สวัสดีครับ นี่เป็นการทั้งกระทู้ครั้งแรกแบบเป็นจริงเป็นจังที่สุดของผมเลย ผมมีปัญหากับญาติของผมนิดหน่อยครับ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน

    สวัสดีครับ ตอนนี้ผมมาอาศัยอยู่กับยายครับ พอดีผมเพิ่งจะเรียนจบครับ แล้วกำลังหางานอยู่ คุณแม่ของผมเลยบอกให้ไปเที่ยวให้สบายใจก่อนไหม ระหว่างรอรับปริญญาและหางาน แม่ผมให้ออกจากกรุงเทพไปอยู่ที่ขอนแก่นครับ ไปช่วยดูแลคุณยายซึ่งก็แก่มากแล้วครับ ผมเคยมาตอนเด็กมากๆนานจนจำไม่ได้แล้วครับ แล้วตัวผมก็ไม่ค่อยได้รู้จักกับญาติคนอื่นๆเลย  แม่ผมบอกก่อนมาว่าอย่าใส่ใจญาติพี่น้องแม่เลย ผมก็งงๆจนมาเข้าใจวันนี้นี่แหละครับ

     ผมมาอยู่กับคุณยายเกือบสองเดือนเห็นความประหลาดหลายๆอย่างในตัวญาติพี่น้อง ผมไม่รู้ว่าจะเรียกปัญหานี้ว่าอะไรดี ขอเรียกว่าความเกรงใจไม่เข้าเรื่องแล้วกัน คุณลุงคุณป้ามีพฤติกรรมแปลกๆ มักจะเกรงใจในเรื่องที่ไม่ควรเกรงใจตัวอย่างเช่น

     ลูกชายของคุณป้าผมไม่ยอมไปโรงเรียน ม.3แล้วครับ จะจบแล้ว อยู่ๆก็ไม่ไปโรงเรียนออกมาแว้นมอไซต์ มาเล่าให้ผมฟังมาบอกผมว่าหนูนี่ดีเนอะ
เรียนจนจบ ไม่เหมือนลูกป้ามันดื้อไม่ยอมไปเรียน ผมเลยพูดไปว่า อ้าวทำไมป้าไม่ดุไม่ว่าน้องมันล่ะครับ ป้าบอกพูดไม่ได้หรอก เดี๋ยวเด็กมันเตลิด ต้องโอ๋ๆมัน ผมเลยบอกว่าไม่ได้นะ ลองพูดกับน้องดูไหม คุณยายผมได้ยินก็ตวาดเลยครับ บอกว่าพูดได้ไง เรื่องแบบนี้เอาไปพูดได้ไง เดี๋ยวเด็กมันจิตใจกระทบกระเทือนพาลเป็นเด็กเกเรทำยังไง ผมนี่งงเลย แค่นี้ยังไม่เรียกว่าเกเรอีกหรอ ต้องมาเกรงใจลูกหลานกลัวกระทบจิตใจเนี่ยนะ

     ลูกชายของคุณลุงผมขายยาครับ ยานี่คือยาเสพติดนั่นแหละ ทุกคนในบ้านรู้ครับ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ ไอ้เจ้าตัวเองก็คิดว่าคนในบ้านยังไม่รู้ก็แอ๊บใสๆ ผมเลยบอกยายว่า ยายปล่อยให้หลานตัวเองขายยาเนี่ยนะ ยายก็บอกมาด้วยเหตุผลเดิมๆครับ พูดไม่ได้เดี๋ยวว่าไปแล้วกระทบจิตใจหลาน สุดท้ายโดนจับ แต่ไม่ใช่คดียาบ้านะ เป็นคดีทะเลาะวิวาท ไปกับเพื่อน เมาไปตีเขาจนเขาเลือดคั่งในสมองตาย ตอนถูกจับ ทุกคนในบ้านไปโอ๋ครับ ไปยืนให้กำลังใจแบบว่าเออ อดทนนะลูก ติดแปปเดียวเดี๋ยวก็ได้ออกแล้ว ออกมาก็บวชนะลูก ลืมเรื่องร้ายๆไป

     ทุกคนในบ้านมีพฤติกรรมพูดรับปากแล้วไม่ทำครับ เช่น มีวันนึงคุณป้าผมไปวานคุณลุงให้ช่วยขับรถไปซื้อของที่ในเมือง คุณลุงก็รับปากอย่างดี บอกว่าจะไปแน่นอน แต่พอถึงเวลาจริงๆคุณลุงเบี้ยวครับ ไม่ไป คุณป้าก็โกรธ ผมเลยบอกว่าให้ป้าโทรบอกลุงไปเลยว่าทำไมเป็นคนไม่รักษาสัจจะแบบนี้ แต่คุณป้าไม่ยอมโทรไปครับบอกว่า จะไปพูดแบบนั้นกับลุงได้ยังไง ยังไงก็ญาติกันเกรงใจ อ่ะไม่เป็นไร ผมโทรไปหาลุงเอง บอกลุงไปว่า ถ้าไม่ไปทำไมไปรับปากคุณป้าเขาแบบนั้นล่ะ คุณลุงบอกว่า จริงๆก็รู้แหละว่าวันนี้ไม่ว่าง แต่ที่บอกรับปากป้าไปเพราะว่าเกรงใจคุณป้า คุณป้ามาขอให้ช่วยจะบอกปัดๆไม่ช่วยได้ไง บอกช่วยไว้ก่อน ช่วยได้ ช่วยไม่ได้ ค่อยว่ากัน เอ้างงไหมล่ะครับ ผมนี่ปวดหัวเลย แล้วเป็นแบบนี้ทุกคนครับ ลูกชายป้าที่ไม่ยอมไปโรงเรียน อยู่ๆก็เดินมาพูดว่า
เนี่ยวันพรุ่งนี้นะ จะเริ่มใหม่ละ จะไปโรงเรียนจะตั้งใจเรียน คุณป้ากะคุณยายดีใจมากครับ พอวันรุ่งขึ้น น้องมันตื่นมาบ่ายโมง ไม่ได้ไปโรงเรียนอยู่ดี
แล้ววันต่อๆมามันก้ไม่ได้โรงเรียนอีกเลยครับ ที่พูดมาวันนั้นคือไม่มีผล ทุกคนในบ้านก็เงียบกริบ ไม่พูดถึง เหมือนกับว่าเรื่องที่น้องมันพูดว่า
จะไปโรงเรียนทุกวันจะตั้งใจเรียน ไม่เคยเกิดขึ้นจริง จริงๆมีอีกหลายเรื่องครับที่รับปากแล้วไม่ทำ มีอะไรก็พูดไม่ได้ว่ากันไม่ได้เพราะเกรงใจ

     จริงๆผมจะตั้งกระทู้ขอความคิดเห็นแก้ปัญหานะครับ แต่ว่าผมปลงแล้วละ มันคงแก้อะไรไม่ได้แล้วแหละ ก็อยากจะมาแชร์ปัญหาให้ฟังกันครับ ใครพอจะมีอะไรแก้ไขปัญหาแบบนี้ได้ ลงบอกผมหน่อยก็ได้ครับ เผื่อจะเอาไปลองทำดู เผื่อจะมีอะไรดีขึ้นบ้าง