เรื่องเกิดขึ้นเมื่อเสาร์ที่ผ่านมาค่ะ พี่ชายกลับมาประมาณเที่ยงพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ เราเห็นนะคะแต่ไม่ทักไม่พูด เรายอมรับเราเมินค่ะ และเป็นคนเดียวที่เมินด้วย มันไปอยู่บ้านยาย กินข้าว นอน สักบ่าย2 เขาไปหาแม่ที่ร้านกับยายตา ส่วนนี้ยายมาเล่าให้ฟัง แม่เห็นพี่แล้วร้องไห้ กอดแน่น พอเขากำลังจะกลับกัน แม่บอกว่าแม่ลืมโอนเงินให้เดียวพรุ่งนี้นะ ตัวเราเองนั่งทำขนมอยู่บ้านกับน้าสาว เขากลับมาบ้านอาบน้ำเสร็จประมาณ4โมง มันออกไปข้างนอก เอารถยายออกไป ตอนแรกมันจะเอารถของเราไป [รถที่เราขับอยู่เป็นของแม่ แต่ก่อนหน้านั้นมันขับไปมอตอนปี1 แล้วแม่เอาคืนมา ปัจจุบันเราเป็นคนใช้ ขับไปมอและขับไปทำงาน] เราบอกจะเอารถไปไหน จะไปส่งขนม มันก็บอกไปเที่ยว มันเลยไปขอรถยาย มันกลับมา4-5ทุ่มค่ะ แล้วให้แม่ส่งกลับหอทันที ไม่คิดที่จะอยู่บ้านเลย วันอาทิตย์ เราออกไปทำงานก็ปกติค่ะ แต่พอมาวันนี้ ป้าเราโทรมาบอกจะคุยกับเรา[ป้าเราอยู่ตปท.นะคะ] บอกให้คุยกับพี่ บังคับเรา ด่าเรา เขาบอกทุกคนไม่สนใจ มืด8ด้าน ทุกคนเมินเขา อยากหลับไปแบบไม่ตื่น เราขึ้นมากแต่บังเอิญอยู่ข้างนอก เราเก็บกดสุดๆ พอถึงบ้านสติแตก กรี๊ดสุดขีด ป้าข้างบ้านรีบเข้ามากัน ยายก็รีบเข้ามา เป็นอะไรๆทำไมเป็นแบบนี้อยากให้โอ๋หรอห้ะ เราก็พูดไม่ต้องมาโอ๋ ไม่ต้องการ ไปโอ๋พี่นู้น ทำไมมีแต่คนเข้าข้างพี่ สนใจพี่หมด พูดมาได้ยังไงว่าไม่มีคนสนใจ เราเมินเรายอมรับ แต่คนทั้งบ้านสนใจพี่ยิ่งกว่าเราเอง เราเหนื่อยแทบตายทำงานทั้งวันได้ร้อยเดียว มันนั่งๆนอนๆได้เป็นพัน ทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ทั้งที่ไม่ใช่คนที่ทำให้แย่ ทั้งทำขนมขาย ออกไปทำงาน เหนื่อยก็เหนื่อย ทำไมไม่เคยมีคนเห็นบ้างช่วยแม่ ทำงานหาเงินเอง ซื้อของก็เงินตัวเอง
การที่ช่วยคนในครอบครัว แต่ไม่คุยแค่กับพี่ มันผิดขนาดนั้นเลยหรอ

ปล. อัพเดตถ้ามีอีกจะมาระบายอีก