เอาจริงๆเราคุยกับพ่อหลายรอบแล้วเรื่องนี้ ล่าสุดพ่อเรามาเยี่ยม แล้วก็นั่งคุยกันเฮฮา
พ่อก็ถามว่า เห้ย ละนี่มีแฟนรึยัง เราก็บอกว่า ไม่มีครับ แล้วพ่อก็แซวว่า ขายไม่ออกเลยหรอ5555
เราก็บอกว่า คนมาจีบอ่ะมันก็มีมาเรื่อยๆ แต่เราไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ เลยพยายามตัดๆออก
พ่อก็ถามต่อว่า แล้วคนที่ตอนนั้นชอบกันล่ะ เราบอกว่าตัดไปแล้ว เพราะเราพยายามจะไม่ชอบใคร
พ่อบอกว่า เอ้า ละไปตัดโอกาสตัวเองทำไม ไม่ลองคบๆดู เราเลยถามพ่อว่า เอ้าอะไรของพ่อเนี่ย
คือพ่อเราเป็นคนปฏิบัติธรรม เค้าเคยสอนเราเรื่องดูจิตตามกิเลสตัวเองให้ทัน ให้รู้ว่า เนี่ยคือความอยาก
เราก็แบบ พ่อเป็นคนสอนผมให้พยายามตัดเรื่องกามคุณออกเอง ละตอนนี้มาบอกให้ผมมีแฟนเนี่ยนะ
พ่อเลยบอกว่า ก็ใช่ แต่การมีครอบครัวอ่ะขอให้ยกไว้เรื่องนึง มันเป็นสิ่งที่เติมเต็มจริงๆ พ่อผ่านมาก่อนแล้ว
เมื่อก่อนพ่อก็อยู่แต่กับเพื่อน มีความสุขกับความโสด แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับเวลาที่ได้เล่นกับลูก
เราก็บอก ถ้าได้แฟนหรือลูกไม่ดีนี่กลายเป็นนรกเลยนะ มันไม่ได้มีแต่ความสุขหรอก พ่อเลยบอกเราว่า
เราไม่รู้หรอกว่าสุดท้ายตอนจบมันจะดีรึเปล่า แต่เราต้องทำทุกอย่างให้มันเกิดขึ้น โคตรเท่เลย
พ่อเล่าให้ฟังว่า ที่ทำงานพ่อมีดราฟท์แมนคนนึงเป็นเพื่อนพ่อ นิสัยคล้ายๆเราเลย ผมยาวด้วย ชอบอิสระ
เวลาคนอื่นเค้าเลิกงานกลับไปหาครอบครัว หรือคนอื่นที่วันหยุดเค้าไปใช้เวลากับลูกๆ กินข้าวกับภรรยา
ดราฟท์แมนคนนี้ก็ไปกินเบียร์ ดูบอล แล้วก็กลับมาอยู่ห้องคนเดียว วันหยุดก็ไม่มีคนให้โทรหา
คิดว่าชีวิตแบบนี้มันเป็นความสุขที่สมบูรณ์แล้วหรอ สุดท้ายมีใครที่จะอยู่ด้วยจริงๆบ้าง
เราก็บอกว่าปกติ ชาวบ้านเค้าก็เป็นกันแบบนี้ พ่อเราบอกว่า ตอนนี้ยังหรอก เดี๋ยวเริ่มแก่ไปจะรู้สึก
แล้วพ่อก็ถาม เวลาเห็นพ่อกับแม่หยอกกัน ทำข้าวให้กิน มีความสุขมั้ย เราก็บอก มีครับ
พ่อเลยถามต่อ ละถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้วจะเติมยังไงที่ตรงนี้มันขาดไป เราก็เงียบๆไป

ในแง่ธรรมะ พ่อเราเป็นคนที่ตัดกิเลสตรงนี้ไม่ขาด เลยยอมแพ้ให้กับความอยากมีครอบครัวหรอครับ
หรือว่าพ่อเราสอนในสิ่งที่เหมาะสมแล้ว เราต่างหากที่ทำตัวงี่เง่าบ้าบอ
แล้วชีวิตที่ไม่มีครอบครัว คือชีวิตที่จะขาดความสุขล้ำค่าไป จริงหรอ