขยับไปมาเหมือนงูหลายๆตัวเรื้อยมารวมกันแต่ท่ามกลางความมืดมิดlightได้มองเห็นแสงสว่างเล็กๆอยู่ไกลๆจึงรีบวิ่งแล้วเรียกตะโกน
"มีไครอยู่ตรงนั้นไหมครับได้โปรดช่วยผมด้วยครับผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน"
lightได้ตะโกนสุดเสียงเท่าที่เขาจะส่งเสียงออกไปได้แล้วเสียงนั้นกลับเป็นผลแสงสว่างนั้นเริ่มพุ่งเข้าหามาทางlightอย่างไวจนlightแอบแปลกใจแต่ก็ยังวิ่งไปตามที่มาของแสงแต่ทันไดนั้นก่อนที่แสงลึกลับนั้นจะไกล้เข้าตัวของเด็กคนนั้นกลับมีบางอย่างฉุดกระชาก lightให้ล้มลงแล้วจู่ๆก็มีมือมาอุดปากlightอย่างแน่นเหมือนต้องการจะสื่อให้เงียบที่สุด light พยามขัดขืน
"นี่เงียบแล้วอย่าขยับถ้าเธอยังไม่อยากตาย"
ได้มีเสียงน้ำเสียงเหมือนผู้หญิงขึ้นมาอย่างกระทันหันlightได้ฟังดังนั้นจึงเริ่มได้คิดได้แล้วทำตามที่เจ้าของเสียงนั้นพูดหลังจากนั้น แสงนั้นก้มาถึงที่ไกล้ๆพวกเขาแอบซ่อน lightต้องตะลึงกับภาพที่เห็นเพราะภายในแสงนั้นกับมีศพคนตายพร้อมกับเสียงร้องโหยหวน light เหงื่อตกกับภาพที่เห็นแสงนั้นค่อยเข้ามาไกล้ๆทุกทีเสียงหัวใจเต้นแรงด้วยความหวาดกลัวแต่โชคดีแสงมรณะนั้นกลับผ่านจุดที่เขาซ่อนออกไปอย่างช้าๆจนมั่นใจแล้วว่าไปไกลพอสมควรมืด มืดที่ปิดปากของlightได้คลายออกจากนั้นได้เผยภาพของ หญิงสาวที่อายุน่าจะรุ่นเดียวกับ light ผมสีทองตาสีฟ้าใบหน้าตาสะสวยแต่กลบด้วยความซีดริมฝีปากซีดขอบตาช้ำเล็กน้อย
“นี่นายคิดบ้าอะไรของนายถึงได้วิ่งเข้าหาแสงนั้นอยากตายมากหรือไงนายเกือบทำฉันซวยด้วยรู้ไหม”
เด็กสาวนั้นตะคอกเด็กหนุ่มด้วยโกรธอย่างรุนแรง lightได้ฟังดังนั้นจึงตอบกลัว่า
“ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ว่าแสงนั้นมันจะหน้ากลัวขนาดนี้แต่ก็ขอบคุณนะที่ช่วยผมไว้”
light ได้บอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นกลัว
“เรื่องนั้นชั่งมันก่อนเถอะแปลว่านายพึ่งมาใหม่ใช่ไหมที่นายเจอแค่ระดับ1เองนะเนี้ยถ้าเราเจอระดับสูงกว่านั้นคงตายไปนานแล้ว"
เด็กหนุ่มได้ฟังดังนั้นแล้วสงสัยจึงตอบกลับไปว่า
"เธอหมายถึงเจ้านั่นหรอแล้วระดับ1มันหมายถึงอะไร เอาไว้เดี๋ยวฉันอธิบายวันหลังแล้วกันนายหิวไหมมาที่พักฉันก่อนอยู่ไกล้ๆนี้เอง"
เด็กสาวได้เอ่ยชวนเด็กหนุ่มlightได้พยักหน้าตอบรับจากนั้นเด็กสาวคนนั้นได้พาไปที่ไต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่งซึ่งมีโพรงขนาดใหญ่ที่สามารถเข้าไปข้างในได้ ทั้งคู่จึงเข้าไปข้างในโพรงต้นไม้นั้นภายในเต็มไปด้วยผลไม้แปลกๆเต็มไปหมดแล้วมีเตียงที่ดูเหมือนจะเอากิ่งไม้แถวนั้นมาทำ เด็กสาวได้จุดตะเกียงอิกอันแล้วบอกกับพระเอกให้นั่งแล้วโยนผลไม้หน้าตาประหลาดให้light เป็นผลไม้ที่มีสีแดงผิวขรุขละหน้าตาดูไม่หน้ากิน lightจึงลังเล
"ไม่ต้องห่วงฉันกินมันมาหลายครั้งแล้วไม่อันตลายหรอกแถมเจ้านี่มันอร่อยสุดๆเลยหละ"
เด็กสาวพูดขึ้นดังนั้น lightจึงลองกัดไป1คำกลับพบว่ามันมีรสชาติที่หวานมันอมเปรี้ยวนิดๆแล้วอร่อยด้วยความหิวlightจึงรีบกินจนหมดนางสีหน้าตอนทางของlightก็แอบหัวเราะเบาๆ lightเห็นจึงเริ่มอายแล้วถามกลบไปว่า
"ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอฉันชื่อlightนะ"
เด็กสาวพอได้ยินชื่อของเด็กหนุ่มแล้วก็ยิ่งขำเข้าไปใหญ่
"นายพึ่งเกือบตายด้วยชื่อตัวเองเนี้ยนะโอ้ยๆๆขำไม่ไหวแล้ว"
เด็กสาวขำหนักขึ้นจนlightทำไรไม่ถูก
"silvia{ซิลเวีย}ชื่อของฉันยินดีที่ได้รู้จักนะ ซิลเวียหรอเป็นชื่อที่ดีนะว่าแต่ที่นี่คือที่ไหนหรอแล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่แล้วแสงนั่นมันคืออะไรกันแน่ทุกคนหายไปไหยกันหมด"
ไลท์ถามด้วยท่าทีสงสัยพร้อมสังเกตุใบหน้าของซิลเวียที่ถึงแม้ว่าเธอจะทำท่าทีเข้มแข็งแต่สีหน้าของเธอกลับดูเศร้าอย่างชัดเจน
"เราเรียกพวกมันริซิลซ์{Lixil}ที่นี่คือสถาณที่โลกแห่งความเป็นและความตายฉันอยู่ทีนี่มา3ปีแล้วตอนแรกที่นี่เต็มไปด้วยคนแบบฉันหลายคน
ต่างคนต่างไม่รู้ว่ามาจากไหนทำไมถึงมาที่โลกแห่งนี้หลังจากนั้นพวกริซิลซ์มันก็โผล่ใสฆ่าพวกเราไปเรื่อยๆแล้วไครก็ตามที่ถูกริซิลซ์ฆ่าอิกครั้งจะไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้จะติดอยู่ในวังวนของความทรมาณตลอดไป สุดท้ายพอฉันนึกขึ้นได้ก็เหลือแค่ฉันคนเดียวแล้วตอนฉันเห็นนายฉันดีใจมากฉันเลยตัดสินใจช่วยนายฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มีไครเหลือรอดบ้างฉันรู้แค่นี้ขอโทษด้วยนะ"
ไลทได้ฟังซิลเวียพูดถึงกับช็อคไปขณะนึงเขาคิดว่าเธอต้องอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียวกับมันมาตลอด3ปีถ้าเป็นเขาจะเป็นยังไงซิลเวียพยามซ่อนสีหน้าที่ดูอ่อนแอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เธอคงจะทนมาตลอด3ปีสินะเสียใจด้วยนะที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้"
ไลท์พยามปลอบ
"ห่วงตัวเองก่อนเถอะนายถ้าเทียบกับฉันตอนมีชีวิตอยู่ฉันกลับรู้สึกว่าที่นี่น่าอยู่กว่าสะอิก"
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรอ"
"ชั่งมันเถอะเอาเป็นว่านายช่วยฉันปิดปากหลุมให้สนิททีก่อนเผื่อพวกมันผ่านมาแล้วหาเราเจอถึงพวกมันจะมองไม่เห็นแต่ประสาทสัมผัสมันดีมากระวังตัวด้วยนะ"
ถ้าอ่านไม่เข้าใจให้เข้าไปอ่านในลิงค์ที่ให้ไปนะครับมันจะอ่านง่ายกว่ามาก
ตอนนี้เขียนไว้ประมาณนี้ครับทุกคนสามารถติดตามต่อได้ที่ลิงค์นี้เลย ฝากตัวด้วยนะครับ
https://my.dek-d.com/Dazx/writer/view.php?id=2035120